Social Icons

.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Η μάνα: Αγρότισσα ετών 66



της Εύας Βουτσάκη

Πάντα θεωρούσα οτι οι αγρότες αυτής της χώρας αντιμετωπίζονται λες και είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, λες και είναι ένα με την κοπριά των ζώων τους, λες και όλοι έχουν κατασπαταλήσει τις περιβόητες ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στα μπουζούκια, λες και τους πρέπει μια αέναη ταλαιπωρία με τα στοιχεία της φύσης και με τα στοιχεία του παραλόγου.

Παιδί αγροτών λοιπόν και εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στις κοπριές του συστήματος. Είδα το σχολείο του χωριού να Καλλικρατίζεται προ Καλλικράτη, μπουλντόζες να ανοίγουν τσιμεντένιους δρόμους στο πουθενά, τα 3 καφενεία να είναι χωρισμένα στο πράσινο, το μπλέ, το κόκκινο όπου πήγαιναν αντίστοιχα οι Πασοκατζήδες, οι Νεοδημοκράτες και τα Κομμούνια. Λες και είμασταν πολλοί άνθρωποι θα μου πεις... Ίσα-ισα καμιά 80ρια ψυχές. Οι μεν δεν μιλούσαν με τους δε και οι δε με τους μεν. Για χρόνια ατελείωτα! Τα παιδιά είμασταν όλα φίλοι μεταξύ μας χωρίς να δίνουμε ιδαίτερη σημασία στους φανατισμούς των μεγάλων. Ούτως ή άλλως απο ό,τι θυμάμαι μια έβγαιναν οι μπλέ μια οι πράσινοι και έτσι όλοι είχαν αναλαμπές χαράς και πανηγυρισμού. Είμασταν γενικά για τα πανηγύρια... Μεγαλώνοντας εκεί κάπου στο '90 έφτασαν και οι πρώτοι Βούλγαροι. Και ευτυχώς που ήρθαν δηλαδή γιατί το χωριό είχε ερημώσει. Οι πιο πολλοί είχαν φύγει στην πόλη για να γίνουν Γραμματείς και Φαρισαίοι. Άλλοι παλι πήγαν στην Αθήνα και έρχονταν μόνο στις γιορτές και τον Αύγουστο. Φεύγοντας φόρτωναν και τα μπαγάζια τους με ό,τι μπορείς να φανταστείς. Μας έλεγαν χωριάτες. Τελευταία φαίνεται να έχουν αναθεωρήσει την κοσμοθεωρία τους και όλο και κάποιο σπίτι ανακαινίζεται για να γίνει πλέον μόνιμη κατοικία των τέως πρωτευουσιάνων.

Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε και στο 2012. Και είναι η μάνα μου ετών 66. Συνταξιούχα. Χωρίς σύνταξη. Περιμένει λέει από τον ΟΓΑ να της στείλει τη σύνταξη εδώ και ένα χρόνο. Μετά απο πολλά τηλεφωνήματα της είπαν οτι μάλλον πρέπει να περιμένει κι άλλο. Σε ένα μέιλ μου απάντησαν σχεδόν μονολεκτικά οτι ακόμα τακτοποιούν τις συντάξεις αυτών που γεννήθηκαν το 1944, δηλαδή αυτών που είναι πλέον 67/68 χρόνων. Η μάνα μου βλέπει ειδήσεις, ή μάλλον βομβαρδίζεται απο τον πανικό των ειδήσεων. Και γίνεται πάλι ένα με την κοπριά. Εγω πάλι σκέφτομαι πάλι καλά που ζεί στο χωριό και φυτεύει και κανα αγγούρι (μεταφορικό και κυριολεκτικό). Φαντάσου να ήταν στην πόλη, με ενοίκιο και έξοδα για φαγητό. Τα βλέπουμε και στις ειδήσεις τα συσσίτια των νεόπτωχων.

Καλή μου μάνα κάνε κουράγιο. Και εσύ μεγάλη μάνα μου, Ελλάς, κάνε και εσύ κουράγιο. Και πού και πού να κλείνεις την τηλεόραση. Και να θυμάσαι τους ανθρώπους που είναι πλέον ένα με την κοπριά. Και τα αγγούρια. Και ίσως δεν είναι μόνο οι αγρότες...

http://www.protagon.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΕΣ ΤΟ ΜΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