Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016
Δεν πέρασες τυχαία από εδώ άνθρωπε..
Πολλές φορές δύο επιφανειακά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα που δεν μπορούν να ερμηνευτούν μπορεί να συνδέονται και να έχουν το νόημα τους. Οι περισσότεροι αυτό το ονομάζουν σύμπτωση, η τύχη. Ο Καρλ Γιούνγκ το ονομάζει συγχρονικότητα η αόρατο κοσμικό ιστό.
Πολλές φορές συμβαίνουν κάποια γεγονότα στη ζωή μας και που μας οδηγούν την κατάλληλη στιγμή στα κατάλληλα άτομα έτσι ώστε να προχωρήσουμε τη ζωή μας προς μια νέα σημαντική κατεύθυνση. Οταν λειτουργούμε σαν όλα όσα μας συμβαίνουν έχουν ένα νόημα και ένα σκοπό, μαθαίνουμε σιγά σιγά την τέχνη της συγχρονισμού και τότε διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε μόνοι αλλά είμαστε προνομιούχα άτομα στα οποία προσφέρεται στήριξη, καθοδήγηση, έμπνευση και όλα αυτά που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση του σκοπού και του οραμάτων μας..
Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015
9 συγκλονιστικές φωτογραφίες της ιστορίας χωρίς τον θάνατο και την παιδική δυστυχία
Ο illustrator Gunduz είναι ακτιβιστής με έντονη δράση σε κοινωνικά ζητήματα και αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που μέσα από τη δουλειά του καυτηριάζει γεγονότα και παγκόσμια ζητήματα. Ωστόσο αυτό το πρότζεκτ είναι αφιερωμένο στην χαμένη παιδική αθωότητα και θέλει να καταδικάσει όσους τα έκαναν θύματα των πολέμων τους. "Ας κάνουμε τον κόσμο τόσο τέλειο όπως τα παιδιά, για τα παιδιά." λέει ο καλλιτέχνης για τοπ πρότζεκτ "Imagine".
 |
| Ο Gunduz χρησιμοποιεί σούπερ ήρωες στις εικόνες του. Στη συγκεκριμένη, ένας στρατιώτης απομακρύνει μικρά παιδιά από τις εκρήξεις στο Βιετνάμ και τη μετέτρεψε σε σκηνή από ταινία δράσης κινουμένων σχεδίων. Στην εκδοχή του ο Superman, ο Spiderman και ο Batman βοηθούν να σωθούν τα παιδιά |
 |
| Ο πνιγμός του τρίχρονου παιδιού που ξεβράστηκε στις ακτές της Μεσογείου πρόσφατα συγκλόνισε όλη την υφήλιο. Στην απεικόνιση του Gunduz, ο μικρός Alan φτιάχνει χαρούμενος κάστρα στην άμμο. |
 | |||
| Η Tehani και η Ghada είναι δυο κορίτσια, που ενώ είναι ακόμα παιδιά, στέκονται στωικά δίπλα στους συζύγους τους. Στον «κόσμο» του Gunduz τα κορίτσια στέκονται δίπλα σε δυο σκιάχτρα, ελεύθερα και χαμογελαστά. |
 |
| Ο γιος του δολοφονημένου δημοσιογράφου Elmar Huseynov από το Αζερμπαιτζάν αγκαλιάζει το πορτρέτο του νεκρού πατέρα του. Στην εκδοχή του Gunduz, πατέρας και γιος είναι αγκαλιασμένοι και περικυκλωμένοι από σύννεφα. |
 | |
| Η εικόνα του Εβραίου γιατρού Janusz Korczak, που επέλεξε να πεθάνει μαζί με τα παιδιά στο ορφανοτροφείο του στο Ολοκαύτωμα παρά να τα εγκαταλείψει έγινε η εικόνα του ιδίου να ξεναγεί τα παιδιά σε ένα Μουσείο για το Ολοκαύτωμα. |
 |
| Ο Joe O'Donnell απαθανάτισε το παιδί που κουβαλούσε στην πλάτη του το νεκρό αδελφάκι του μετά τη βόμβα στο Ναγκασάκι, αλλά ο Gunduz έδωσε και πάλι ζωή στο παιδί το οποίο απλά παίζει στην πλάτη του αδερφού του |
 |
| Τα παιδιά που κοιτάζουν το γκρεμισμένο από τους βομβαρδισμούς σπίτι τους στη Γερμανία, στην εκδοχή του Gunduz, απλά βλέπουν ένα παραμυθένιο κόσμο να αναδύεται μέσα από συντρίμμια |
 |
Το «κορίτσι της ναπάλμ», η διάσημη φωτογραφία από τον πόλεμο του Βιετνάμ μεταμορφώνεται σε μια φωτογραφία με χαμογελαστά παιδιά που δεν τρέχουν να σωθούν, αλλά για παίξουν. |
 |
| Η συγκλονιστική φωτογραφία του Kevin Carter που έχει βραβευθεί με Πούλιτζερ χωρίς την οσμή του θανάτου. |
Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015
Η γλώσσα επινοήθηκε για να διευκολυνθεί η κατασκευή των πρώτων εργαλείων
Μια νέα επιστημονική θεωρία που βασίστηκε σε ένα πρωτότυπο σύγχρονο πείραμα υποστηρίζει, ότι η γλώσσα αναδύθηκε στον άνθρωπο πολύ νωρίς στην εξέλιξή του, πριν από περίπου 1,8 εκατομμύρια χρόνια, επειδή τον διευκόλυνε να δημιουργήσει τα πρώτα λίθινα εργαλεία. Έκτοτε η γλώσσα και τα εργαλεία συν -εξελίχθηκαν, συμβάλλοντας στο θαύμα του ανθρώπινου πολιτισμού.
Αμερικανοί και βρετανοί ερευνητές, με επικεφαλής τον ψυχολόγο Τόμας Μόργκαν του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature Communications, σύμφωνα με το Science, διατύπωσαν τη θεωρία τους,μελετώντας τον τρόπο που η γλώσσα βοηθάει τους σύγχρονους ανθρώπους να φτιάξουν τα εργαλεία τους, καθώς ο ένας άνθρωπος διδάσκει τον άλλο και μαθαίνει από αυτόν.
Οι επιστήμονες πειραματίστηκαν με 184 εθελοντές φοιτητές από το Πανεπιστήμιο του ΣενΆντριους της Σκωτίας, τους οποίους χώρισαν σε πέντε ομάδες. Το πρώτο άτομο κάθε ομάδας διδάχτηκε από τους ερευνητές να φτιάχνει λίθινα εργαλεία με τον πανάρχαιο τρόπο χρησιμοποιώντας απλώς άλλες πέτρες, ώσπου να προκύψει μια πέτρα αρκετά κοφτερή για να μπορεί κανείς να τεμαχίσει ένα νεκρό ζώο.
Η πρώτη ομάδα είχε στη διάθεσή της πέτρες και έπρεπε ο καθένας μόνος του να βγάλει άκρη με αυτές. Η δεύτερη ομάδα περιοριζόταν στην παρακολούθηση και μίμηση του πρώτου, χωρίς να υπάρχει άλλη επαφή μεταξύ τους. Στην τρίτη ομάδα οι συμμετέχοντες έδειχναν ενεργά ο ένας στον άλλο τι έκαναν, αλλά χωρίς να χειρονομούν ή να μιλάνε. Στην τέταρτη ομάδα επιτρέπονταν οι χειρονομίες, αλλά όχι η ομιλία, ενώ στην πέμπτη ομάδα επιτρεπόταν και ο διάλογος μεταξύ των συμμετεχόντων, καθώς και με τον πρώτο της ομάδας που είχε τον ρόλο του δασκάλου.
