Οι ερευνητές λένε ότι μια φωτογραφία του αγαπημένου μας προσώπου ενεργοποιεί το κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου, δηλαδή μπορεί να δρα σαν φάρμακο.
Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι εφόσον αυτό είναι γνωστό θα ήταν δυνατόν να μας βοηθήσει για την ανακούφιση του πόνου χωρίς τη χρήση φαρμάκων που προκαλούν παρενέργειες.

Η αγάπη συχνά καταλήγει να είναι επίπονη για τους ανθρώπους που την βιώνουν. Αλλά στις αρχές της ευτυχίας, όντος συμβάλλει στην μείωση του πόνου - τουλάχιστον στη φυσική του μορφή. Αυτό είναι το πόρισμα, που αναφέρθηκε, σε μια μελέτη επιστημόνων μεταξύ των οποιών και ενός ψυχολόγου που ασχολήθηκαν με αυτόν τον πόνο και μελέτησαν την αγάπη.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε online στο περιοδικό PLoS ONE, προέκυψε από την συνάντηση δύο σημαντικών ανθρώπων, του Arthur Aron του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης στο Stony Brook, που είναι ερευνητής της επιστήμης της αγάπης, και του ο Δρ Sean Mackey, γνωστού επιστήμονα που ασχολείται με θέματα σχετικά με τον πόνο στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Οι δύο επιστήμονες μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, καθώς συμμετείχαν μερικά χρόνια πριν σε ένα Συνέδριο Νευροεπιστημών.

Ήξεραν ότι μερικές παλαιότερες μελέτες είχαν διαπιστώσει ότι η αγάπη ανακουφίζει τον πόνο, αλλά ήθελαν να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα και να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο. Έβαλαν μία ανακοίνωση στην πανεπιστημιούπολη του Στάνφορντ για τα άτομα που βρίσκονταν στους πρώτους εννέα μήνες της σχέσης τους και ήταν ακόμα στο απόγειο του ρομαντικού πάθους.

Ο Jarred Younger, τότε απόφοιτος του Stanford και η ερευνητική του ομάδα εξέτασαν 15 άτομα. Όλοι κλήθηκαν να φέρουν από έξι φωτογραφίες: τρεις των αγαπημένων τους και τρεις των συγκριτικά ελκυστικών προσώπων που είχαν γνωρίσει μέχρι εκείνη την στιγμή στην ζωή τους. Οι ερευνητές θέρμαιναν τις παλάμες των αριστερών χεριών των ατόμων που συμετείχαν στην έρευνα σε βαθμό που προκλήθηκε μέτριος ή υψηλός βαθμός πόνου και σ' αυτό το σημείο της έρευνας ζητήθηκε απο τα άτομα να κοιτάξουν μία φωτογραφία, είτε των αγαπημένων τους ή των άλλων προσώπων που θεωρούσαν ελκυστικά.

Στον τρίτο κύκλο των πειραμάτων, οι ερευνητές εξέτασαν τις επιδράσεις της απλής απόσπασης της προσοχής, κάτι που είναι γνωστό ότι μειώνει τον πόνο, για τον λόγο αυτό στα άτομα που πήραν μέρος στην έρευνα ανατέθηκαν καθήκοντα σκέψης (όπως η σκέψη για όλα των αθλήματα που παίζονται χωρίς μπάλα), ενώ οι παλάμες τους θερμαίνονταν.

Η φωτογραφία του αγαπημένου προσώπου καθώς και η διανοητική απόσπαση της προσοχής φάνηκε ότι μειώνουν τον πόνο κατά περίπου το ίδιο ποσοστό: από 36% έως 45% στον μέτριο πόνο, και από 12% έως 13% στον δυνατό πόνο. Αλλά όταν οι επιστήμονες επανέλαβαν το πείραμα, στα υπο έρευνα άτομα κάνοντας τους μια μαγνητική τομογραφία συντονισμού, είδαν ότι η φωτογραφία και η πνευματική λειτουργία -απόσπασης ενεργοποιούσαν εντελώς διαφορετικά τμήματα του εγκεφάλου.

Η απόσπαση της προσοχής απασχολούσε τα υψηλότερα, διανοητικά τμήματα του εγκεφάλου ενώ η φωτογραφία του αγαπημένου τους προσώπου από την άλλη πλευρά, απασχολούσε τα πιο πρωτόγονα τμήματα - τα κέντρα ανταμοιβής δηλαδή που σχετίζονται με τις εξάρσεις και τους πόθους που έχουν σχέση ακόμη και με τους εθισμούς.

Οι επιστήμονες υποδηλώνουν, ότι γνωρίζοντας ένα άτομο πώς να εκμεταλλευτεί τη δύναμη ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να βοηθήσει τον εαύτο του ως προς στην ανακούφιση του πόνου χωρίς φάρμακα που προκαλούν παρενέργειες - ή ακόμη και να βοηθήσει τον εαύτο του αλλά και τους άλλους ανθρώπους να σταματήσουν βλαβερές συνήθειες όπως το κάπνισμα.
latimes
georgiachocolacta