Τα κιπριά

"Αύριο τα φώτα και ο φωτισμός και χαρές μεγάλες στον Κύριο μας....."
Κάλαντα των φώτων και τα λέγανε μόνο αγόρια.
Από μέρες πριν αναζητούσαν τις καλύτερες κουδούνες και κιπριά για την μέρα αυτή. Λέγανε τα κάλαντα από το απόγευμα και μετά, μέχρι αργά το βράδυ και τα ζώνανε γύρω από την μέση και τα λέγανε χοροπηδώντας, κάνοντας έτσι μεγάλο θόρυβο.
Δεν τους δίνανε λεφτά αλλά λουκάνικα, σιτάρι και λίπα από το χριστουγεννιάτικο γουρούνι.
Είχαν μαζί τους μεγάλο ντενεκέ για την λίπα και ξύλο το οποίο κρατούσαν από δω και από κει οριζόντια δύο παιδιά και κει κρεμούσαν τα λουκάνικα ή τα τρυπούσαν σε σύρμα.
Κάποιος ντυνόταν "αράπης" ζωσμένος με τα κουδούνια και τα κυπριά, άλλος "γαμπρός" ντυμένος στην τρίχα, άλλος "νύφη" στολισμένη και βαμμένη και άλλος "παπάς" με τα ράσα του το πετραχήλι του και το θυμιατό.

Στους αφεντάδες έλεγαν:
"Σε τούτο σπίτι πούρθαμε
πέτρα να μη ραγίσει
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χίλια χρονώ να ζήσει.
Τα μαύρα βόδια στο ζυγό,
τα τρίγωνα στ' αλέτρι
και τα μελισσοτρίγωνα
μες στο βαρύ τ' αλώνι,
που κάνουν τάλες εκατό
σταμπόλια τρεις χιλιάδες....."

Στα κορίτσια της παντρειάς έλεγαν:
"Σα δω μαντήλια κρέμονται
σα κει μαντήλια σειόνται,
την τάζουν γιο του βασιλιά
την τάζουν γιο του Ρήγα,
δεν θέλω γω το βασιλιά
δεν θέλω γω το ρήγα
θέλω το παπαδόπουλο
πουνε γραμματισμένο....

Για τα μικρά παιδιά του σπιτιού έλεγαν:
'Ένα μικρό μικρούτσικο
μικρό και χαϊδεμένο
το χάϊδευε η μανούλα του
μέσα στο φεγγαράκι,
η κούνια που το κούναγε
στρωμένη τριαντάφλα,
το έλουζε το χτένιζε
και στο Σχολειό το έστελνε...."

Για τα μικρά κορίτσια έλεγαν:
"Κυράμ' η θυγατέρα σου
κυράμ' η μοναχογιά σου,
την έλουζες την κτένιζες
στον Δάσκαλο την έστελνες
και ο Δάσκαλος την έδερνε
με μια ψιλή βεργούλα
και η Δασκαλίνα εμπόδιζε
με δυο κλωνάρια μόσχο"

Αν πήγαιναν σε σπίτι που τους δίνανε λίγα επέμειναν να χτυπούν τα κουδούνια μέχρι να έχουν το αποτέλεσμα που θα τους ικανοποιούσε και έλεγαν:
"Κυρά μου το σπιτάκι σου
γεμάτο καλιακούδια,
τα μ'σα γεννούν
τα μ'σα σε βγάζ' τα μάτια......"

και διάφορα άλλα κοσμητικά.

οι στίχοι είναι από το βιβλίο του Γ. Πρασσά ΜΝΗΜΕΣ