Στα περασμένα χρόνια, από τη στιγμή που ένα παιδί γεννιόταν, όλοι για τη μητέρα και το βρέφος ρωτούσανε! Ο πατέρας, ο άλλος γονιός, απλά αναφερότανε στο τέλος.

Μετά, στο σπίτι, ο πατέρας κάλυπτε οικονομικά τις ανάγκες της οικογένειας πιστεύοντας ότι συμμετείχε ενεργά στην ανατροφή του βρέφους. Μόνο όταν το παιδί του πήγαινε στο σχολείο, αρχίζανε να δραστηριοποιούνται μαζί. Όμως, πάντα υπήρχαν προστριβές και η σχέση πατέρα-παιδιού δύσκολα αναβαθμιζόταν σε στενό δέσιμο.

Μέρος της ευθύνης πέφτει στις μητέρες που υποβαθμίζανε την ικανότητα του πατέρα για βοήθεια, θεωρώντας την ανατροφή του παιδιού ως "αρμοδιότητα νοικοκυριού".

Σήμερα, ο πατέρας δεν στέλνει στα χωράφια να δουλέψει την έγκυο γυναίκα του, και αγωνιά και συμπάσχει με τις ανάγκες της ακόμη και για τη διαμόρφωση του σώματός της. Mόλις το βρέφος γεννηθεί, συνηθίζεται πια, οι ανάγκες του νοικοκυριού και του παιδιού να καλύπτονται και από τους δυο γονείς.

Με τις σκηνές της ίσης προσφοράς στο σπίτι, στο νοικοκυριό, το παιδί μεγαλώνει με περισσή ασφάλεια, αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Το κορίτσι από τη μία, αποκτά κοινωνική ωριμότητα, ασφάλεια και εμπιστοσύνη στο άλλο φύλο. Το αγόρι από την άλλη, εύκολα βρίσκει τον ανδρισμό του και αποκτά σιγουριά για να γίνει μεγαλώνοντας ανεξάρτητος και σωστά πειθαρχημένος.

Λιγοστή παραβατικότητα δείχνουν τα παιδιά που ζούνε με το πατρικό πρότυπο στο σπίτι, παρουσιάζουν τα αποτελέσματα ερευνών της κ. Κανελλοπούλου, καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.

Η ψυχολογική ωριμότητα εξαρτάται και καθορίζεται επίσης από τον παρόντα στο σπίτι, πατέρα. Στις οικογένειες που ο πατέρας εισακούεται και είναι ο Αρχηγός τότε όταν ενηλικιωθεί ο γιος είναι ασφαλής και λιγοστά βίαιος ενώ η κόρη είναι δημιουργική, ασφαλής και εξωστρεφής.

Αντίθετα, αποδείχτηκε ότι οι εξαρτημένοι από ουσίες είχαν ζήσει με απουσία του πατέρα (φυσική ή ψυχολογική απουσία) ή με την άρνησή του να αποδεχτεί την διαφορετική ατομικότητα. του παιδιού του.

Προσοχή στις μαθησιακές δυσκολίες. Προσοχή, συγκεκριμένα στη δυσλεξία που γίνεται έντονα αντιληπτή, στην εφηβία. Η σωστή διαχείριση των ψυχολογικών αναγκών αυτής της ηλικίας, ειδικά από τον πατέρα, βοηθά στη μείωση και σταδιακή υποχώρησή τους. Διαφορετικά, οι γονείς υποχρεούνται να συνεργαστούν με τον Ειδικό Αναπτυξιολόγο, για να πάρει όλη η οικογένεια, την εξειδικευμένη βοήθεια.

Εύκολα είναι αντιληπτό ότι εάν δεν υπάρχει η πατρική φιγούρα στο σπίτι, πρέπει να δημιουργηθεί. Ο παππούς, ο θείος, ο ξάδερφος μπορούν να γίνουν υποκατάστατα. Προσοχή: ποτέ δεν πρέπει το πατρικό πρότυπο να υποκαθίσταται από ευκαιριακούς ερωτικούς συντρόφους της μητέρας. Θυμάμαι τα γράμματα των γονιών που τόνιζαν την ανασφάλεια και την απομόνωση που προκαλούνται στα 5χρονα και τα 14χρονα παιδιά στις περιπτώσεις που απουσιάζει ο πατέρας. Τους στείλαμε ενημέρωση για το είδος της προσπάθειας και τα διαρκή τεχνάσματα που πρέπει να υιοθετηθούν, για να είναι χαρούμενα τα παιδιά.

Ας σεβαστούμε την ανάγκη των παιδιών για σταθερό συναισθηματικό, ασφαλές, σφιχτό, εξατομικευμένο δέσιμο με τον πατέρα. Κι ας έχουμε υπόψη μας ότι και σήμερα, ο πατέρας ως "αρχηγός" στο σπίτι, προσφέρει ουσιαστικά οφέλη.

Υπογράφει η Μαριάννα Λαγουμίδη
Σύμβουλος παιδιού Παν/μίου Λονδίνου
Εξειδικευμένη στη Δυσλεξία

http://www.zougla.gr/