Σε κάθε ομάδα, όποιος κατάφερνε να φτιάξει ένα λίθινο εργαλείο, γινόταν ο δάσκαλος των υπολοίπων. Δημιουργήθηκαν έτσι πέντε επιμέρους «αλυσίδες» μετάδοσης της (τεχνολογικής)γνώσης, οι οποίες παρήγαγαν συνολικά πάνω από 6.000 πρωτόγονα εργαλεία, σαν αυτά που φτιάχνονταν πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια.
Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι τα άτομα της πρώτης ομάδας που προσπαθούσαν απομονωμένα να φτιάξουν εργαλεία, είχαν την μικρότερη επιτυχία από όλες τις ομάδες. Όμως μικρή ήταν η πρόοδος επίσης στη δεύτερη και τρίτη ομάδα όπου δεν επιτρέπονταν οι χειρονομίες και η ομιλία,αλλά μόνο η παρακολούθηση και η μίμηση.
Μόνο όταν στο «παιγνίδι» μπήκαν οι σκόπιμες κινήσεις των χεριών (χειρονομίες επίδειξης) και κυρίως η ομιλία, τότε απογειώθηκε η ταχύτητα, η αποτελεσματικότητα και η παραγωγικότητα των«τεχνιτών». Οι χειρονομίες διπλασίασαν την πιθανότητα να παραχθεί μια κοφτερή πέτρα -εργαλείο, ενώ η ομιλία και ο διάλογος την τετραπλασίασαν. «Μαθαίνεις πολύ πιο γρήγορα, όταν κάποιος σου λέει τι να κάνεις», τόνισε ο Τόμας Μόργκαν.
Οι ερευνητές συμπέραναν ότι σχεδόν αμέσως μετά την εμφάνιση της αρχικής τεχνολογίας δημιουργίας εργαλείων, πριν από τουλάχιστον 2 εκατ. χρόνια, θα προέκυψε η ανάγκη για εκπαίδευση των άλλων και, κατά συνέπεια, η ανάγκη για επικοινωνία, άρα για την ύπαρξη μιας ομιλουμένης γλώσσας. Αρκετοί επιστήμονες πιστεύουν, ότι ο πρόδρομος αυτής της λεγόμενης πρωτογλώσσας υπήρξαν οι εμπρόθετες χειρονομίες.
Τελικά, στο πλαίσιο της εξέλιξης, ανέλαβε ο νόμος της δαρβινικής φυσικής επιλογής να ευνοήσει όσους μιλούσαν, επικοινωνούσαν και έφτιαχναν έτσι καλύτερα εργαλεία, αρχής γενομένης από τους πρώτους λίθινους χειροπελέκεις της Αχελαίας περιόδου πριν από περίπου 1,7 εκατ.χρόνια. Στο τέρμα του δρόμου αυτού, μετά από μια λίγο πολύ κοινή πορεία, δημιουργήθηκαν τόσο οι σύγχρονες πολύπλοκες γλώσσες, όσο και οι σύγχρονες εξίσου πολύπλοκες τεχνολογίες.
Άλλοι επιστήμονες, επαίνεσαν τη νέα μελέτη για την πρωτοτυπία τους, αλλά επεσήμαναν πως εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να αποτελεί άμεση απόδειξη μιας ενδιαφέρουσας πάντως θεωρίας.
Σύνδεσμος: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:
http://www.nature.com/ncomms/2015/150113/ncomms7029/full/ncomms7029.html
πηγή
Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014
"Δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου"
Γράφει η Μέριλ Στριπ:
«Δεν έχω υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή είμαι αλαζονική, αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ότι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει. Δεν έχω υπομονή για τον κυνισμό, για την υπερβολική κριτική και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης.
Δεν έχω πια τη διάθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω, να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελάνε. Δεν μπορώ να χαλαλίσω ούτε λεπτό σε αυτούς που λένε ψέματα, ή θέλουν να με χειραγωγήσουν.
Αποφάσισα ότι δεν θέλω να συνυπάρχω με οποιονδήποτε προσποιείται, υποκρίνεται, είναι ανειλικρινής ή με κολακεύει. Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επιλεκτική γνώση, ούτε την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό.
Αντιπαθώ τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέτων και γι αυτό αποφεύγω ανθρώπους με δύσκαμπτες και άτεγκτες προσωπικότητες. Στη φιλία απεχθάνομαι την έλλειψη αφοσίωσης και την προδοσία. Δεν τα πάω καλά με όσους δεν ξέρουν να πουν μια καλή κουβέντα, ή μια λέξη ενθάρρυνσης. Βαριέμαι τις υπερβολές και δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτούς που δεν αγαπάνε τα ζώα.
Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου».
https://gr.news.yahoo.com
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014
Λέξεις που αφήνουν σημάδια
Οι βρισιές και οι προσβολές αφήνουν στα πρόσωπα μελανιές, γρατζουνιές και αίματα, όπως μια γροθιά ή ένα χτύπημα με μπαστούνι.
Αυτό πιστεύει...
Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014
Ηράκλειο: Ένας γάμος που θα μείνει αξέχαστος …
Τα μικρά είναι και τα πιο σπουδαία! Αλλά αυτά τα 'μικρά" στη ζωή μας είναι τα πιο μεγάλα στην πραγματικότητα. Ένα ζευγάρι ο Κώστας και η Αθανασία παντρεύτηκαν το βράδυ του περασμένου Σαββάτου (22-02-2014) στην Σταλίδα του Ηρακλείου και αποφάσισαν να μοιράσουν το κρέας του γάμου και την τούρτα σε...οικογένειες που έχουν πραγματικά ανάγκη!
Και μάλιστα ζήτησαν και τη βοήθεια της ¨Κίτρινης αποστολής' και του Δημήτρη Αποστολάκη για να μοιραστούν τα φαγητά σε 50 οικογένειες που έδωσαν διπλές και τριπλές ευχές! "Ήταν πραγματικά συγκινητικό αυτό που ζήσαμε με τα παιδιά. Το έκαναν με την ψυχή τους κι έδωσαν χαρά σε πολύ κόσμο. Και σε μας που τα μοιράσαμε" είπε στο cretalive.gr, o κ.Αποστολάκης που ενθαρρύνει κι άλλους να πάρουν τέτοιες πρωτοβουλίες.
Ο ίδιος ο Δημ. Αποστολάκης έγραψε: "Μερικες φορες συμβαινουν καποια πραγματα στη ζωη που πραγματικα σε ξεπερνανε! Χθες (προχθές) παντρευτηκε ενα νεο ζευγαρι στη Σταλιδα, αγνωστο εντελως σε εμενα!
Σημερα το μεσημερι δεχθηκα ενα τηλεφωνημα απο μια φιλη της ομαδας την Ουρανια,οπου με ενημερωσε οτι το ζευγαρι θελει να δωσει στην Κιτρινη Αποστολη 5 λαμαρινες με κρεας 2 λεκανες με βραστο και 2 κουτες απο τη γαμηλια τουρτα.
Αμεσως κλειστηκε το ραντεβου για το απογευμα οπου το κρεας και η τουρτα μοιραστηκαν σε περιπου 50 οικογενειες! Οταν λοιπον βλεπεις τετοιες κινησεις,λες πως υπαρχει ακομα ανθρωπια,και ελπιδα για ενα καλυτερο αυριο!"
Πηγή
Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014
Ο Νικητής που Δεν Τερμάτισε πρώτος
Λοιπόν, η ιστορία αυτής της φωτογραφίας έχει ως εξής. Στις 2 του περασμένου Δεκεμβρίου, ο Βάσκος αθλητής Ιβάν Φερναντέζ Ανάγια συμμετείχε σε έναν αγώνα ανώμαλου δρόμου στην Μπουρλάντα, στο Ναβάρρε.
Βρισκόταν στη δεύτερη θέση, σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τον προπορευόμενο Αμπέλ Μουτάι, ο οποίος είχε κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα των 3000 μέτρων στήπλ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το περασμένο καλοκαίρι.
