Το απολίθωμα ενός ψαριού από την Αυστραλία αποτελεί μία από τις αρχαιότερες αποδείξεις αναπαραγωγής σπονδυλωτού με γονιμοποίηση των αυγών μέσα στο σώμα της μητέρας.

Όπως δημοσιεύεται στο Nature, το αρχαίο ψάρι έφερε έμβρυο μήκους 5 εκατοστών.

Οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι η εξωτερική γονιμοποίηση των αυγών με σπέρμα προηγήθηκε από τη διαδικασία της συνουσίας. Ωστόσο, το εύρημα υποδεικνύει ότι η εσωτερική γονιμοποίηση των αυγών εξελίχθηκε νωρίτερα απ’ ότι πιστευόταν.

Η Zerina Johanson, επιμελήτρια απολιθωμάτων ψαριών στον Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, δήλωσε στο BBC: «Περιμέναμε ότι αυτά τα πρώτα ψάρια θα είχαν πιο πρωτόγονο τύπο αναπαραγωγής, όπου το σπέρμα και τα αυγά συνδυάζονται στο νερό και τα έμβρυα αναπτύσσονται έξω από το ψάρι».

Σύμφωνα με την Dr Johanson, το ηλικίας 365 εκατομμυρίων ετών είδος δείχνει ότι «αυτός ο τύπος εξελιγμένης γονιμοποίησης που λαμβάνει χώρα μέσα στη μητέρα, ήταν πιο συνηθισμένος στα πρώιμα ψάρια απ’ ό,τι πιστευόταν μέχρι τώρα. Η ανακάλυψη είναι απίστευτα σημαντική γιατί οι ενδείξεις βιολογικής αναπαραγωγής είναι εξαιρετικά σπάνιες στο αρχείο απολιθωμάτων».

Το είδος πήρε το επιστημονικό όνομα Incisoscutum ritchiei. Ανήκει σε μία οικογένεια πρώιμων ψαριών, γνωστών ως πλακόδερμων, τα οποία ήταν καλυμμένα με σκληρή πανοπλία.

Η Dr Johanson πιστεύει ότι η διαδικασία της εσωτερικής αναπαραγωγής και της γέννησης νεογνών ήταν η κύρια αναπαραγωγική μέθοδος για τα πρώτα ψάρια όπως τα πλακόδερμα και μπορεί να είχε εξελιχθεί και σε άλλες οικογένειες ψαριών.

«Το “σεξ” ήταν πολύ πιο συνηθισμένο σε αυτά τα πρωτόγονα προϊστορικά ζώα. Θεωρούσαμε ότι η εξωτερική γονιμοποίηση ήταν πρωιμότερη μορφή αναπαραγωγής αλλά η συνουσία φαίνεται να ήταν ο κύριος τρόπος αναπαραγωγής», επισημαίνει.

Το απολίθωμα βρισκόταν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας ήδη από τη δεκαετία του ’80. Οι ειδικοί είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πέθανε λίγο μετά το τελευταίο του γεύμα και ότι τα κόκαλα ανήκαν στο μικρότερο ψάρι που είχε φάει. Ωστόσο παρόμοιες έρευνες σε αντίστοιχες περιπτώσεις ώθησαν την Dr Johanson και τους συναδέλφους της να επανερμηνεύσουν το εύρημα. Κατέληξαν ότι «το τελευταίο γεύμα» ήταν στην πραγματικότητα το έμβρυο που αναπτυσσόταν στη μήτρα της μητέρας του.

Τα πλακόδερμα ανήκουν στα πλέον πρωτόγονα σπονδυλωτά με σιαγόνες. Εξαφανίστηκαν πριν από το τέλος της Δεβόνιου Περιόδου που συχνά αποκαλείται η «Εποχή των Ψαριών».

«Τα πλακόδερμα είναι ακριβώς στη βάση του δέντρου των σπονδυλωτών. Επομένως είναι κατά κάποιον τρόπο μακρινοί πρόγονοί μας», δήλωσε ο Dr John Long, παλαιοντολόγος στο Μουσείο Βικτώρια της Αυστραλίας. Μετά την εξαφάνισή τους, ένα άλλο είδος σπονδυλωτών με σιαγόνες, τα οστέινα ψάρια, εξελίχθηκε σε τετράποδα – η ομάδα των ζώων που περιλαμβάνει τα θηλαστικά, τα πτηνά, τα ερπετά και τα αμφίβια.
www.focusmag.gr