Αθήνα
Ανησυχητικά είναι τα στοιχεία που μεταβιβάστηκαν την Τετάρτη από την Ελληνική Αστυνομία στη Βουλή και αφορούν τις αυτοκτονίες (τελεσμένες και απόπειρες), για την τριετία 2009 -2011 (2009 - 10 Δεκεμβρίου 2011) στην Ελλάδα.

Συνολικά την τριετία, οι τελεσθείσες αυτοκτονίες ή απόπειρες αυτοκτονίας ανήλθαν σε 1.727. Συγκεκριμένα, το 2009 οι περιπτώσεις αυτοκτονιών (τελεσμένες - απόπειρες) ανήλθαν σε 507, ενώ το 2010 παρουσίασαν σημαντική αύξηση της τάξης του 22,5%, φθάνοντας στις 622 και παρέμειναν περίπου στο ίδιο επίπεδο, το 2011, καθώς, με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, έως τις 10 Δεκεμβρίου, τα άτομα που έθεσαν ή αποπειράθηκαν να θέσουν τέλος στη ζωή τους, ανήλθαν σε 598.

Όπως τονίζει η ψυχολόγος του Φορέα Ανάπτυξης και Κοινωνικού Κεφαλαίου για την Αντιμετώπιση του Κοινωνικού Αποκλεισμού «Κλίμακα», στο πλαίσιο του οποίου λειτουργεί η Τηλεφωνική Γραμμή «Παρέμβαση για την Αυτοκτονία 1018», Ελένη Μπεκιάρη, «σίγουρα υπάρχει σχέση μεταξύ της οικονομικής κρίσης και των αυτοκτονιών».

Όπως λέει, οι αριθμοί που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, είτε μέσω της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, είτε μέσω της Ελληνικής Αστυνομίας, δεν μπορεί να είναι ακριβής, καθώς δεν υπάρχει πλήρης καταγραφή του αριθμού των ανθρώπων που έχουν αποπειραθεί να θέσουν τέλος στη ζωή τους.

«Σίγουρα οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι πολύ περισσότερες», τονίζει η κ.Μπεκιάρη «καθώς πολλές από αυτές δεν φτάνουν ούτε καν στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καταγραφή των ανθρώπων που επιχειρούν να τερματίσουν τη ζωή τους».

Η αυτοκτονία δεν ειναι μονόδρομος
Όπως επισημαίνει, οι αυτοκτονίες μπορούν να αποφευχθούν και τονίζει ότι δεν πρέπει να συνδέονται απόλυτα με την οικονομική κρίση. «Αν και οι αυξητικές τάσεις αυτοκτονίας σχετίζονται με την οικονομική κρίση, δεν πρέπει να ταυτίζονται γιατί τότε περισσότεροι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα θα οδηγηθούν σ’ αυτήν», τονίζει και συνεχίζει: «Η αυτοκτονία μπορεί να προληφθεί, δεν είναι μία μοιραία κατάληξη, αρκεί να ζητηθεί βοήθεια. Ο φόβος του να ζητήσεις βοήθεια είναι αυτός που σκοτώνει».

Όσον αφορά στη γεωγραφική κατανομή των αυτοκτονιών σημειώνει ότι για να εξαχθούν συγκεκριμένα συμπεράσματα, και αν αυτές συνδέονται με την οικονομική κρίση, θα πρέπει να μελετηθούν τα στοιχεία ανεργία της κάθε περιοχής και κατά πόσο η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τους κατοίκους. Τονίζει ότι σημαντικό είναι να μελετηθεί και το φύλο των ανθρώπων που επιχειρούν να θέσουν τέλος στη ζωή τους, καθώς, όπως συμπληρώνει, συνήθως οι γυναίκες που αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν είναι περισσότερες, ενώ είναι μεγαλύτερος ο αριθμός των ανδρών που καταλήγουν μετά από μία απόπειρα.

Αναφορικά με την αύξηση των περιστατικών στην Κρήτη, η κ. Μπεκιάρη λέει ότι δεν μπορούν να εξαχθούν συγκεκριμένα συμπεράσματα. «Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Η Κρήτη είναι μία περιοχή με αυξημένα ποσοστά οπλοκατοχής, γεωργική, οπότε υπάρχει πληθώρα φυτοφαρμάκων, ενώ οι Κρητικοί έχουν μία διαφορετική ιδιοσυγκρασία, μία περηφάνια και αυτό είναι πιο εύκολα να τους οδηγήσει στην αυτοκτονία όταν βλέπουν πως δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους».
Όσον αφορά τη Γραμμή 1018, λέει ότι έχουν αυξηθεί οι κλήσεις και μάλιστα των ανθρώπων που προτάσσουν ως κύριο πρόβλημα τα οικονομικά τους.

health.in.gr, ΑΠΕ