Μπαίνοντας όμως στην τελική ευθεία, ο Βάσκος αθλητής είδε τον Κενυάτη δρομέα – σίγουρο νικητή της κούρσας – σαν να χάνει την αίσθηση του χώρου, και να σταματά να τρέχει μόλις 10 μέτρα πριν από το νήμα, νομίζοντας πως είχε κιόλας περάσει τη γραμμή!
Ο Φερναντέζ Ανάγια τον έφτασε και, αντί να τον προσπεράσει και να τερματίσει εκείνος πρώτος, σταμάτησε επί τόπου και με διάφορα νοήματα κατηύθυνε τον Μουτάι προς την γραμμή και τον βοήθησε να τερματίσει πρώτος.
Αμέσως μετα, ο Ανάγια, που είναι αθλητής με μεγάλο μέλλον (ήδη πρωταθλητής Ισπανίας στα 5 χιλιόμετρα, στη κατηγορία των νέων), δήλωσε:
"Ακόμα και εάν μου έλεγε κάποιος ότι, κερδίζοντας αυτόν τον αγώνα θα εξασφάλιζα μια θέση με την ισπανική ομάδα στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, δεν θα το έκανα. Η ενέργειά μου να βοηθήσω τον πελαγωμένο συναθλητή μου ήταν αυθόρμητη, και η ηθική μου ικανοποίηση από αυτήν είναι πολύ μεγαλύτερη από οποιοδήποτε μετάλλιο. Για μένα, ιδίως με όσα συμβαίνουν σήμερα στη κοινωνία, στην πολιτική, κλπ, όπου ο κάθε ένας κοιτάζει μόνο το δικό του συμφέρον, νομίζω ότι το να ενδιαφέρεσαι για τον συνάνθρωπό σου, έχει μία ιδιαίτερη αξία".
Πηγή
Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014
«Είχα ένα μαύρο σκύλο, τον έλεγαν κατάθλιψη» (ΒΙΝΤΕΟ)
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ χρησιμοποιούσε τη φράση «Μαύρος Σκύλος» προκειμένου να περιγράψει τις μαύρες περιόδους κατάθλιψης, που βίωνε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, καθώς έπασχε από μανιοκατάθλιψη.
Τη φράση αυτή επέλεξε για τίτλο ο Παγκόσμιος Οργανισμό Υγείας (WHO) για ένα βίντεο που δημιούργησε πέρυσι σε συνεργασία με το συγγραφέα και εικονογράφο Matthew Johnstone, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατάθλιψης.
Πρόκειται για ένα μάθημα αντιμετώπισης της πάθησης που πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο.
Το βίντεο με τίτλο «Είχα ένα μαύρο σκύλο, τον έλεγαν κατάθλιψη» παρουσίασε υποτιτλισμένο στα ελληνικά το noesi.gr.
Όπως σημειώνεται, «πολλά άτομα και οι οικογένειές τους φοβούνται να μιλήσουν για αυτό που περνούν και δεν ξέρουν που να απευθυνθούν για βοήθεια. Όμως η κατάθλιψη προλαμβάνεται και θεραπεύεται σε μεγάλο βαθμό. Η αναγνώριση της κατάθλιψης και η αναζήτηση βοήθειας είναι το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα προς την ανάρρωση».
Δείτε το βίντεο…
Πηγή
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014
Πουρνάρι Δομοκού: Ληστές "μπούκαραν" σε σπίτι ζευγαριούΝεκρός ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες του LamiaReport στις 11:30΄ χθες βράδυ τέσσερις κουκουλοφόροι αρχικά προσπάθησαν να παραβιάσουν το παράθυρο και αφού δεν τα κατάφεραν, έσπασαν την πόρτα του σπιτιού και εισέβαλαν στο σπίτι ενός ηλικιωμένου ζευγαριού.
Οι ληστές οδήγησαν σε διαφορετικά δωμάτια τον 81χρονο ιδιοκτήτη και την 74χρονη γυναίκα του και άρχισαν να τους χτυπούν για να τους πουν που έχουν τα χρήματα.
Ο παππούς που αντιμετώπιζε πρόβλημα και με τη καρδιά του, έπεσε στο πάτωμα όπου άφησε την τελευταία του πνοή.
Στη συνέχεια οι ληστές αφού έκαναν άνω-κάτω το σπίτι πήραν ότι βρήκαν και εξαφανίστηκαν. Σύμφωνα με τα όσα είπε η ηλικιωμένη γυναίκα στους αστυνομικούς οι ληστές μιλούσαν Αλβανικά μεταξύ τους.
Η 74χρονη κάλεσε σε βοήθεια ένα γείτονα, ο οποίος ενημέρωσε αστυνομία και ΕΚΑΒ, αλλά δυστυχώς για τον 81χρονο ήταν ήδη αργά.
Στην αστυνομική διεύθυνση Φθιώτιδας σήμανε συναγερμός και έχουν στηθεί μπλόκα σε όλα τα κομβικά σημεία για τον εντοπισμό των δραστών.
Πηγή
Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014
Μάνα συγγνώμη και …σ’ ευχαριστώ
Ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία . Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξη , έπρεπε τώρα να συμφωνήσει και ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψη.
Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό
του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε, «Πως
κατάφερες να κάνεις αυτέ τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;»
«Όχι του απάντησε ο νεαρός».
«Ο πατέρας σου κατέβαλλε όλα αυτά τα δίδακτρα;» ρώτησε ξανά ο διευθυντής.
«Ο πατέρας μου κύριε πέθανε όταν ήμουν ενός έτους, η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου» Απάντησε.
«Ο πατέρας μου κύριε πέθανε όταν ήμουν ενός έτους, η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου» Απάντησε.
« Που εργάζεται η μητέρα σου;»
«Η μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια ρούχων. Πλένει ρούχα για άλλους»
Ο διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά.
Ο διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά.
«Έχεις βοηθήσει ποτέ τη μητέρα σου στο πλύσιμο των ρούχων;»
«Ποτέ, η μητέρα μου ήθελε πάντα να
μελετώ και να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα
μου πλένει τα ρούχα πιο γρήγορα από μένα.
Ο διευθυντής είπε: «Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσεις τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί».
Ο διευθυντής είπε: «Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσεις τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί».
Ο νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να
πάρει τη θέση, ήταν πολύ μεγάλες. Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από
τη μητέρα του να τον αφήσει να καθαρίσει τα χέρια της. Η μητέρα
παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το
γιο της.
Ο νεαρός άρχισε να πλένει τα χέρια της
μητέρας του σιγά-σιγά, ενώ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το
έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας
του ήταν τόσο ζαρωμένα, και ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους.
Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε
όταν τις άγγιζε.
Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός
συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάση
ρούχα για να μπορέσει να πληρώσει τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια
της, ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσει για την εκπαίδευσή
του και το μέλλον του παιδιού της.
Μετά τον καθαρισμό των χεριών της
μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά – σιγά όλα τα ρούχα που
είχαν στοιβαχτεί για πλύσιμο, μονολογώντας «Μάννα συγγνώμη και σ’
ευχαριστώ για όλα» Μάννα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα»… ενώ δάκρυα
συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του.
Εκείνο το βράδυ, μητέρα και ο γιος έκατσαν και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα.
Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο νεαρός
πήγε στο γραφείο του διευθυντή συγκινημένος και βουρκωμένος, βλέποντάς
τον έτσι, τον ρώτησε.
