Ραβασάκι άλλης εποχής....

Κουστάντου μ’
Πριν σ’ γράψου για τα πάρτι κι τ’ απουκριάτικα γλέντια, θα θίξου λίγου τ’ς Αθήνας τα τιρτίπια, για να τα μαθ’ς απού τώρα, πριν έρθ’ η ευλουγιμ’ν’ η ώρα π’ θα σμίξουμι.
Πρώτου κι κύριον θέμα η μόδα. Τα μίνι τα ξέρ’ς. Σ’ τάγραψα άλλωστι 20 βουλές. Κουντεύ’νι οι φούστις σ’ απάν σ’ απάν κι αφήν’ νι τ’ αδιάκριτα κι τ’ αχόρταγα τα μάτια να εμβαθέν’νι, ευθέους, πλαγιους κι διαμπιρώς. Ξετσίπουτα κι αηδή θιάματα: Απ’ αρνάκ’ γάλακτους μέχρι παλιόβουιδου, π’ δι βράζ’ ούτι με ματ’ ηλεκτρικό. Δηλαδή κυμαίνιτι του ζήτημα μιταξύ ουρικτικού κι μπαχαελασιόν. Ας γράφου κι λίγα γαλλικά αλά, αλαμπουρ’ νεζ’ κα.
Ικτός απ’ τα μίνι έχουμι τώρα κι τα μάξι. Φουράνι οι μουντέρνις μακριές φούστις μέχρι τ’ς πατούσεις. Έχ’ς δει σκαντζόχοιρου σπαρτουζουμένου; Έτσ’ κι χειρότερα είνι, μερικές τσούπις τ’ς Αθάνας. Κάτ’ άλλις φουράνι μπότις, σα Γιρμανίδις στρατιουτίνις τουν ες ες. Άλλες φουρούνι κάτ’ κάλτσις μακριές κι κιντητές όπους τα φίδια. Κι απού μέσα δε φορούνι τίπουτας. Νουμίζου τα λένι καλτσόνια.
Για μερικούς άντρις;;;; σ’ χαίνισι να τ’ς βλέπ’ς. Φρουντίζ’ νι τα μαλλιά τ’ς να φαίνουντι σαν αναμαλλιασμένις γάτις τ’ς Άγγυρας. Μαλλιά πίσου, μαλλιά μπρουστά, κι τρίχις απ’ κάτ’.
Αυτά σ’ ώγραψα για να σι κατατουπίσου. Πριν έρθ’ς σ’ν Αθήνα μπάκι ντρουπιαστού. Δε σ’ λέου νάσι κι ντιπ ουπισθουδρουμική. Αλλά παν μέτρου άριστουν. Αν έχου κανένα φραστικό λάθους, σ’ χώρα μι. Τόσα ξέρου κι τόσα γράφου κι άλλα τόσα παρλάρου, όπως λένι κι οι φίλ’ οι Ιταλιάν.
Παρακατιανό:
Πως πέρασα τσ’ απόκρι’ ες θα σ’ γράψου έστου κι καθυστιρημένα.
Ετσ’ ίθιλι ου θιός Κουντσάντου μ’