Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΑΡΧΗ
Αρκετά καλή περιγραφή, καταγραφή και τελική αποτύπωση όλων εκείνων, των μικρών έστω, στοιχείων και παραμέτρων, που τελικά συνθέτουν την ιστορία ενός τόπου και παράλληλα τα στάδια της εξέλιξης του.
Έτσι καταγράφονται οι διάφορες ιστορικές εκφάνσεις και βιολογικές αναγκαιότητες που τελικά αποτελούν συγκερασμό ο οποίος είναι ανάλογος με τις περιπέτειες και τις πολιτιστικές εξελίξεις κάθε περιοχής με τον ιδιότυπο τρόπο ζωής κάθε Ελληνικής γωνιάς.
Ο κόσμος αλλάζει μέσα από διεκδικήσεις και πράξεις αυτογνωσίας. Ίσως όχι με την ταχύτητα που θα επιθυμούσαμε , αλλά αλλάζει.
Περιοχές που κατάφεραν να αποτυπώσουν τα βιώματά τους παρουσίασαν σπουδαία διαδρομή. Όσοι δεν προσαρμόσθηκαν σε αυτή την αναγκαιότητα χάθηκαν από το προσκήνιο.
To υποστηρικτικό φωτογραφικό υλικό που χρησιμοποιείται μας ταξιδεύει με μοναδική ευκολία από τα ίχνη του χθες στα σημερινά αποτυπώματα, από το παρελθόν στην ύστερη εποχή, κινητοποιώντας σε μας τεράστια γκάμα συναισθημάτων.
Έτσι αποσαφηνίζει αρκετά σημεία του τρόπου ζωής εκείνης της περιόδου και συνδράμει ώστε να κατανοήσουμε τα αντίστοιχα σημεία της δικής μας ψυχοσύνθεσης, όπου κυριαρχεί η πενιχρή καθημερινότητα με εντονότερη την αίσθηση της αποξένωσης, της μοναξιάς, της απόρριψης. Δυστυχώς ο Νεοέλληνας δεν διαθέτει επαρκή αυτοεκτίμηση και κατά συνέπεια μη αναγνώριση των πραγματικών δυνατοτήτων του. Μας χαρακτηρίζει μια ξενομανία που συνεχώς πλαταίνει με τρομακτικό ρυθμό, λόγω απεριόριστης τεχνολογίας, τηλεοπτικής ένδειας, πνευματικής απαξίας και γλωσσικής αναρχίας. Καιρός να μετασχηματισθούμε να αναμετρήσουμε τις δυνατότητές μας και να σταθούμε ως ίσοι προς ίσους, έναντι όλων, μέσα σ’ ένα ετερόκλητο περιβάλλον, αλληλέγγυοι όμως σε προσπάθειες πνευματικής ανέλκυσης.
Να βρούμε την αλλοτινή πρωτιά μας, να αναζητήσουμε ρόλους όχι για επίδειξη, αλλά γιατί μπορούμε να είμαστε ζωντανοί δημιουργώντας και πνευματικά αγαθά.
Γεννήθηκα στο Πουρνάρι, υπήρξα μαθητής του Δημοτικού, στις πρώτες τάξεις του και δεν σας κρύβω, ό,τι βλέποντας φωτο του Σχολείου, υποσυνείδητα αναπόλησα μοναδικές σχολικές στιγμές.
Ταυτόχρονα αισθάνθηκα μεγάλη συγκίνηση, όταν στην φωτογραφική ανασκόπηση, εντόπισα μια εμβληματική φυσιογνωμία που ανήκει στον Παππού μου και αποτυπωμένα πρόσωπα προσφιλών μου ανθρώπων.
Η προσπάθειά σας είναι αξιόλογη.
Με εκτίμηση,
Κλεάνθης Παπάγγελος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΟ ΜΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