Αρνηθείτε
Η φύση προσαρμοσμένη στην  αέναη  λειτουργία της δίχως καθυστερήσεις και παραλήψεις είναι πάντα εκεί που πρέπει να είναι. Πάντα στην ώρα της,  παρούσα.  Το συμπαντικό ρολόι συγκεκριμένο, αλάνθαστο, αδιάψευστο ώστε η Συμπαντική Αρμονία «να διατηρεί την ισορροπία σ' όλους τους δημιουργημένους κόσμους». Παράλληλα εκεί που διαγράφονται επισφαλείς καταστάσεις παρεμβαίνει «ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΑ», για την αποκατάσταση της ισορροπίας προβάλλοντας ως δοξασία την Αέναη Αλλαγή ώστε να  είναι ορατή η εκδήλωση της Ζωής στους δυό της πόλους: Πνεύμα και ύλη, σε αγαστή συνεργασία, πάντα  όμως εποπτευόμενη από τη μαγεία της προσαρμοστικότητας, προσφέροντας όπου απαιτείται,  χείρα βοηθείας. Όταν δηλαδή το πνεύμα τα κάνει σαν τα μούτρα του. Η αρμονία των αντιθέσεων.
Προσαρμοστικότητα λοιπόν η ύλη! Το πνεύμα; Το ελληνικό σπινθηροβόλο και άκαμπτο πνεύμα που βρίσκεται;  Ποιος ό ρόλος και συνεισφορά του σ΄αυτή την αγαστή σχέση και αδιάλειπτη συνεργασία. Έλληνες Είμαστε! Άλλοι λάτρεψαν στους θεούς το πνεύμα και άλλοι την υλη. Οι Έλληνες λάτρεψαν το σημείο ισορροπίας τους. Άλλα εμείς ως μόρτες νεοέλληνες  σπεύδουμε να επιβραβεύσουμε με την ψήφο μας κάθε λογής άνθη που το μόνο τους προσόν είναι οι φτηνές υπηρεσίες, ενίοτε σε βάρος της αστρολογίας και της καφεμαντείας.  Οι αλήθειες συγκινούν όταν μας θυμίζουν το μακρινό παρελθόν, αλλά απογοητεύουν όταν έρχονται να μας θυμίσουν το δύσκολο παρόν. Επενδύουμε σε ουτοπικές αναζητήσεις, αλλά αποστρέφουμε το βλέμμα από ένα δυστοπικό μέλλον.
Γιʼ αυτό και δεν μπορούμε να ανατρέξουμε σε παλιές συνταγές για να θεραπεύσουμε τα χάλια μας. Ζούμε σε έναν ζαλισμένο κόσμο, γεμάτο θεομπαίχτες και δεν είμαστε ο περιούσιος λαός, αλλά μια μικρή περιθωριακή χώρα που ταλανίζεται από συσσωρευμένες αμαρτίες. Αποφεύγουμε την αλήθεια τη στιγμή που γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει καμία θρησκεία ανώτερη της Αλήθειας. Χρειαζόμαστε συμμάχους, αλλά πρωτίστως χρειαζόμαστε τη δική μας αυτογνωσία, η οποία,  ιδιαίτερα σήμερα, είναι πολυτιμότερη από τη γνώση. Όμως τα χείλη της σοφίας είναι κλειστά προς όλους, εκτός από τα αυτιά της Κατανόησης. Και που να τη βρούμε την κατανόηση ώστε να αξιοποιήσουμε, να εκτιμήσουμε  τα επιτεύγματα του παρελθόντος, αλλά με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Αν βέβαια θέλουμε κάποιοι αύριο να συγκινούνται για τα δικά μας έργα και όχι για την ιστορία μας. Αν θέλουμε να μνημονεύουν ό,τι δημιουργήσαμε  ευνομούμενη πολιτεία με κανόνες και δομές μιας σύγχρονης Δημοκρατίας.
