Εκεί στην πλατεία

Εκεί που τελειώνει ο κεντρικός δρόμος, στη μέση του χωριού, αρχίζει η πλατεία του χωριού. Μια μεγάλη πλατεία. Συμπεριλαμβάνει την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και το Κοινοτικό γραφείο.
Πόσες γενιές δεν στάθηκαν εκεί! Πόσα θα μπορούσε να μας πει!
Ο καλύτερος χώρος παιχνιδιών εδώ και χρόνια.
Φωνές, κλάματα, παιχνίδια.
Εκεί δοκιμάζαμε τις δυνάμεις μας με παιχνίδια όπως σκλαβάκια, κουρατζέλια, μήλα και τόσα άλλα...
Πόσες φορές δεν γυρνούσαμε σπίτι με σημαδιές!
Μετρούσαμε τις σημαδιές λες και ήταν από πόλεμο. Αυτό είναι από κει το άλλο από κει......
Και αν έριχνε εκείνο το χιόνι..... Τι χιονοπόλεμος ήταν εκείνος!
Χωρίς να υπάρχουν τηλέφωνα, κινητά λες και υπήρχε ένα είδος τηλεπάθειας μαζευόμασταν όλοι. Από όλες τις γειτονιές.
Αν ο προορισμός μας ήταν για αλλού η συνάντησή μας γινόταν εκεί. Εκεί πέρναμε τις μεγάλες μας αποφάσεις. (τότε δεν υπήρχε η παιδική χαρά. Ακόμα ήταν ρέμα εκεί.)
 Μαζί μας και το κολατσιό. Δεν έπρεπε να χάσουμε χρόνο. Και όχι κανα σάντουιτσ.
Ψωμί και τυρί, φέτα με ζάχαρι και με νερό ή λάδι, καμιά αυγόφετα, τέτοια πράματα.
Τώρα όταν πιάνει Χειμώνας είναι σκέτη ερημιά.  Μόνο νωρίς το απόγευμα λίγα γεροντάκια κάθονται εκεί στο παγκάκι κοντά στην εκκλησία να μιλούν για την επικαιρότητα και για τα παλιά.
Σίγουρα όλοι θα έχετε να πείτε: "αυτό έγινε εκεί, εκεί στην πλατεία".