Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Τον Οκτώβριο 1927, με πρωτοβουλία της Αστυνομικής Διευθύνσεως Αθηνών, καθιερώθηκαν οι διαγραμμισμένες διαβάσεις πεζών στις κεντρικές οδικές αρτηρίες. Οι αρμόδιοι οδηγήθηκαν σε αυτή τη λύση λόγω της πληθώρας των ατυχημάτων που σημειώνονταν στο κέντρο των Αθηνών καθημερινά, καθώς και της αυξημένης κυκλοφορίας οχημάτων, κάρρων και πεζών στις πλατείες Ομονοίας και Συντάγματος και στην οδό Σταδίου. Έτσι, αποφασίσθηκε η δημιουργία προστατευτικών διαβάσεων επισημασμένων με δύο μεγάλες λευκές ταινίες χαραγμένες στο έδαφος. Ταυτόχρονα, αστυφύλακες ανέλαβαν να κάθονται σε κεντρικά σημεία τις ώρες της μεγάλης κυκλοφορίας και να διακόπτουν την κίνηση, όποτε έκριναν σκόπιμο, προκειμένου να περνούν οι πεζοί από τις διαβάσεις χωρίς κίνδυνο.
Αυτή ήταν και η πρώτη πρώιμη μορφή δημιουργίας τροχαίας υπηρεσίας εκ μέρους της Αστυνομίας. Καταβαλλόταν δε προσπάθεια να πεισθούν και οι πεζοί να περπατούν μόνον στα πεζοδρόμια και να χρησιμοποιούν τις νέες διαβάσεις με τις οποίες τους εξασφαλιζόταν «η άνευ ουδενός κινδύνου διέλευσις». Ανάμεσα στις άλλες οδηγίες καταβαλλόταν -για πρώτη φορά- προσπάθεια να αντιμετωπισθεί το αντικοινωνικό παρκάρισμα με τρόπο που σήμερα δεν ήταν αποδεκτός. Για να αποφευχθεί το παρκάρισμα που έφραζε τις παρόδους και εμπόδιζε την ελεύθερη κυκλοφορία των οχημάτων προτεινόταν στους οδηγούς να «σχηματίζωσιν εν ανάγκη διπλήν γραμμήν επί του οδοστρώματος»! Δηλαδή, ήταν νόμιμο το περίφημο στις ημέρες μας διπλοπαρκάρισμα.
Βέβαια, δύσκολα να πεισθούν οι οδηγοί της εποχής να σέβονται τις διαβάσεις. Γι’ αυτό με ειδική εγκύκλιό της η Αστυνομία αφενός συνιστούσε στους οδηγούς να σέβονται τις διαβάσεις και να σταματούν πάντα όταν βλέπουν πεζό και αφετέρου να μη «ποιώνται χρήσιν των σαλπίγγων των». Διότι ακόμη τα περισσότερα αυτοκίνητα δεν διέθεταν τα περίφημα «κλάξον», αλλά τις γνωστές σάλπιγγες με τη φούσκα. Μάλιστα, οι οδηγίες ήταν αυστηρές και ανέφεραν ότι «οι ασκόπως ποιούμενοι χρήσιν της σάλπιγγος θα οδηγούνται αμέσως εις το αυτόφωρον Πταισματοδικείον».
πηγή: http://mikros-romios