Ο εφιάλτης του Trafficking μιας Ρωσίδας που πέρσασε και από τα Γιάννενα

Στην πόλη Χαμπάροβσκ της Ρωσίας, η αστυνομία εξάρθρωσε, πριν από μερικές ημέρες, ένα μεγάλο κύκλωμα σωματεμπόρων, που για πολλά χρόνια προσπαθούν να δημιουργήσουν μια “γραμμή” σεξουαλικής και οικονομικής εκμετάλλευσης γυναικών από τη Ρωσία προς την Ελλάδα.Οι διακινητές του κυκλώματος, με “δόλωμα” την υπόσχεση για μια δουλειά στην Ελλάδα ως χορεύτριες ή συνοδοί και μισθό έως 1.500 ευρώ, προσέγγιζαν νεαρές κοπέλες από τη συγκεκριμένη περιοχή και της εκμεταλλεύονταν με απάνθρωπο τρόπο, ενώ οι Έλληνες συνεργοί τους αμείβονταν από 1.000 έως 3.000 ευρώ.Η είδηση για την εξάρθρωση του κυκλώματος, έπειτα από πολύμηνες έρευνες και με συνεργασία των ρωσικών κι ελληνικών αρχών, μας έφερε στο νου την “περιπέτεια” μιας 31χρονης Ρωσίδας, της Ε.Κ., η οποία πριν από τρία χρόνια είχε ξεκινήσει για την Ελλάδα σε αναζήτηση του δικού της “παράδεισου” και βρέθηκε μπλεγμένη στα “δίχτυα” ενός κυκλώματος παράνομης εμπορίας (trafficking) γυναικών, ζώντας έναν εφιάλτη με- ευτυχώς- αίσιο για εκείνη τέλος.Παραμονή Χριστουγέννων του 2009 η Ε.Κ . μίλησε αποκλειστικά στο Αθηναικό Πρακτορείο Ειδήσεων για την φρικτή της περιπέτεια στην Ελλάδα, λίγο προτού επιβιβαστεί στο αεροπλάνο, για το νέο ξεκίνημα στη ζωή της.Η πρασινομάτα Ρωσίδα έφευγε από την Ελλάδα με βλέμμα άδειο, χωρίς όνειρα κι ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, μετά τη σκληρή δοκιμασία της. Ήταν μια από τις περίπου 900.000 γυναίκες και νεαρά κορίτσια που εξωθήθηκαν στην πορνεία από τα άγρια κυκλώματα της σωματεμπορίας, τα … έσοδα της οποίας ξεπερνούν τα επτά δισ. ευρώ.Μιλώντας τηλεφωνικά η νεαρή Ρωσίδα, η οποία εργάζεται, σήμερα, σε μια καφετέρια, στην Ιταλία, δεν έκρυψε τη μεγάλη της χαρά για την εξάρθρωση του κυκλώματος δουλεμπόρων στην πατρίδα της.Αναπόφευκτα, στο νου της έρχεται και πάλι η δική της περιπέτεια: “Θυμάμαι- λέει- πως μου είπαν ότι η βίζα μου για την Ελλάδα είναι για 17 ημέρες, αλλά θα μείνουμε παραπάνω και πως όλα είναι κανονισμένα. Χρήματα δεν πλήρωσα πουθενά, αφού δεν είχα. Συμφωνήσαμε ότι θα τα κρατήσουν από το μισθό μου, αλλά ποτέ δεν πληρώθηκα. Με έβαλαν και χόρευα σε κλαμπ, με νυχτοκάματο 140 ευρώ και το μόνο που μου έδιναν εμένα ήταν φαγητό και δυο ευρώ για τα ποτά που πουλούσα”.