Δημιουργήσαμε; Ναι γιατί απλά δεν υπάρχει χώρα, ούτε υπήρξε ποτέ. Ένα ατελές μόρφωμα παρέμεινε παραδομένο σε ξένες επιρροές, που δεν μπόρεσε, πλην ελαχίστων( Ελευθέριος Βενιζέλος-Ανδρέας), να ανταποκριθεί στις απατήσεις των πολιτών. Ακόμα και στη δίκη  του γέρου του Μοριά (8 Απριλίου 1834),  εισαγγελέας ορίστηκε ένας  Εδουάρδος Μάσον. Σκωτσέζος, μασόνος, νομικός, θεολόγος και φιλόσοφος, είχε έλθει το 1824 στην Ελλάδα με την ιδιότητα του φιλέλληνα. Αναμίχθηκε στις εσωτερικές μας διενέξεις και υπηρέτησε, ουσιαστικά, την αγγλική πολιτική. Ένας ξένος, και αυτός, που κάτω από την ηθική δικαίωση του φιλελληνισμού, λειτουργώντας ως δούρειος ίππος,  αναμίχθηκε, κατά τρόπο εξοργιστικό, στις εσωτερικές υποθέσεις των Ελλήνων. Τον κατείχε, όπως και άλλους παρεμφερείς φιλέλληνες, η εγωιστική πεποίθηση ότι οι μικρές ή μεγάλες υπηρεσίες που είχαν προσφέρει στην αγωνιζόμενη χώρα τούς έδιναν ιδιαίτερα δικαιώματα, ακόμα και το ύπατο δικαίωμα να κρίνουν επί της ζωής των επιφανέστερων ανδρών αυτού του τόπου. Πίσω από την ατελείωτη αυτή σειρά των κατηγορουμένων διαγράφονταν βεβαίως  οι άλλοι, οι μεγαλύτεροι ίσως ένοχοι, οι αρχηγοί των ξένων ανακτοβουλίων και οι μακιαβελίσκοι της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Λοιπόν, πότε απωλέσαμε την εθνική μας υπόσταση; Πότε την είχαμε; Την είχαμε ποτέ; Το λένε εξάλλου  οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές.
Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο διερωτάτο μετά την δολοφονία του Λαμπράκη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χωρίς να υποπτεύεται ό,τι το ερώτημα έμελλε να πλανάται πάνω απ΄την Πατρίδα μέχρι σήμερα. Η επιλογή της ένταξης στη δυτική σφαίρα επιρροής είχε, έχει και θα έχει πολυεπίπεδο κόστος για τη χώρα όπως αποδεικνύεται στις δύσκολες μέρες που διανύουμε. Ο σφιχτός εναγκαλισμός, κατόπιν επιλογής, με την εσπερία είχε ως κατάληξη η ελληνική δημοκρατία να μην μπορεί να ασκήσει ανεξάρτητα ούτε το στοιχειώδες πολιτειακό δικαίωμα της ανάδειξης του προέδρου της δημοκρατίας. Ωμές παρεμβάσεις, άθλια  παιχνίδια με τους θεσμούς και τη χώρα (αναφορές σε δωροδοκίες, σε  άνομες συναλλαγές, σε ψήφους με ποσόστωση 80-20% και άλλα εξόχως ευχάριστα. Τι καλά), σε μια ανέξοδη επίδειξη πολιτικής αλητείας που κραυγάζουν ό,τι δρομολογούνται έξωθεν. Το Δημοκρατικό έλλειμμα που έχει διαπιστωθεί εδώ και δεκαετίες στο πλαίσιο του εναγκαλισμού και με τις ευρωπαϊκές δομές βρίσκει τη σκληρή του  εφαρμογή στο «αποστεωμένο σώμα», της Πατρίδος μας.
 Το σημερινό, τεχνητό κατά την άποψη μου αδιέξοδο, απότοκο της ασκηθείσας αίολης, φτηνής και ανερμάτιστης  οικονομικής, κοινωνικής αλλά και ενδοτικής  πολιτικής,  μας φέρνει στο σημείο μηδέν. Και αυτό το σημείο προβάλλει ως φυσιολογική εξέλιξη αφού προκρίθηκε η παράδοση των  τειχών της χώρας. Πρόδρομοι δείκτες υπήρχαν. Αλλά ποιος. Δεν είναι καιρός για ήρωες.
Μάνσον λοιπόν. Ένας από το σωρό.  Ένα ξενόφερτο και ανθελληνικό κακέκτυπο που υπερασπίστηκε με πάθος τον φονιά του Καποδίστρια Γεώργιο Μαυρομιχάλη και κατηγόρησε με άκαμπτο πείσμα το ΣΤΡΑΤΗΓΟ. Τότε δικάσθηκε η ψυχή, η φωνή  και η ιστορία  της Ελλάδας, σήμερα βιάζεται από τους επιγόνους του,  το σώμα και η αξιοπρέπεια  της Φυλή μας λες και  κουβαλάει στις καθημαγμένες πλάτες της αιώνιο βάρος  το προπατορικό αμάρτημα το οποίο δεν μπόρεσε  να αποσείσει. Τότε όμως σίμωνε  Ανάσταση και υπήρχε περίπτωση να αναστηθεί ο Ελληνισμός, όπως και συνέβη. Σήμερα κοντεύουν Χριστούγεννα και μάλλον ο τοκετός θα είναι γεμάτος πόνους  που δυστυχώς, όμως, για να βγούμε στο κοινωνικό ξέφωτο του μέλλοντος, πρέπει να περάσουμε τις οδύνες του παρόντος».
