Στον Αϊ Γιώργη

Του κ. Κώστα Μακρολειβαδίτη

«Πουρνάρι» όνομα χωριού
της επαρχίας Δομοκού,
μικρού λοφίσκου αντικρινού
«Μαγούλα» τ’ όνομα αυτού.


Έχει στην κορυφή εκκλησιά,
βλέπει τον κάμπο και βουνά
και όλα τα γύρω τα χωριά,
ανθρώπους και τ’ αρχοντικά.


Δεν έχει αυτή καμπαναριό,
έχει ένα σήμαντρο μικρό,
σ’ ένα δεντράκι χαμηλό,
με ήχο γλυκό και απαλό.


Το σήμαντρο όταν χτυπά,
μήνυμα φέρνει και χαρά,
κόσμο καλεί χριστιανικά,
όταν γιορτάζει η εκκλησιά.


Το εκκλησάκι εκεί ψηλά,
μοιάζει λευκή περιστερά,
φαντάζει μες στη φυλλωσιά
και προστατεύει τα χωριά.


Ειν’ τ’ Αϊ Γιώργη η εκκλησιά,
του Στρατηλάτη με σπαθιά,
θεριό καρφώνει δυνατά,
το διάβολο και τα κακά.


Απ’ το λοφίσκο εκεί ψηλά,
καβάλα στ’ άλογο ορμά,
εχθρούς νικά, ποδοπατά,
τους πουρναριώτες αγαπά.


Αϊ Γιώργη στρατηλάτη μας,
προστάτη του χωριού μας,
μεσίτευε στον πλάστη μας,
για όλους τους δικόυς μας.