«Για πες μου λοιπόν, τι έγινε χθες στο σπίτι σου; Τι έκανες; Έμαθες κάτι καινούργιο»
Ο νεαρός απάντησε: «Καθάρισα τα χέρια της μητέρας μου, αλλά και έπλυνα τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο»
«Τώρα κατάλαβα και εκτίμησα την
προσπάθεια της μητέρας μου. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτό που
είμαι σήμερα. Συνειδητοποίησα με την πράξη αυτή, πόσο σημαντική είναι η
βοήθεια που σου προσφέρουν οι άλλοι. Έχω καταλήξει να εκτιμώ την αξία
και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και
στην κοινωνία»
Ο διευθυντής τότε του είπε: «Αυτό είναι
που ψάχνω σε ένα συνεργάτη. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που δεν θα
σκέφτεται μόνο το εαυτό του, που μπορεί να γνωρίζει και να εκτιμά τη
βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχτούν
κάποια πράγματα στη ζωή και δεν θα θέτει τα χρήματα ως μοναδικό στόχο
του στη ζωή του. Έχεις προσληφθεί»
Αυτό το νεαρό άτομο εργάστηκε πολύ
σκληρά, έλαβε αξιώματα στην επιχείρηση και απολάμβανε το σεβασμό των
υφισταμένων του. Κάθε εργαζόμενος που είχε, εργάστηκε επιμελώς και ως
ομάδα με τους υπόλοιπους. Οι επιδόσεις της εταιρείας βελτιώθηκαν
σημαντικά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ένα παιδί, που μεγαλώνει με υπερπροστασία και συνήθως απολαμβάνει ότι θέλει, αναπτύσσει πολλές φορές την «αρρωστημένη» νοοτροπία να θέτει τον εαυτό του πάνω απ’ όλα. Αυτό το άτομο δύσκολα εκτιμά τις προσπάθειες και τον αγώνα των γονέων του. Όταν αρχίζει να εργάζεται, έχει την απαίτηση, κάθε εργαζόμενος να τον ακούει υποτακτικά και αν γίνει προϊστάμενος ή διευθυντής, ποτέ δεν θα αναγνωρίσει τις προσπάθειες των εργαζομένων του και θα κατηγορεί πάντα τους άλλους, για τυχόν αποτυχίες. Αυτό το είδος των ανθρώπων, οι οποίοι μπορεί να είναι μορφωμένοι σπουδασμένοι και με πολλά πτυχία, μπορεί προσωρινά να επιτύχουν, αλλά τελικά ποτέ δεν αισθανθούν την «γλύκα» της επιτυχίας. Θα γκρινιάζουν συνεχώς θα είναι γεμάτοι μίσος και θυμό στην προσπάθειά τους να αναδειχτούν.
Ένα παιδί, που μεγαλώνει με υπερπροστασία και συνήθως απολαμβάνει ότι θέλει, αναπτύσσει πολλές φορές την «αρρωστημένη» νοοτροπία να θέτει τον εαυτό του πάνω απ’ όλα. Αυτό το άτομο δύσκολα εκτιμά τις προσπάθειες και τον αγώνα των γονέων του. Όταν αρχίζει να εργάζεται, έχει την απαίτηση, κάθε εργαζόμενος να τον ακούει υποτακτικά και αν γίνει προϊστάμενος ή διευθυντής, ποτέ δεν θα αναγνωρίσει τις προσπάθειες των εργαζομένων του και θα κατηγορεί πάντα τους άλλους, για τυχόν αποτυχίες. Αυτό το είδος των ανθρώπων, οι οποίοι μπορεί να είναι μορφωμένοι σπουδασμένοι και με πολλά πτυχία, μπορεί προσωρινά να επιτύχουν, αλλά τελικά ποτέ δεν αισθανθούν την «γλύκα» της επιτυχίας. Θα γκρινιάζουν συνεχώς θα είναι γεμάτοι μίσος και θυμό στην προσπάθειά τους να αναδειχτούν.
Αν ανήκουμε σ’ αυτό το είδος των γονέων καλό θα ήταν να λάβουμε υπόψη μας τα παραπάνω.
Μπορεί το παιδί μας να μεγαλώνει σ’ ένα
όμορφο και άνετο σπίτι, να έχει το φαγητό της αρεσκείας του, να του
προσφέρουμε άφθονα παιχνίδια, να το μαθαίνουμε πιάνο και χορό, να του
προσφέρουμε όλες τις ανέσεις και να μην του χαλάμε χατίρι, αλλά.…. Όταν
πχ σκαλίζουμε ή καθαρίζουμε τον κήπο μας ας το αφήσουμε να συμμετέχει,
όταν στρώνουμε το τραπέζι για φαγητό ας το καλέσουμε να βοηθήσει, ας το
μάθουμε να συμμετέχει. Δεν είναι επειδή έτσι θα μας ελαφρύνει από τα
οικονομικά βάρη, ή ότι δεν έχουμε - αν είμαστε πλούσιοι - την ανάγκη της
βοήθειάς του, αλλά με αυτό τον τρόπο του δείχνουμε την βασισμένη σε
σωστές βάση αγάπη μας και το πιο σημαντικό του μαθαίνουμε να εκτιμά την
αξία της συνεργασίας με άλλους προκειμένου να επιτευχθούν κάποια
πράγματα σ’ αυτή τον κόσμο.
Πηγή
Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013
Ποιός είναι τέλειος;
Δείτε πώς μια ομάδα που στηρίζει τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία αρθρώνει λόγο μέσα από ένα συγκλονιστικό project με τίτλο "Γιατί ποιος είναι τέλειος; Ελάτε πιο κοντά!".
Η ελβετική οργάνωση Pro Infirmis αποφάσισε να βγάλει προς τα έξω ένα θέμα ταμπού. Δημιούργησε ένα πραγματικά συγκλονιστικό βίντεο που μέχρι τώρα έχει τεράστιο αντίκτυπο στο internet. Μπορούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες να γίνουν πρότυπα ομορφιάς και πόσο μικροσκοπικά αντιμετωπίζουμε την παρουσία τους μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον; Δείτε το βίντεο και βγάλτε τα συμπεράσματά σας!
Πηγή
Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013
Οι 15 φράσεις του Ν. Μαντέλα που έμειναν για πάντα χαραγμένες στην ιστορία
* “Πάντα κάτι φαίνεται αδύνατο, μέχρι να πραγματοποιηθεί”.
* “Αν υπάρχουν όνειρα για μία όμορφη Νότιο Αφρική, τότε υπάρχουν και οι δρόμοι που οδηγούν στον στόχο τους. Οι δύο από αυτούς τους δρόμους, θα μπορούσαν να ονομάζονται ‘καλοσύνη’ και ‘συγχώρεση’”.
* “Είμαι βαθιά αισιόδοξος. Αν αυτό προέρχεται από τη φύση ή την ανατροφή μου, δεν το ξέρω. Υπήρξαν πολλές σκοτεινές στιγμές, κατά τις οποίες η πίστη μου στην ανθρωπότητα δοκιμάστηκε σημαντικά, αλλά δεν μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να παραδοθεί στην απελπισία. Αυτός ο δρόμος οδηγεί στην ήττα και τον θάνατο”.
* “Ένα καλό μυαλό και μία καλή καρδιά είναι πάντα ένας τρομερός συνδυασμός”.
* “Αν μιλήσεις σε κάποιον σε γλώσσα που καταλαβαίνει, μιλάς στο μυαλό του. Αν μιλήσεις στη γλώσσα του, μιλάς στην καρδιά του”.
* “Κανείς δεν γεννιέται, μισώντας κάποιον για το χρώμα του δέρματος, την καταγωγή ή τη θρησκεία του. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να μισούν κι αν μπορούν να διδαχθούν το μίσος, μπορούν να διδαχθούν και την αγάπη, γιατί η αγάπη έρχεται πιο φυσικά στην ανθρώπινη καρδιά, παρά το αντίθετο”.
* “Έμαθα, ότι το θάρρος δεν είναι η έλλειψη φόβου, αλλά ο θρίαμβος επί του φόβου. Γενναίος δεν είναι εκείνος, που δεν νιώθει φόβο, αλλά εκείνος που τον υπερνικά”.
* Όταν ανέβει κανείς ένα μεγάλο βουνό, καταλαβαίνει ότι έχει μπροστά του πολλά ακόμη να ανέβει”.
