Ας ξετυλίξουμε μαζί αυτό το αειθαλές γαϊτανάκι κεφιού και ας συμμετάσχουμε στο διαρκές γλέντι του από το 1828 μέχρι σήμερα μαθαίνοντας τα γεγονότα, που σημάδεψαν την ιστορία του... Σήμερα, είναι από τα πολυπληθέστερα σε συμμετοχή μεταμφιεσμένων (40.000 στη μεγάλη παρέλαση) και είναι αναμφισβήτητα πρώτο στην Ευρώπη σε συμμετοχή νέων και γι' αυτό πρώτο σε κέφι και σε πάθος.

Απελευθέρωση της Πάτρας.

Το Καρναβάλι της Πάτρας ανιχνεύεται σε υποτυπώδη μορφή. Το βρίσκουμε σε χορούς σε σπίτια μεταξύ των εύπορων οικογενειών, όπου κυριαρχούν οι ελληνικοί δημοτικοί χοροί και οι ξενόφερτοι της εποχής, όπως η πόλκα, η μαζούρκα, οι καντρίλιες και το βαλς. Σαν πρώτος αποκριάτικος χορός, θεωρείται αυτός που έγινε το 1829 στο σπίτι του Πατρινού εμπόρου Μωρέττη μετά την απελευθέρωση. Ο Μωρέττης έδωσε έναν επίσημο χορό με καλεσμένους Γάλλους αξιωματικούς και 15 Πατρινούς αστούς. Από τις κυρίες μόνο 7 γνώριζαν ευρωπαϊκούς χορούς.

Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία και το χαραχτήρα του Πατρινού Καρναβαλιού φέρονται να είχαν και οι γαλλικές δυνάμεις του στρατηγού Μαιζόν, οι οποίες στάθμευαν στην πόλη μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Θεωρείται, ότι μετέφεραν τα αποκριάτικα έθιμα της πατρίδας τους και τον καρναβαλικό τρόπο διασκέδασης, τον οποίο προσέλαβαν οι ντόπιοι.

Άλλωστε, αυτό το καρναβάλι είναι καθαρά δυτικότροπο και δεν έχει καμία σχέση με τα αποκριάτικα παγανιστικά έθιμα της υπόλοιπης Ελλάδας, που έρχονται από τα βάθη του χρόνου, ακόμα και από τη λατρεία του αρχαίου θεού Διονύσου, και που με τα φαλλικά σύμβολά τους και την ελευθεριότητα των μεταμφιέσεων και των τραγουδιών αποτελούν αγροτικές τελετουργίες για τη γονιμότητα της άνοιξης, τη παραγωγικότητα της γης και των κοπαδιών.

Οι Πατρινοί πλέον χορεύουν πόλκα, μαζούρκα, καντρίλιες και βαλς στους χορούς, ενώ τα μασκαρέματα γίνονται με πρόχειρα μέσα.

Αρχίζει η εξέλιξη του Καρναβαλιού. Το δυτικότροπο χαρακτήρα του ενισχύει το γεγονός, ότι εκτός από την αρχικά κοσμοπολίτικη σύνθεση της τοπικής αστικής τάξης (έλληνες από τις παροικίες, αλλά και Άγγλοι, Γερμανοί κ.ά, αντιπρόσωποι ή επιχειρηματίες στο εμπόριο της σταφίδας) και η λαϊκή συμμετοχή στο καρναβάλι εκπροσωπείται κυρίως από την πολυάριθμη ιταλική παροικία της πόλης (φυγάδες από την πατρίδα τους λόγω πολιτικών διωγμών).

Η λαϊκή συμμετοχή αρχικά ήταν πολύ μικρή. Όμως, από το 1865 που έγινε η ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, στην Πάτρα γίνεται μαζική εισβολή Επτανησίων, που αναζητούν εργασία στην πόλη. Μαζί τους καταφθάνουν μουσικοί από την Κέρκυρα και τη Ζάκυνθο, που με το προοδευτικό πνεύμα και τα τραγούδια τους μέσα στις λιγοστές ταβέρνες του λιμανιού και της παλιάς πόλης επηρέασαν σημαντικά την εξέλιξη του νεογέννητου καρναβαλιού, που απέκτησε ελευθεροστομία. Πιστεύεται, ότι με το κέφι, την ευρηματική διάθεση και τη ζωντάνια τους οι νησιώτες έδωσαν άλλο χρώμα στις αποκριάτικες διασκεδάσεις στην Πάτρα, που λάμβαναν τότε χώρα σε ταβέρνες και καφενεία.

Στη δεκαετία του 1870, που θεωρήθηκε περίοδος οικονομικής ανάπτυξης της πόλης, το Καρναβάλι εξελίχθηκε ακόμη περισσότερο. Το 1872 ολοκληρώνεται η κατασκευή του Δημοτικού Θεάτρου “Απόλλων” και οι φιλόμουσοι, πλούσιοι σταφιδέμποροι επιχορηγούν τις παραστάσεις του. Στα επόμενα χρόνια το αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα του Τσίλερ μετατρέπεται σε χορευτική αίθουσα, όπου πραγματοποιούνται οι πρώτοι δημόσιοι αποκριάτικοι χοροί.

yeskid