Σύνδρομο Υπερκινητικότητας: Δεν φταίει η… τούρτα!
Η υπόθεση
Οι πεποιθήσεις που διαμορφώνονται μέσα από φήμες, υποθέσεις και «ακούσματα» αποτελούν πάντα μία πρόκληση, τόσο για την επιστήμη, όσο και για την... κοινή λογική!
Τα τελευταία χρόνια, λόγου χάρη, πολύς λόγος έγινε για την πιθανή σχέση της ζάχαρης με το Σύνδρομο Υπερκινητικότητας - μία διαταραχή της συμπεριφοράς που εμφανίζουν αρκετά παιδιά και η οποία δυσκολεύει την ομαλή ένταξή τους στο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον. Όλα ξεκίνησαν το 1973, όταν ο αλλεργιολόγος Benjamin Feingold διατύπωσε μία θεωρία, σύμφωνα με την οποία, η διατροφή μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά των παιδιών. Η περίφημη «Δίαιτα Feingold» βασίστηκε σε
απλές μαρτυρίες γονιών και δασκάλων, που ισχυρίστηκαν ότι τα πρόσθετα των τροφίμων, συμπεριλαμβανομένης και της ζάχαρης, έκαναν τα παιδιά ανήσυχα και ευέξαπτα. Το «κίνημα» εναντίον της ζάχαρης πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις, ειδικά στην Αμερική, παρασύροντας και πολλούς παιδιάτρους, που έπευσαν να την στερήσουν από το διαιτολόγιο των παιδιών, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την υπερκινητικότητα.
Το συμπέρασμα!
Πολλές επιστημονικές ομάδες, όπως και διεθνείς οργανισμοί - ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ο Οργανισμός Γεωργίας και Τροφίμων του Ο.Η.Ε., ο Αμερικάνικος Διαιτολογικός Σύλλογος κλπ – ανέλαβαν να διερευνήσουν τη συγκεκριμένη υπόθεση, ώστε να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους και να καθοδηγήσουν ανάλογα τους γονείς, που εύλογα ανησυχούσαν. Από τότε μέχρι σήμερα πραγματοποίηθηκαν πάρα πολλές σχετικές έρευνες σε παιδιά με και χωρίς Σύνδρομο Υπερκινητικότητας και Έλλειψης Προσοχής, καμία από τις οποίες δεν βρήκε συσχέτιση ανάμεσα στην κατανάλωση ζάχαρης και τεχνητών γλυκαντικών ουσιών με την συμπεριφορά των παιδιών. Όπως, άλλωστε, ανακοίνωσαν επίσημα οι αρμόδιοι διεθνείς φορείς, «η ζάχαρη δεν μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά των παιδιών με οποιοδήποτε τρόπο». Τα συμπεράσματα αυτά επιβεβαιώνονται και από μία ακόμη έρευνα, που δημοσιεύτηκε το 2008, στο επιστημονικό περιοδικό Critical Reviews in Food Science and Nutrition.
Και η κοινή λογική!
• Οι εικασίες σχετικά με την πιθανή «ενοχή» της ζάχαρης μπορεί να συνδέθηκαν αρχικά με το γεγονός ότι τα παιδιά γίνονται πιο άτακτα σε περιστάσεις –γενέθλια, παιδικά πάρτυ κλπ.- όπου υπάρχει μεγαλύτερη κατανάλωση ζάχαρης! Φυσικά, όπως αποδείχθηκε, η αταξία τους οφείλεται στην ομαδική διασκέδαση που τα ξεσηκώνει – και όχι στις τούρτες και τα αναψυκτικά!
• Για την αντιμετώπιση διαταραχών συμπεριφοράς των παιδιών ενδείκνυται περισσότερο μία πολύ-πειθαρχική προσέγγιση, παρά οποιαδήποτε επέμβαση στο καθημερινό διαιτολόγιό τους!
• Αναμφισβήτητα, όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά έχουν ανάγκη από ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο, με τροφές που παρέχουν την ενέργεια και τις θρεπτικές ουσίες που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξή τους.
Γι’ αυτό, αντί να στερούμε από τα παιδιά μας τις λιχουδιές - ένα μπισκότο, ένα κομμάτι σοκολάτας ή το αγαπημένο τους αναψυκτικό - ας τα μάθουμε να τηρούν πάντα την αρχή του μέτρου και της ποικιλίας και, φυσικά, να κινούνται όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να ενισχύεται ο μεταβολισμός τους και να μην προσλαμβάνουν περισσότερες θερμίδες από όσες καταναλώνουν!
Ευχαριστούμε τον κ. Σταύρο Μπαλαμπάνο, Κλινικό Διαιτολόγο-Διατροφολόγο, για την επιστημονική επιμέλεια του άρθρου. www.nutrimed.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΟ ΜΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