Η Θάλεια γράφει...

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι η αναπηρία και γενικότερα η Διαφορετικότητα, δεν είναι στίγμα.
Και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως στίγμα αλλά ως ευκαιρία για ανταλλαγή απόψεων.
Ο δημόσιος διάλογος για τα θέματα αναπηρίας στην πατρίδα μας, πρέπει να προχωρήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και να έχει στόχο την αυτόνομη ζωή των ατόμων με αναπηρία, σε μια κοινωνία με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Με προσβασιμότητα, πάρκινγκ, ράμπες στις παραλίες και χημικές τουαλέτες, επιτέλους να γίνουμε και εμείς Ευρώπη και όχι Ουγκάντα. Ο ανάπηρος στο εξωτερικό, δε νιώθει ότι έχει πρόβλημα γιατί δεν έχει εμπόδια, όπως εδώ στην Ελλάδα που πάμε σε μια ταβέρνα ή καφετέρια, βλέπουμε τα σκαλιά και απογοητευμένοι φεύγουμε, λες και δεν έχουμε το δικαίωμα της διασκέδασης, λες και αποτελούμε μια δακτυλοδεικτούμενη κοινωνία.
Πάντως, εδώ και δέκα χρόνια, είμαστε πλήρες μέλος της Ευρώπης...
ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