* “Αν θέλεις να κάνεις ειρήνη με τον εχθρό σου, πρέπει να δουλέψεις μαζί του. Και τότε, γίνεται σύμμαχός σου”.
* “Η ελευθερία δεν θα είχε κανένα νόημα, χωρίς ασφάλεια στα σπίτια και τους δρόμους”.
* “Δεν υπάρχει τίποτα, που να με φοβίζει περισσότερο, από το να ξυπνήσω μία μέρα χωρίς πρόγραμμα, που θα με βοηθούσε να δώσω λίγη ευτυχία σε εκείνους που δεν έχουν εισοδήματα, στους φτωχούς, τους αγράμματους, εκείνους που κλυδωνίζονται με ανίατες ασθένειες”.
* “Είναι προτιμότερο, να ηγείσαι από την πίσω γραμμή και να αφήνεις άλλους να φαίνονται, ειδικά όταν γιορτάζεις την νίκη, κάθε φορά που κάτι καλό συμβαίνει. Στην πρώτη γραμμή μπαίνεις μόνο, όταν υπάρχει κίνδυνος. Τότε και οι άνθρωποι εκτιμούν την ικανότητα ηγεσίας σου”.
* “Δεν υπήρξα Μεσσίας, αλλά ένας συνηθισμένος άνθρωπος, που έγινε ηγέτης, κάτω από εξαιρετικές συνθήκες”.
* “Είναι σοφό, το να πείθεις τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι ήταν δική τους ιδέα”.
Ακόμη, τον Οκτώβριο του 1963, όταν ο Μαντέλα και 9 ακόμη κατηγορήθηκαν για δολοπλοκία, με στόχο τη βίαιη πτώση της κυβέρνησης, στη δίκη που έμεινε γνωστή ως “Rivonia Trial”, αντιμέτωπος με τη θανατική ποινή, αυτά τα λόγια είπε ενώπιον του δικαστηρίου:
“Πολέμησα κατά της κυριαρχίας των λευκών και πολέμησα κατά της κυριαρχίας των μαύρων. Ονειρεύομαι το ιδανικό μίας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας, όπου όλοι οι άνθρωποι θα ζουν μαζί, σε αρμονία, και με ίσες ευκαιρίες. Είναι ένα ιδανικό, για το οποίο ελπίζω να ζήσω και να πετύχω. Αν όμως αυτό χρειάζεται, είναι ένα ιδανικό, για το οποίο είμαι προετοιμασμένος να πεθάνω”.
Πηγή
Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013
Θέλω να σέβεσαι τη ζωή μου και τον τρόπο που ζω
Τι κι αν τα δυο μου χείλη δεν μπορούν να σου απαντήσουν;
Τι κι αν τα δύο μου χέρια δεν μπορούν να σε αγγαλιάσουν;
Τι κι αν τα δυό μου μάτια δεν σε βλέπουν;
Μέσα από την δική μου την καρδιά κάνω τα πιο όμορφα ταξίδια λεω τα πιο όμορφα λόγια κάνω τις πιο ζεστές αγγαλιές
και βλέπω τις πιο όμορφες εικόνες
Δεν θα σου ζητήσω πολλά.....
Λίγο χώρο να μπορώ να κάνω την βόλτα μου, να δω τον ήλιο,
πρόσβαση να μπορέσω να σπουδάσω, να μπορέσω να κάνω τον καθήκον μου στις υπηρεσίες,
λίγη κατανόηση οταν δεν θα μπορώ να περάσω γρήγορα το δρόμο
και πάνω απ όλα ΣΕΒΑΣΜΟ, γιατί η αναπηρία μου είναι η ίδια η ζωή μου και
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΖΩ.....
Σύλλογος "η διαδρομή"
,.
Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013
Εκπληκτικές αφίσες με κοινωνικό μήνυμα
Για την κατασκευή μιας γούνας, απαιτούνται 120 δέρματα μικρών ζώων.
Το 50% των αυτόχειρων είναι ηλικιωμένοι.
Η φτώχεια δεν πρέπει να είναι ισόβια καταδίκη.
Τα κατοικίδια δεν είναι παιχνίδια.
Ο βιασμός δεν τελειώνει ποτέ.
Και η λεκτική κακοποίηση είναι τρομακτική.
Το 80% των παιδικών καθισμάτων δεν τοποθετούνται σωστά.
Η κακοποίηση δεν είναι άθλημα.
10% των θυμάτων τροχαίων χρησιμοποιούν ακουστικά.
Μην αγοράζετε αναμνηστικά από εξωτικά ζώα.
Κόβοντας τα δέντρα, κονταίνουμε τη ζωή μας.
Δώσε τέλος στην κλιματική αλλαγή, πριν σε αλλάξει αυτή.
antikleidi.com
antikleidi.com
Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013
Πρόγραμμα Κοινωφελούς Χαρακτήρα σε επιβλέποντες φορείς, για 27.948 θέσεις πλήρους απασχόλησης.
Η υποβολή των αιτήσεων ξεκινά από 13/11/2013 και λήγει 20/11/2013 και γίνεται ΜΟΝΟ ηλεκτρονικά.
Στο παράρτημα Ι θα δείτε τις θέσεις και τους φορείς επιλογής.
Για τον Δήμο Δομοκού είναι οι εξής θέσεις:
2 ΔΕ Βοηθοί Βρεφοκόμοι
2 ΤΕ Οικονομικού
3 ΠΕ Οικονομικού
2 ΔΕ Διοικητικού
Στο παράρτημα ΙΙ θα δίνει τα προσόντα που απαιτούνται για κάθε κλάδο
Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013
«Τέλεψα το χρέος και φεύγω»!
Ένας απέριττος πέτρινος τάφος με ένα ξύλινο σταυρό και μια επιγραφή είναι ότι υπάρχει πάνω στον Προμαχώνα Μαρτινένγκο. Στη επιγραφή γράφει: « Δεν φοβάμαι τίποτα. Δεν ελπίζω τίποτα. Είμαι λέφτερος » Από τότε έχουν περάσει 56 χρόνια …σαν σήμερα !
«Τέλεψα το χρέος και φεύγω.»! Ν. Καζαντζάκης Αναφορά στο Γκρέκο
Μα τώρα το μεροκάματο τέλεψε, μαζεύω τα σύνεργά μου, ας έρθουν άλλοι σβώλοι χώματα να συνεχίσουν τον αγώνα, είμαστε, εμείς οι θνητοί, το τάγμα των αθανάτων, κόκκινο κοράλλι το αίμα μας, και χτίζουμε απάνω στην άβυσσο ένα νησί. Χτίζεται ο Θεός, έβαλα κι εγώ το δικό μου κόκκινο πετραδάκι, μια στάλα αίμα, να τον στερεώσω, να μη χαθεί, να με στερεώσει, να μη χαθώ, έκαμα το χρέος μου.
Έχετε γεια!
Απλώνω το χέρι, φουχτώνω το μάνταλο της γης, ν΄ανοίξω την πόρτα να φύγω, μα κοντοστέκουμε στο φωτεινό κατώφλι ακόμα λίγο, δύσκολο, δύσκολο πολύ, να ξεκολλήσουν τα μάτια, τ’αυτιά, τα σπλάχνα από τις πέτρες και τα χόρτα το κόσμου λες: Είμαι χορτάτος, είμαι ήσυχος, δε θέλω πια τίποτα, τέλεψα το χρέος και φεύγω, μα η καρδιά πιάνεται από τις πέτρες κι από τα χόρτα, αντιστέκεται, παρακαλάει….. “Στάσου ακόμα!»
Δεν γινόταν όμως να σταθεί κι « έφυγε »…σε μια κλινική στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας στις 26 Οκτωβρίου του 1957. Ήθελε να θαφτεί στην γη του, στην Κρήτη, στο χώμα που τον γέννησε κι έτσι έκανε άλλο ένα μεγάλο ταξίδι, νεκρός πια. Κι εδώ αρχίζουν οι περιπέτειες και τα παράλογα. Η σορός του έφτασε στην Αθήνα στις 4 Νοέμβριου του 1957 και ο Αρχιεπίσκοπος των Αθηνών Θεόκλητος άρπαξε την ευκαιρία να πάρει εκδίκηση ενάντια στον «αθυρόστομο υβριστή και συκοφάντη».
