Κάποτε ο ηρωισμός ήταν συνώνυμο με τη ρώμη. Κάτω από τη λέξη ήρωες ήταν τα αρσενικά αρχέτυπα της Ελληνικής μυθολογίας όπως ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας και τόσοι άλλοι θαρραλέοι χαρακτήρες της μυθολογίας και της λογοτεχνίας. Ζητώ συγγνώμη από τους άντρες αλλά το στερεότυπο του δυνατού άνδρα-ήρωα μάλλον μας τελειώνει, αφού στις εποχές των μεγάλων κρίσεων που ζούμε, γενναιότητα δε σημαίνει πια σωματική δύναμη αλλά ψυχικά εφόδια για μπορέσεις συνεχίσεις το δρόμο σου. Και βέβαια -πολύ σημαντικό-κατά πόσον έχεις το θάρρος της γνώμης.
Η αλήθεια είναι ότι σε πολλές φάσεις της ζωής μας καλούμαστε να αναμετρηθούμε με τον ήρωα μέσα μας, με αυτό το μικρό σούπερμαν που πρέπει να βρει το θάρρος να αφήσει μια σχέση, μια δουλειά, να ξεκινήσει από την αρχή σε μια ξένη χώρα ή να σταθεί στα πόδια του σε καιρούς οικονομικής κρίσης. Μεγαλώνοντας λοιπόν, άρχισα ν’ αναζητώ πια γύρω μου τους «ήρωες» με άλλα μάτια. Δεν είναι αυτοί οι φαινομενικά δυνατοί (και πάντα από θέση ισχύος), οι άνθρωποι που «κάνουν θόρυβο» αλλά όσοι δε σταματούν αλλά να προχωρούν, να παλεύουν και να δημιουργούν.
Οι ήρωες πια είναι καθημερινοί, αποφασισμένοι και ειρηνικοί. Είναι αυτοί που όταν χρειαστεί να εργαστούν για ένα κοινωφελή σκοπό θα το κάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη, αυτοί που θα δείξουν αυτοθυσία, αυτοί που θα με κουράγιο και αξιοπρέπεια θα υποστηρίξουν αυτό που πραγματικά πιστεύουν.
Κι εκείνοι που θα χτίσουν το αύριο, από τη δική τους θέση -όποια και να είναι αυτή- με τα όπλα που διαθέτουν. Αυτούς, θα τους παραδεχτώ ως ήρωες.
Παραθέτω ρήσεις από έναν μεγάλο ήρωα της παγκόσμιας συλλογικής συνείδησης του Ινδού ηγέτη Μαχάτμα Γκάντι.

Ο φόβος έχει κάποια χρησιμότητα, η δειλία όμως δεν έχει καμία.

Είναι καλύτερα να στέκεσαι όρθιος με σπασμένο και μπανταρισμένο κεφάλι, από το να σέρνεσαι με την κοιλιά για να γλιτώσεις το κεφάλι σου.

 Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει.

Η ικανότητα να συγχωρείς είναι προσόν του δυνατού. Οι αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούν.

Ένα «όχι» που βγήκε από μια βαθιά πεποίθηση, είναι πολύ καλύτερο -και πιο μεγαλειώδες- από ένα «ναι» που ειπώθηκε για να ευχαριστήσει ή, χειρότερα, για να αποφύγει φασαρίες.

Ο θυμός και η έλλειψη ανοχής είναι εχθροί της ορθής κρίσης.

Δικαιώματα που δεν προκύπτουν από ένα καθήκον που επιτελέσαμε καλά, δεν αξίζουμε να τα έχουμε.

Ένας άνθρωπος είναι το σύνολο των πράξεών του. Τι έχει κάνει, τι μπορεί να κάνει. Τίποτε άλλο.

http://www.jenny.gr/a>