Παραμονές Χριστουγέννων λοιπόν,
Ματαίως παλεύουν τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και τα φώτα, τελάληδες και ψωνισμένες τηλεπερσόνες όλων των αποχρώσεων….. Οι φετινές γιορτές μοιάζουν ρηχό πανηγύρι, καταδικασμένο να περάσει απαρατήρητο. Από παντού, εικόνες και μαντάτα ολοκληρωτικής καταστροφής και όχι απλώς ανυπολόγιστης ζημιάς. Όταν πέφτει το βράδυ βαριά σιωπή σκεπάζει την πόλη. Σαν τη σιωπή που τυλίγει το καμένο δάσος και πνίγει τις φωνές των δύστυχων. Και σε αντίθεση με τα καμένα δάση ελάχιστες οι ελπίδες να αναγεννηθεί από την τέφρα η χώρα.
 Οδηγώντας ράθυμα, παραμονή  και απέραντη ερημιά, έβλεπα σαν φωτοστέφανο  χαραγμένη στο παρμπρίζ τη λέξη πρωτοφανές. Οι ειδήσεις των ημερών και η φωνή του εκφωνητή στο ράδιο- φωνή ασκημένη στη μετάδοση πικρών ειδήσεων –συνομολογούσαν. Το προφανές έχει ιδρύσει καθεστώς.
 «Εάν δεν δοθούν πρόσθετα κονδύλια, το 2ο εξάμηνο του 2015 το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει», τόνισαν χθες οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Και αν δοθούν τα απαραίτητα χρήματα τι; Δεν χρειάζονται αρκετά χρήματα  για να μεταφερθούν τα σκουπίδια στο γραφείο του πρύτανη. Θέληση να υπάρχει και θα βρεθούν υποτακτικοί. Αρκεί να βλέπουν σκαρφαλωμένους στα κάγκελα πολιτικάντηδες του αφρού και της συμφοράς ώστε να τους δίνουν βαθιές ανάσες να επιτελέσουν το θεάρεστο έργο τους. Απόλυτη συνεργασία πνεύματος και ύλης. Κοντολογίς της εκδιδομένης το κιγκλίδωμα   ή πιο σωστά  οι π…..ες στα κάγκελα.
Παράλληλα ζήτησαν να επιστρέψουν και οι 399 διοικητικοί υπάλληλοι που έχουν τεθεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας - κινητικότητας, κάνοντας λόγο για ανικανότητα από την πλευρά της Πολιτείας να διαχειριστεί το πρόβλημα. Ας είμαστε ειλικρινείς. Οι τυφλές απολύσεις δεν δείχνουν μόνο τον νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό ορισμένων αλλά ότι η Κυβέρνηση λειτουργεί χωρίς ένα ευρύτερο στρατηγικό πλαίσιο για τη χώρα.
Γιατί είναι εντελώς άλλο πράγμα η αναδιάταξη του κρατικού μηχανισμού, με αυστηρή τήρηση των κανόνων  και άλλο οι απολύσεις με φασίζοντα τρόπο.
 Οι ανατροπές στο εργασιακό και το οικονομικό καθεστώς των πολιτών «γέννησαν» άγχη, θλίψη και απαισιοδοξία. Τα «συμπτώματα» οξύνονται τα τελευταία χρόνια και όπως καταδεικνύεται από τα στοιχεία της έρευνας εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών της ΕΛΣΤΑΤ, 4 στους 10 Έλληνες δηλώνουν ότι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι από με τη ζωή, την οικονομική τους κατάσταση, την εργασία αλλά και το περιβάλλον διαβίωσης.
Σύμφωνα την εφημερίδα «Τα Νέα», το ποσοστό αυξάνεται (6 στους 10) όταν πρόκειται για πολίτες των οποίων το εισόδημα είναι ίσο ή μικρότερο από το όριο της φτώχειας. Χαρακτηριστικό της απαισιοδοξίας είναι το γεγονός ότι στην έρευνα του ΟΟΣΑ «Καλύτερη Ζωή», οι Έλληνες έχουν βαθμολογήσει με 0 την ικανοποίηση που αντλούν από τη ζωή τους.