Είναι γνωστό πως στάλθηκαν τηλεγραφήματα στον Μητροπολίτη Κρήτης να αρνηθεί το μυστήριο και να μην επιτραπεί η κηδεία του σε κανένα νεκροταφείο της εκκλησίας. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, τότε, διέθεσε ένα αεροπλάνο της Ολυμπιακής και μετέφερε τον μεγάλο νεκρό στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στην γενέτειρα πόλη του.
Κοσμοσυρροή στο αεροδρόμιο Ηράκλειου .Άνθρωποι από όλα τα « στρώματα», άνθρωποι της παγκόσμιας τέχνης , του θεάτρου, της πολιτικής των τοπικών αρχών ήταν εκεί και τον περίμεναν. Το φέρετρο τοποθετήθηκε στον Μητροπολιτικό ναό του Άγιου Μήνα με την έγκριση του Μητροπολίτη της Κρήτης Ευγένιου που αψήφησε τις απειλές της Ιεραρχίας και έψαλε μια σύντομη επιμνημόσυνο δέηση. Βρακοφόροι Κρητικοί και κοπελιές του Λυκείου με εθνικές ενδυμασίες και μαύρες μαντίλες στάθηκαν δίπλα στο φέρετρο. Εκατοντάδες στέφανα κατατέθηκαν στην τιμή του Κρητικού και το λαϊκό προσκύνημα κράτησε μέχρι αργά τα μεσάνυχτα.
Την επόμενη μέρα στις 5 Νοεμβρίου έγινε η ταφή. Κάθε δρόμος και σοκάκι του Κάστρου είχε σκεπαστεί από μια τεράστια πυκνή ανθρωποθάλασσα που θρηνούσε σιωπηλά και με αξιοπρέπεια τον μεγάλο νεκρό. Στα μπαλκόνια και καταστήματα κυμάτιζαν Εθνικές θλιμμένες σημαίες. Έκλεισαν τα σχολειά , άνοιξαν παράθυρα και πόρτες και ξεμύτισαν έξω οι Καστρινοί για να αποχαιρετήσουν τον συμπατριώτη τους.
Ο Μητροπολίτης Ευγένιος έψαλε την νεκρώσιμη ακολουθία παρουσία του πρωτοσύγκελου αρχιμανδρίτη Φιλόθεου Βουζουνεράκη (μετέπειτα μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας) Ο δήμαρχος του Ηρακλείου, ο συναρχηγός των Φιλελευθέρων Γεώργιος Παπανδρέου, Ο Νορβηγός συγγραφέας Μαξ Ταου, πρυτάνεις του Πανεπιστημίου, ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων και διάφοροι λογοτεχνικοί σύλλογοι προσφώνησαν και τίμησαν με γενναιοδωρία τον μεγαλύτερο λογοτέχνη του αιώνα μας. Και η πομπή περνώντας από τους πιο κεντρικούς δρόμους του Ηράκλειου κατευθύνθηκε στον προμαχώνα του Μαρτινέγκο. « Στάθηκε αψηλά», όπως γράφει ο ίδιος , « σε μια τάπια χορταριασμένη. Κοίταξε πέρα το πέλαο , χοχλακιαστό , κατάμπλαβο, να στραταλίζει στον ήλιο και να χαίρεται,πέρα, καταβορρά, κατά την Ελλάδα…»
Η Δημοτική μουσική του Ηρακλείου προηγήθηκε της νεκρικής πομπής παίζοντας τον Κρητικό ύμνο .Το φέρετρο συνόδευσαν βρακοφόροι και κοπελιές του Λυκείου κρατώντας τα κατατεθέντα στέφανα . Ακολούθησαν η χήρα του νεκρού Ελένη Καζαντζάκη, οι αδελφές του Αναστασία και Μαρία , και Έλληνες επίσημοι. Πήραν σειρά οι φοιτητές της παιδαγωγικής Ακαδημίας και άνθρωποι των γραμμάτων και θεάτρου κρατώντας τα βιβλία του Καζαντζάκη και πίσω ακολούθησε χιλιάδες λαός. Σαν τοποθετήθηκε ο νεκρός μέσα στον πρόχειρο τάφο στην γη που τον γέννησε, η Ελλάδα ολόκληρη έγειρε το κεφάλι και τον μοιρολόγησε. Αυτή την συγκινητική εικόνα ζωγράφισαν οι Ελληνικές εφημερίδες. Η Φιλαρμονική του Δήμου έπαιξε ξανά με δέηση τον ύμνο της Κρήτης : “Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη τα βαριά της τα σίδερα σπα και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά και γοργή κατεβαίνει. ” …
Και τότε σύμφωνα με την συνέντευξη που δόθηκε χρόνια αργότερα από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Κρήτης στην Ελένη Κατσουλάκη τα πράγματα έγινα ως εξής :
-Εγώ τον αγαπούσα πολύ τον Καζαντζάκη, μου εξομολογείται χωρίς δισταγμό. Τον θαύμαζα στα κρυφά. Ξέρετε, η εκκλησία είναι στενοκέφαλη. Δεν μπορούσα να εκφράσω τα πραγματικά μου αισθήματα.. Θα με πετούσαν έξω. Έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία του. Τι πένα είναι αυτή κοπελιά μου; Πιάνει πουλιά στον αέρα! Ο Καζαντζάκης κατά μένα είναι ο πρωτοψάλτης της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η εκκλησία τον παρεξήγησε. Ο Καζαντζάκης ήταν φιλόσοφος και αλληγορικός συγγραφέας.
-Μα η εκκλησία τον αφόρισε!
-Δεν είναι αλήθεια. Ο Καζαντζάκης ποτέ δεν αφορίστηκε , αγαπητή μου. Η Ιερά Συνοδός τον καταράστηκε και τον αφόρισε και ζήτησε από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα να επικυρώσει την αφόριση του. Ο Πατριάρχης πέταξε την αίτηση σ' ένα συρτάρι και ακόμα εκεί είναι. Ποτέ δεν την υπέγραψε. Όχι μόνο αυτό, αλλά τα βιβλία του Καζαντζάκη στολίζουν και τώρα ακόμα την βιβλιοθήκη του Πατριαρχείου!
Είχα μείνει άφωνη, λύγισαν τα γόνατα μου. Έκαμα κόμπο την καρδιά μου και σώπασα.
-Εγώ , δεσποινίς Κατσουλάκη πήγα και στην κηδεία του! Παρ’ όλες τις απειλές, διαταγές, εκκλήσεις και κατάρες που πήρα γραπτώς και προφορικώς -μπροστά μου και πίσω από την πλάτη μου- έδωσα άδεια να μπει η σωρός του στον Άγιο Μηνά και έκανα μάλιστα και την νεκρική δέηση!
-Δεν φοβηθήκατε;
-Ήταν δύσκολη η θέση μου. Είχα μεγάλη πίεση και από την Ιεραρχία και από τις τοπικές αρχές. Αν δεν άφηνα την σωρό του Καζαντζάκη στον Άγιο Μηνά, θα γινόταν η επανάσταση του 1821 και θα αιματοκυλιόμαστε εδώ κάτω! Οι Κρητικοί το 'χαν πάρει πολύ πατριωτικά το θέμα. Ήταν ανήμερα θηρία! Στην κηδεία κόντεψε να γίνει μεγάλο μακελειό. Κάμποσοι κληρικοί χωρίς ράσα ακολούθησαν την νεκρική πομπή βρίζοντας τον νεκρό, αρπάχτηκαν στα χέρια με ντόπιους Κρητικούς. Δύσκολες ώρες και για μένα ένα ανώτατο κληρικό!
