Γράφει ο Βασίλης Καραγιάννης

Χθές ήταν του Αι Γιάννη του κλήδονα (24 Ιουνίου)

Ήταν μεγάλη γιορτή στις μέρες μας ιδιαίτερα για τις κοπελιές.

Νέοι από τις δύο γειτονιές ανηφορίζαμε  στο λόφο ‘’Φουρνά’’ και ανάβαμε φωτιές με πουρνάρια, ποιός θα παραβγεί με την πιο μεγάλη.

Στην πλατεία έξω από την εκκλησία οι κάτοικοι άναβαν φωτιά και  πηδούσαν από πάνω της. Σύμφωνα με την παράδοση η φωτιά επιφέρει την κάθαρση και οι άνθρωποι απαλλάσσονται από το κακό.  Ουσιαστικά ο «κλήδονας» σχετιζόταν με μια λαϊκή μαντική διαδικασία η οποία λέγετο ότι αποκαλύπτει στις άγαμες κοπέλες την ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου.

Σύμφωνα με το έθιμο την παραμονή του Αϊ Γιαννιού οι κοπέλες μαζεύονταν σε ένα από τα σπίτια του χωριού και μία κοπέλα πήγαινε στο εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη όπου υπήρχε μια ανάυρα  να φέρει  το «αμίλητο νερό» και στη διαδρομή προς το σπίτι δεν μιλούσε σε κανέναν.  Στο σπίτι το νερό έμπαινε σε πήλινο δοχείο μέσα στο οποίο κάθε κοπέλα έριχνε ένα προσωπικό της αντικείμενο προσευχόμενη παράλληλα στον Αϊ Γιάννη.

 Το δοχείο σκεπαζόταν με κόκκινο ύφασμα και έμεινε όλο το βράδυ σε ανοιχτό χώρο.  Το ίδιο βράδυ λέγεται ότι τα κορίτσια έβλεπαν στον ύπνο τους τον μέλλοντα σύζυγο τους.