Συνεπώς να γιατί,οι ψυχικές διαταραχές χτυπάνε κόκκινο. Τα στρώματα απελπισίας, λύπης, φόβου και ανασφάλειας δημιουργούν καθημερινά ένα καθηλωτικό ίζημα που αλλάζει δραματικά και δραστικά τον συλλογικό ψυχολογικό χάρτη. Αθόρυβα πλην σταθερά διαμορφώνεται νέος ψυχισμός, ριζικά διαφορετικός από εκείνον που ξέραμε για τους έλληνες.
Ο αλκοολισμός σακατεύει. Αλλά ποιός θα νοιασθεί;  Έβαλαν ένα  ανδρείκελο στη θέση του υπουργού και του είπαν: να οι εχθροί σου. Το κατάλαβε! Και βάλθηκε να διαγράψει έλληνες απ΄τα μητρώα των δημοτολογίων.
Μη βλέποντας την παραμικρή ελπίδα οι νέοι, αλλά και επαγγελματίες που πένονται η δεινώς δοκιμάζονται παίρνουν των ομματιών τους και ξενιτεύονται, κυνηγώντας το γλίσχρο μεροκάματο για να κορέσουν την πείνα τους και να διασκεδάσουν τη φαρμακερή αίσθηση του άχρηστου που δημιουργεί η ανεργία.
 Η πρωτοφανής αυτή αιμορραγία μετατρέπει τη χώρα σε λιπόθυμο οργανισμό και προϊδεάζει τα χειρότερα. Το αδιανόητο κατέστη γεγονός. Το σύμφωνο νέας ειλωτείας εφαρμόζεται.
Τα σπίτια  που κινδυνεύουν να βγουν στο σφυρί δημιουργούν συντριπτικό ψυχολογικό κάταγμα καθότι για τους έλληνες αποτελεί στοιχείο εσωτερικής ισορροπίας. Εκεί  αραδιασμένα ανάγκες, όνειρα, προτεραιότητες, επιθυμίες. Λιμάνι απάνεμο που όλοι δικαιούμαστε και όλοι χρειαζόμαστε. Ευτυχώς έγινε η ρύθμιση των εκατό (100), δόσεων. Χθες ψηφίστηκε σήμερα δεν ισχύει. Η άλλη όψη της ισορροπίας πνεύματος, ύλης. Της ανισορροπίας. Αθεόφοβοι.
--Στα παγωμένα διαμερίσματα, η έλλειψη θέρμανσης επικυρώνει σκληρά την απουσία του στοιχειώδους και επαναφέρει στους παλιούς μνήμες ζοφερές. Η παράνομη υλοτομία προβιβάστηκε σε απαραίτητη ενέργεια επιβίωσης.
 Στο Χωρικό μας περίγυρό διαλυμένες κοινωνίες: Αιγύπτου , Συρίας, Ιράκ και πάει λέγοντας. Φιλόστοργη επίθεση από αιμοσταγείς σωτήρες. Οι τζιχαντιστές, οι ταλιμπαν και σέχτες του παλουκιού, ξοδεύουν αλόγιστα   το αίμα αδυνάτων,  ξεκληρίζοντας  αθώες κοινωνίες.
Στα χέρια του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών βρίσκεται εδώ και πάρα πολλές ημέρες η τροπολογία με την οποία θα ρυθμιστεί το ασφαλιστικό ζήτημα των στρατιωτικών που είχαν καταταγεί την πενταετία 1990-95 ,στις Ένοπλες Δυνάμεις. Κάποιοι στρατιωτικοί ελπίζουν ότι πρόκειται για μια απλή καθυστέρηση και ότι η υπόθεση θα κλείσει πριν την τελευταία ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στις 29 Δεκεμβρίου. Κάποιοι όμως κάνουν λόγο ακόμη και “ομηρεία” ακριβώς επειδή μπροστά μας υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο εκλογικής αναμέτρησης. Να πουλήσουν ως παροχή το αυτονόητο; Ποιος μπορεί να το αποκλείσει. ΟΥΔΕΙΣ. Απίθανοι στη στρεψοδικία. Προσομοιάζει με την επιστροφή των δικών μας αναδρομικών ή  όπως είπε και ο Φίλος μου Αγγελής ο της Όσσης,  «αύξηση των μειώσεων».