-Εσείς τον θάψατε;
-Όχι, αλίμονο μου! Θα με αφόριζε η Ιερά Σύνοδος! Είχαμε διαταγή να μην γίνει η ταφή του από κανένα Ορθόδοξο παπά. Εγώ δεν ήμουνα κοντά στην σωρό του Καζαντζάκη.
-Οι εφημερίδες έγραψαν ότι θάφτηκε από ιερέα ο Καζαντζάκης.
- Ο κόσμος είχε άγνοια. Όταν έφτασε η σωρός του στο Μαρτινέγκο, κάποιος έβγαλε επικήδειο λόγο. ( Σημείωση: Τον επικήδειο εκφώνησε ο Μενέλαος Παρλαμάς) Μα κανείς κληρικός δεν ήταν γύρω για να θάψει τον νεκρό. Σκεφτείτε τώρα μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και τις φωτογραφικές μηχανές του διεθνούς τύπου! Πουθενά παπάς. Οι Βρακοφόροι Κρητικοί άρχισαν να φουρτουνιάζουν, έμαθα από άλλους παρόντες, άναψαν τα αίματα και ήθελαν να βουτήξουν το φέρετρο και να το θάψουν με τα ίδια τους τα χέρια. Κείνη την τραγική στιγμή ως εκ θαύματος παρουσιάστηκε ένα νέος παπάς με ράσα και με θυμιατό! Ούτε ήξερα ποιος ήταν και πως βρέθηκε εκεί, από πού ξεφύτρωσε! Κανείς δεν ήξερε!
Στην ίδια συνέντευξη η Ελένη Κατσουλάκη συνεχίζει…
Ο παπάς που έθαψε τον Καζαντζάκη και η ιστορία του
-Τον Νοέμβριο του 1957 ήμουνα στρατιώτης και παπάς και υπηρετούσα την θητεία μου στο Ηράκλειο. Μια μέρα πριν την κηδεία του Καζαντζάκη, ο διοικητής κάλεσε όλους τους στρατιωτικούς και έδωσε διαταγή να μην βγει κανείς έξω από το στρατόπεδο στις 5 Νοέμβριου. Οι αρχές και ο στρατός φοβόνταν μεγάλες φασαρίες, γιατί είχε έρθει εκκλησιαστική διαταγή να μην ταφεί ο Καζαντζάκης. Όταν θα το 'παιρναν χαμπάρι οι Κρητικοί θα έκαναν μεγάλες φασαρίες. Εγώ σαν παπάς ένιωσα πολύ άσχημα. Η συνείδηση μου με πείραζε πολύ. Ήμουν παπάς. Δεν άντεχα να πάρω στον λαιμό μου τέτοιο άδικο. Δεν μπορούσα να αρνηθώ τα ιερά μυστήρια σ' ένα βαφτισμένο Χριστιανό που δεν έκανε ποτέ κάτι ανήθικο η εγκληματικό. Όσο αφορά τα βιβλία του δεν είμαι εγώ άξιος να τον κρίνω.
-Πως τα καταφέρετε;
-Το 'σκασα κρυφά από τον στρατό την μέρα της κηδείας. Πήρα αθόρυβα τα ράσα μου και έτρεξα στον Μαρτινέγκο και τον έθαψα.
-Ο κόσμος που περίμενε στον Μαρτινέγκο ήξερε τι έγινε;
-Όχι . Όλοι νόμισαν ότι με έστειλε η εκκλησία να τον κηδέψω. Είχαν δει και τον Μητροπολίτη Ευγένιο στον Άγιο Μηνά. Δεν ήξερε κανείς τι γινόταν στα παρασκήνια!
-Τιμωρηθήκατε;
-Ναι. Πέρασα από στρατιωτικό δικαστήριο και μπήκα φυλακή για έξη μήνες!
Κοίταξα κατάματα τον ανώτατο τούτο άνθρωπο, με απέραντη ευλάβεια. Του 'πιασα τα χέρια με τρυφεράδα και τα φίλησα με όλη μου την ειλικρίνεια. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που φίλησα τα χέρια ενός κληρικού!».
Ένας απέριττος πέτρινος τάφος με ένα ξύλινο σταυρό και μια επιγραφή είναι ότι υπάρχει πάνω στον Προμαχώνα Μαρτινένγκο. Στη επιγραφή γράφει:
« Δεν φοβάμαι τίποτα. Δεν ελπίζω τίποτα. Είμαι λέφτερος »
Από τότε έχουν περάσει 56 χρόνια …σαν σήμερα !
ΠΗΓΕΣ:
Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη
Συνέντευξη στην Ελένη Κατσουλάκη (oistros-reportaz1.blogspot)
Κώστας Μπογδανίδης
Εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ»
Νέα Εστία, Ν.Καζανζάκης
Ιστορικό Μουσείο Κρήτης
Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (6/11/1957)
Νίκος Καζαντζάκης, Η μορφή και το έργο του, Γεωρ. Παναγιωτάκη, Κρήτη 2001
Πηγή
Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013
Δέκα δικαιώματα του καθένα μας…
Δέκα δικαιώματα του καθένα μας… -Έχω το δικαίωμα να κρίνω τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου και να αναλάβω την ευθύνη για τις πράξεις μου. Η συμπεριφορά των άλλων μπορεί να έχει αντίκτυπο σε μένα, αλλά εγώ καθορίζω πώς επιλέγω να αντιδράσω σε κάθε κατάσταση. Άλλοι μπορεί να επηρεάσουν την απόφασή μου, αλλά η τελική επιλογή είναι δική μου.
-Έχω το δικαίωμα να μην προσφέρω δικαιολογία για τη συμπεριφορά μου. Δεν χρειάζεται να στηρίζομαι σε άλλους για να κρίνουν αν οι πράξεις μου είναι σωστές ή όχι. Άλλοι μπορεί να αναφέρουν τη διαφωνία τους για τις πράξεις μου, αλλά έχω τη δυνατότητα να αγνοώ τις προτιμήσεις τους ή να εργαστώ σε μια συμβιβαστική λύση. Μπορεί ακόμα να προσπαθούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά μου προσπαθώντας να με πείσουν ότι είμαι λάθος, αλλά ξέρω ότι εγώ είμαι ο τελικός κριτής.
-Έχω το δικαίωμα να μην είμαι υπεύθυνος για την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα των άλλων. Έχω την τελική ευθύνη για τη δική μου ψυχολογική ευημερία και ευτυχία. Μπορεί να αισθάνομαι ανησυχία και συμπόνια για τους άλλους, αλλά εγώ δεν είμαι υπεύθυνος για αυτούς και δεν έχω την ικανότητα να δημιουργώ την ψυχική σταθερότητα και την ευτυχία των άλλων. Αν οι ενέργειές μου έχουν δημιουργήσει προβλήματα σε άλλους έμμεσα, εξακολουθεί να είναι ευθύνη τους να έρθουν σε συμφωνία με τα προβλήματα και να μάθουν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.
-Έχω το δικαίωμα να αλλάξω γνώμη. Ως ανθρώπινο ον, τίποτα δεν είναι στη ζωή μου συνεχές ή άκαμπτο. Τα συμφέροντα και οι ανάγκες μου μπορεί να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου. Η δυνατότητα να αλλάζω τη γνώμη μου είναι φυσιολογική, υγιής και ευνοεί την προσωπική μου ανάπτυξη.
-Έχω το δικαίωμα να πω “Δεν ξέρω”.
-Έχω το δικαίωμα να κάνω λάθη και να είμαι υπεύθυνος για αυτά. Το να κάνεις λάθος, είναι μέρος της ανθρώπινης κατάστασης. Οι άλλοι μπορεί να θεωρούν ότι τα λάθη μου είναι ασυγχώρητα, και ότι θα πρέπει να επανορθώσω. Αν το αποδεχθώ, η μελλοντική συμπεριφορά μου θα επηρεάζεται από τα λάθη του παρελθόντος μου, και οι αποφάσεις μου θα ελέγχονται από τις γνώμες των άλλων.
