Επικίνδυνο το νερό των υαλοκαθαριστήρων των αυτοκινήτων

Το
νερό που καθαρίζει το παρμπρίζ του αυτοκινήτου μπορεί να προκαλέσει μόλυνση από τη «νόσο των λεγεωνάριων». Σύμφωνα με νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, το νερό των υαλοκαθαριστήρων ευθύνεται για το 20% των μολύνσεων από τη νόσο.
Ωστόσο, η μελέτη διαπίστωσε ότι αν ο οδηγός φροντίζει να μην βάζει μόνο σκέτο νερό στους καθαριστήρες του, αλλά προσθέτει και κάποιο καθαριστικό, τότε τα βακτήρια σκοτώνονται και έτσι ανθρώπινες ζωές μπορούν να σωθούν.
Το στάσιμο ζεστό νερό για τους υαλοκαθαριστήρες, το οποίο βρίσκεται μέσα στα δοχεία αποθήκευσης των αυτοκινήτων, μπορεί να αποτελέσει έδαφος για την ανάπτυξη του επικίνδυνου βακτηρίου, το οποίο, αν εισπνευστεί, μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία τον οδηγό ή τους άλλους επιβάτες.
Οι ερευνητές σκέφτηκαν να ερευνήσουν, για πρώτη φορά διεθνώς, τη σύνδεση ανάμεσα στη συγκεκριμένη πάθηση και στο νερό των υαλοκαθαριστήρων, όταν πρόσεξαν ότι οι επαγγελματίες οδηγοί εμφανίζουν πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από τη "νόσο των λεγεωνάριων", συνεπώς υποψιάστηκαν ότι όσοι οδηγούν πολλή ώρα, έχουν αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης για κάποιο λόγο.
Περισσότερο κινδυνεύουν όσοι οδηγούν ή ταξιδεύουν σε μικρό φορτηγάκι τύπου "βαν" καθώς και όσοι οδηγούν συχνά σε βιομηχανικές περιοχές αλλά και όσοι αφήνουν συχνά ανοικτά τα παράθυρα του αυτοκινήτου τους.
Οι ερευνητές, κάνοντας δειγματοληπτική έρευνα, βρήκαν ότι ένα στα πέντε αυτοκίνητα στη Βρετανία που δεν είχαν καθαριστικό παρμπρίζ αλλά μόνο νερό, είχαν ίχνη του μικροβίου (Legionella), ενώ σε κανένα αυτοκίνητο με καθαριστικό δεν βρέθηκε το επικίνδυνο βακτήριο, το οποίο δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο ευρωπαϊκό περιοδικό επιδημιολογίας European Journal of Epidemiology. Μεταξύ των ερευνητών βρισκόταν ο ελληνικής καταγωγής Γιώργος Καφάτος από το τμήμα στατιστικής και βιοπληροφορικής της Υπηρεσίας Προστασίας Υγείας (ΗΡΑ) της Βρετανίας.
Η "νόσος των λεγεωνάριων" είναι σχετικά σπάνια.
Τα περιστατικά μόλυνσης είναι συνήθως σποραδικά και δεν ανιχνεύεται με βεβαιότητα η πηγή προέλευσης του μικροβίου.
Ο αριθμός των περιστατικών είναι διαχρονικά ακανόνιστος και ποικίλει από χρόνο σε χρόνο.
Η πάθηση πλήττει κυρίως άνδρες άνω των 50 ετών και έχει μοιραία κατάληξη για το 10% με 15% των περιστατικών.
Τα συμπτώματά της μοιάζουν με αυτά της γρίπης και μπορεί να περιλαμβάνουν μυικούς πόνους, αίσθημα μεγάλης κόπωσης, πονοκεφάλους, ξερό βήχα και πυρετό.