Τις παραιτήσεις τους προκειμένου να πολιτευθούν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές κατέθεσαν άρον, άρον, σήμερα ο Γενικός Γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων η Γραμματέας Πρόνοιας ο Ειδικός Γραμματέας του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας ο Διοικητής του ΟΓΑ ο γενικός γραμματέας δημόσιων έργων και διάφορα ποικιλώνυμα «λεβεντόπαιδα», που κατόρθωσαν να εξελίξουν την πατρίδα σε ένα αντιδημοκρατικό τέρας. Τελικά ναι,  είναι πολλά τα «λεφτά Άρη». Σφαγή για μια θέση στην επόμενη διαχείριση.
Μετά από χρόνια είναι φανερό ότι δυστυχώς το πολιτικό σύστημα όσο δεν αλλάζει, συνεχίζει να είναι το σημαντικότερο μέρος του προβλήματος.
Έχουν δίκαιο όσοι λένε ότι η κατάσταση είναι χειρότερη από τις χειρότερες μέρες της κατοχής και της μετέπειτα δύσκολης περιόδου. Στα ερείπια υπήρχε ο σπόρος της αναγέννησης. Φαινόταν φως, αμυδρό,  μα φως, μέσα στο σκοτάδι της ανέχειας. Έλαμπε στο βάθος προοπτική. Σήμερα;
Σήμερα, ήρθε η ώρα του όχι στο «ΝΤΟΙΤΣΛΑΝΤ ΟΥΜΠΕΡ ΑΛΕΣ». Αρνηθείτε αθεόφοβους θεομπαίχτες και  όσους δηλώνουν ανερυθρίαστα αλλά και όσους υπονοούν:
 χ- Το νέο μνημόνιο, τις κομμένες συντάξεις, τους μισθούς της πείνας, τη φτωχοποίηση,
χ- Την παραμονή της τρόικας και η διαβολική πολιτική της στην Ελλάδα,
χ- Τη γερμανοκρατία και την αρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας,
χ- Την παράδοση του ελέγχου της Δημοκρατίας,
χ-Την ανεργία τη μετανάστευση των νέων και τα κατεστραμμένα όνειρα,
χ- Την καταστροφή των κοινωνικών δομών και την εξοικείωση με την υποτέλεια του «μονόδρομου»,
αφού πλέον είναι κοινή η πεποίθηση πως η κοινωνία τείνει σε καταστάσεις οριακές και μοιάζει όλο και περισσότερο με «καζάνι» έτοιμο να εκραγεί. Η αμφισβήτηση και η δυσπιστία του εξελίσσονται σε πεποίθηση. Οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι μεγάλης ελευθερίας. Ο κόσμος αποδιαρθρώνεται, οι κοινωνίες αποσυντίθενται, οι αξίες και οι ελπίδες με τις οποίες ζήσαμε καταρρέουν. Το μέλλον παύει να είναι προέκταση των προηγούμενων τάσεων. Η κατεύθυνση της εξέλιξης των πραγμάτων είναι συγκεχυμένη, η πορεία της ιστορίας μένει μετέωρη (Αντρέ Γκόρτζ).. 
Ασυναίσθητα «θρώσκοντας άνωθεν», στρεφόμαστε προς την πλάση εκλιπαρώντας  εναγωνίως για βοήθεια. Έλληνες γαρ! Ο Νόμος της Αέναης Αλλαγής μάλλον πάλι θα λειτουργήσει. Αρκεί να ενεργοποιήσουμε  τον πανίσχυρο κινητήρα, που ως καύσιμη ύλη χρησιμοποιεί   παράδοση, δημιουργία,  προοπτική, εξέλιξη, αξιακές οντότητες  και να τον βάλουμε στις ράγες που οδηγεί στην οδό της επανένωσης με το δημιουργημένο κόσμο και κατά συνέπεια με το  Δημιουργό. Γιατί πιστεύω ακράδαντα πως οι λαοί με σταθερό προσανατολισμό με βλέμμα  στραμμένο στο μέλλον δεν εξαφανίζονται απλά μετασχηματίζονται. Αρκεί να διατηρούν άσβεστες τις αφετηριακές τους αξίες και αρχές. Δεν μας αρμόζουν πλέον  τα βήματα του Έστερναχ.
Παραμονή σε  δρόμους  της  πόλης.
Αναμμένα τα γιορτινά φώτα, αλλά το ‘ βλέπουν’ κι αυτά: «θλίψη, θρήνος, θολό τοπίο.».




Δεκέμβριος, 2014/24
Κλεάνθης Παπάγγελος.