-Έχω το δικαίωμα να είμαι ανεξάρτητος από την γνώμη των άλλων. Θα ήταν εξωπραγματικό για μένα να περιμένω από τους άλλους να εγκρίνουν όλες τις πράξεις μου. Είναι απίθανο να απαιτώ την καλή θέληση ή τη συνεργασία των άλλων, προκειμένου να επιβιώσω. Μια σχέση δεν απαιτεί συμφωνία 100 τοις εκατό. Είναι αναπόφευκτο ότι οι άλλοι θα βλαφτούν ή προσβληθούν από τη συμπεριφορά μου κατά καιρούς. Είμαι υπεύθυνος μόνο για τον εαυτό μου, και μπορώ να αντέξω την περιοδική αποδοκιμασία από τους άλλους.
-Έχω το δικαίωμα να είμαι παράλογος στη λήψη αποφάσεων. Η λογική δεν μπορεί να προβλέψει πάντα τι θα συμβεί σε κάθε κατάσταση. Η λογική δεν είναι μεγάλη βοήθεια στην αντιμετώπιση των «θέλω», των κίνητρων και των συναισθημάτων. Ασχολείται γενικά με το “μαύρο ή άσπρο,” και δεν λειτουργεί πάντα αποτελεσματικά στις συναισθηματικές σχέσεις.
-Έχω το δικαίωμα να πω «Δεν καταλαβαίνω»
-Έχω το δικαίωμα να πω “Δεν με νοιάζει”.
της Χρύσας Μπέκα – Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπεύτρια (neaarxi.com )
Πηγή
Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013
Κατασκεύασαν το «Μονοπάτι των Άστρων» για ποδηλάτες και άτομα με ειδικές ανάγκες
Στρωμένος με ειδικό υλικό που το πρωί απορροφά UV ακτίνες του Ηλίου και το βράδυ λαμπυρίζει είναι το «Starpath, το «Μονοπάτι των Άστρων» που κατασκευάστηκε στο Κέιμπριτζ της Βρετανίας.
Οι δημιουργοί του, η εταιρεία Pro-Teq υποστηρίζει πως η επίστρωση δρόμων με το υλικό αυτό μπορεί να βοηθήσει τους ποδηλάτες, αλλά και άτομα με ειδικές ανάγκες, δείχνοντας το δρόμο ακόμη και στο απόλυτο σκοτάδι. Στα άκρα του δρόμου υπάρχει ένα περιθώριο ασφαλείας που σταματά να λαμπυρίζει για να δείχνει σε όσους βρίσκονται πάνω του ποια είναι τα όρια, ενώ υπάρχει και ειδική αντιολισθητική επίστρωση.
Το επίπεδο φωτεινότητας του δρόμου είναι αυτό μιας οθόνης iPhone. Σημαντικό είναι επίσης ότι δεν χρειάζονται πρόσθετα φώτα και έτσι εξοικονομείται ενέργεια. Προς το παρόν έχει στρωθεί δοκιμαστικά ένα μονοπάτι δίπλα στο πάρκο Christ’s Pieces, στο Κέιμπριτζ.
Πηγή
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013
Προσωρινοί πίνακες κατάταξης ανέργων του Προγράμματος Κοινωφελούς Χαρακτήρα
Προγράμματα Κοινωφελούς Χαρακτηρα
Πρόγραμμα Κοινωφελούς Χαρακτήρα σε επιβλέποντες φορείς, για 10.000 θέσεις πλήρους απασχόλησης, Ειδικότητας Υ.Ε. Γενικών Καθηκόντων.
ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΑΝΕΡΓΩΝ
- Δελτίο Τύπου - Προσωρινών. Πίνακων Κατάταξης
- Ονοματεπώνυμα με Λατινικούς χαρακτήρες Αρχείο ZIP, Αρχείο XLS
- Ονοματεπώνυμα με Ελληνικούς χαρακτήρες (Α-Ε) Αρχείο ZIP, Αρχείο XLS
- Ονοματεπώνυμα με Ελληνικούς χαρακτήρες (Ζ-Λ) Αρχείο ZIP, Αρχείο XLS
- Ονοματεπώνυμα με Ελληνικούς χαρακτήρες (Μ-Ρ) Αρχείο ZIP, Αρχείο XLS
- Ονοματεπώνυμα με Ελληνικούς χαρακτήρες (Σ-Υ) Αρχείο ΖΙP, Αρχείο XLS
- Ονοματεπώνυμα με Ελληνικούς χαρακτήρες (Φ-Ω) Aρχείο ZIP, Αρχείο XLS
Φόρμα Ηλεκτρονικής Ένστασης για το Πρόγραμμα Κοινωφελούς Χαρακτήρα σε επιβλέποντες φορείς, για 10.000 θέσεις πλήρους απασχόλησης, Ειδικότητας Υ.Ε. Γενικών Καθηκόντων.
Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013
20 σημάδια ότι το παιδί σας είναι χαρισματικό
Μήπως είναι αληθινά χαρισματικό;
Όταν λέμε «χαρισματικό» παιδί μπορεί να εννοούμε πολλά –από το ότι είναι πολύ ταλαντούχο σε κάτι μέχρι ότι είναι πιο «μπροστά» σε σχέση με τα άλλα της ίδια ηλικίας.
Οι τομείς αυτοί μπορεί να περιλαμβάνουν οποιαδήποτε δομημένη δραστηριότητα που περιλαμβάνει το δικό της συμβολικό σύστημα (π.χ. μαθηματικά, μουσική, γλώσσα) ή/και ιδιαίτερες κινητικές δεξιότητες (π.χ. χορός, σπορ, ζωγραφική κ.λπ.).
1. Μαθαίνει γρήγορα, εύκολα και αποτελεσματικά.
2. Έχει πολύ πλούσιο λεξιλόγιο για την ηλικία του.
3. Επιδεικνύει σπάνια ικανότητα να εκλογικεύει.
4. Έχει ασυνήθιστα ισχυρή μνήμη, αλλά βαριέται την απομνημόνευση.
5. Δεν χρειάζεται ελάχιστο έλεγχο στη συμπεριφορά του γιατί διαθέτει επαρκή αυτοέλεγχο.
6. Του αρέσει η οργάνωση, η σειρά και η σταθερότητα.
7. Έχει ευελιξία στη σκέψη και κάνει ασυνήθιστους συσχετισμούς ανάμεσα σε διαφορετικές ιδέες.
8. Δείχνει μεγάλη περιέργεια για αντικείμενα, καταστάσεις ή περιστατικά και κάνει περίεργες ερωτήσεις.
9. Παίρνει καλούς βαθμούς στα περισσότερα μαθήματα.
10. Μπορεί να συγκεντρώνεται και να δείχνει προσήλωση σε κάτι, αποκλείοντας κάθε άλλο παράγοντα.
11. Δίνει ετοιμόλογες, γρήγορες απαντήσεις στις ερωτήσεις.
13. Δείχνει ζωηρό ενδιαφέρον για την επιστήμη ή τη λογοτεχνία.
14. Μπορεί να εκφράζεται προφορικά και γραπτά με πρωτότυπο τρόπο.
15. Έχει την ικανότητα να κατανοεί αφηρημένες και σύνθετες έννοιες.
16. Είναι συναισθηματικά ασφαλές.
17. Είναι συνήθως ο αρχηγός της παρέας του.
18. Χρησιμοποιεί συνήθως την κοινή λογική.
19. Είναι πρόθυμο να δεχτεί την πολυπλοκότητα των πραγμάτων.
20. Δείχνει ενδιαφέρον στο να κατανοήσει το περιβάλλον του.
Σημ. Για να θεωρηθεί ένα παιδί χαρισμάτικό, αρκεί να παρουσιάζει κάποια από τα σημάδια αυτά και όχι όλα.
imommy
Πηγή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
