Τούτʼ η γη των Παρθενώνων,

Τούτʼ η γη μας με τʼ αρχαία,

γη δεν φαίνεται τυχαία.

Τούτʼ η γη των Παρθενώνων,

βγάζει πλήθος ημιόνων.

Τούτʼ η γη των καφενέδων,

βγάζει πλήθη κουνενέδων.

Τούτʼ η γη με τους κοτίνους,

βγάζει πλήθος Αρλεκίνους

και κηφήνας και παλιάτσους,

πούχουν μάγουλα και μπάτσους.

Τούτʼ η γη μας η Ρωμιά,

βγάζει τόση φρονιμιά, που δεν την χωρεί το σπίτι,

του Ζωρζή Δρομοκαΐτη.


(Γ. Σουρή, απόσπασμα από από το ποίημα «Ο Ρωμιός»). Αριστοφανης