"Παρακαλώ την υπερτάτην διοίκησιν να μη με ενοχλήση περισσότερον

"Παρακαλώ την υπερτάτην διοίκησιν να μη με ενοχλήση περισσότερον δια να μην μου παίση κανένας νταμουλάς και υπάγω κολασμένος διότι θέλουν είναι ένοχοι και οι αίτιοι της ενοχλήσεως μου..." Αυτά έγραφε στην "Υπερτάτη Διοίκηση" και στον "Ενδοξώτατο Μινίστρο της Οικονομίας" το Μάιο του 1822 κοτσαμπάσης της εποχής από το "λαιονίδη", στον οποίο ζητήθηκε προαιρετική εισφορά 1,000 γροσίων προς το "έθνος". Λόγω φυσικά των αιωνίων οικονομικών προβλημάτων (...του έθνους).




Νταμουλάς ή νταμπουλάς που έλεγε η γιαγιά μου, είναι ο νταμπλάς (συμφόρηση).
Λίγες μέρες νωρίτερα κάποιοι φτωχοί χωριάτες από την ορεινή Κορινθία - στρατιώτες από την Καστανιά, τη Λαύκα, το Μπάση, το Καλλιάνι και το Μπούζι - προσέφεραν οικειοθελώς στο έθνος το μερτικό τους από τα λάφυρα της Ακροκορίνθου το Μάρτιο του 1822. Η συγκεκριμένη περίπτωση διανομής λαφύρων ήταν από τις ελάχιστες που βγήκε "μερδικό" και για το έθνος. Υπογράφουν ο παπα-Γιώργης του Νίκα από την Καστανιά και Οικονόμος από τη Λαύκα, το μόνο που ζήτησαν είναι ένα "μαρτυρικόν" της αφιέρωσής τους από την "υπερτάτην βουλήν"...




Τα κείμενα είναι από: "Οικονομικοί και κοινωνικοί μηχανισμοι στον ορεινό χώρο - Γορτυνία (1715 - 1828)", Στάθης Ν. Τσοτσορός, Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 1981.
ΠΗΓΗ