Ο "Μάναντζερ" των Ιωαννίνων

Στην Αθήνα, οι “εργοδότες” της,
της έδωσαν μια κακοφτιαγμένη πλαστή ταυτότητα, παραποιώντας το όνομα και την ηλικία της κι από εκεί την πήγαν στην Αμαλιάδα και κατόπιν στα Γιάννενα. “Για να με πάνε στα Γιάννενα- λέει- πλήρωσα και για τη βενζίνη 80 ευρώ από τα 300 που κατάφερα να μαζέψω σε πέντε μήνες”.Εκεί, έζησε δύσκολες στιγμές: “Ο εκεί μάνατζερ ήταν άγριος με τις χορεύτριες. Τον φωνάζαμε ‘μάνατζερ’ μεταξύ μας, γιατί δεν γυρνούσε η γλώσσα να τον λέμε ‘κύριε’ ή ‘αφεντικό’. Μας χτυπούσε συνήθως στο κεφάλι, αλλά εγώ δεν έφαγα πολύ ξύλο, επειδή δεν αντιμιλούσα, δεν κάπνιζα και δεν έπινα αλκοόλ, ενώ οι άλλες έπιναν και αντιδρούσαν βρίζοντας τους βασανιστές μας και γι’ αυτό, τις χτυπούσαν ανελέητα. Όχι, όμως, στο σώμα, για να μην υπάρξουν σημάδια, αλλά στο κεφάλι”.Κάποια στιγμή ξέφυγε με τη βοήθεια ενός κάλου ανθρώπου, όπως χαρακτηριστικά λέει: “Δυο εβδομάδες καθόμασταν σε ένα κλειστό σπίτι, περιμένοντας να ηρεμήσει η κατάσταση, γιατί μας έψαχναν παντού στην περιοχή. Μετά μας φιλοξένησε στο σπίτι του ο νεαρός κι όταν βρέθηκε η κατάλληλη στιγμή, με συνόδεψε στο ΚΤΕΛ, από όπου πήρα το λεωφορείο για τη Θεσσαλονίκη. Εκεί, χάρη στη βοήθεια μιας ευαισθητοποιημένης γυναίκας, κατάφερα να βρω τα χρήματα για το πολυπόθητο εισιτήριο της επιστροφής στην πατρίδα της”.Σήμερα, έχοντας ζήσει τη μεγάλη περιπέτεια κι έχοντας καταφέρει να σταθεί και πάλι στα πόδια της, λέει πως “το χειρότερο δεν είναι να είσαι σκλάβα, αλλά να μη έχεις να πας πουθενά , να μη έχεις κανέναν να σε αντιμετωπίζει ανθρώπινά και να μη έχεις την ελπίδα να φύγεις από τα δεσμά”.Και προσθέτει: “Όλοι οι σωματέμποροι είναι απάνθρωποι, μερικές φόρες σκεφτόμουν ότι αυτό που ζω δεν είναι πραγματικότητα, αλλά ένας εφιάλτης χωρίς τέλος”.

Η ζωή στην Ιταλία
Η ζωή στην Ιταλία είναι καλή, αλλά η ίδια, παρά τον εφιάλτη που έζησε, θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα. “Δεν ξέρω γιατί, αλλά παρόλο που πέρασα έναν χρόνο, κλεισμένη στην Ελλάδα, δεν έχω θυμό για τη χώρα, για τους ανθρώπους. Θα ήθελα να έρθω”, μας λέει.Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Κομσομόλσκαγια Πράβντα”, τα κέρδη από το σωματεμπόριο στο ομοσπονδιακό διαμέρισμα της Άπω Ανατολής (ανάμεσα στη Σιβηρία και τις ακτές του Ειρηνικού), στη Ρωσία, ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια δολάρια, και με το εμπόριο των νεαρών γυναικών στην περιοχή ασχολούνται δεκάδες … τουριστικά γραφεία.Την ίδια ώρα, εκατοντάδες “στρατολόγοι”, εκπρόσωποι των γραφείων ή μεμονωμένοι έμποροι διασχίζουν την απέραντη περιοχή και “αγοράζουν” τα όνειρα των κοριτσιών για εργασία και μια καλύτερη ζωή…
epirusgate