Μια εικόνα 1000 λέξεις

6 και 9 Αυγούστου, 1945. Οι Αμερικανοί πραγματοποιούν την ρίψη ατομικών βομβών, στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας αντίστοιχα. Το τεράστιο πυρηνικό «μανιτάρι» φτάνει τα 18 χιλιόμετρα ύψος, ενώ συνταράσσει ακόμα και το αεροπλάνο ρίψης. Η βόμβα που ερρίφθη στην Χιροσίμα ήταν τύπου ουρανίου 235, η οποία είχε λάβει το προσωνύμιο «Little Boy» (αγοράκι), ενώ η βόμβα που ερρίφθη στο Ναγκασάκι χρησιμοποιούσε ως γόμωση το πλουτώνιο. Αυτή είχε λάβει το προσωνύμιο «Fat Man» (χοντρός). Ο αρχικός αριθμός των θυμάτων από τη ρίψη των βομβών, κατά το μεγαλύτερο μέρος άμαχος πληθυσμός, υπολογίζεται σε περίπου 70.000 νεκρούς για κάθε πόλη. Οι ολέθριες συνέπειες της πυρηνικής ακτινοβολίας όμως προκάλεσαν περισσότερα θύματα τις ακόλουθες ημέρες αλλά και για δεκαετίες αργότερα. Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. Για να πραγματοποιηθούν, ο διοικητής της μοίρας της Αεροπορίας Στρατού Σπατζ, στην οποία ανήκαν τα αεροσκάφη, ζήτησε έγγραφη τη διαταγή από την πολιτική ηγεσία «αρνούμενος να σκοτώσει ίσως 100.000 άτομα με προφορικές μόνον εντολές». Η διαταγή πράγματι του στάλθηκε εγγράφως με τις υπογραφές του Υπουργού Εσωτερικών Τζόρτζ Μάρσαλ και του Υπουργού Στρατιωτικών Χένρι Στίμσον. Η τελική, ωστόσο, απόφαση, σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, έπρεπε να ληφθεί μόνον από τον Πρόεδρο, ο οποίος και την έλαβε, με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο στο θέατρο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες σε μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου. Η εκτίμηση αυτή, όμως, έχει ισχυρά αμφισβητηθεί και υποστηρίζεται η άποψη ότι η ρίψη των ατομικών βομβών ήταν μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως προς τη Σοβιετική Ένωση. Ως τέτοια, προλείανε το έδαφος για την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου.