Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010
Τα Χριστούγεννα που νίκησαν τον πόλεμο – Η αλληλεγγύη των λαών στο αποκορύφωμά της
Λίγες μέρες πριν, 101 Βρετανίδες είχαν γράψει μια επιστολή «Στις γυναίκες της Αυστρίας και της Γερμανίας» ζητώντας να σταματήσει ο πόλεμος έστω γι’ αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων. Ο πάπας Βενέδικτος ο 15ος είχε εκκλιπαρίσει τις κυβερνήσεις των χωρών που βρίσκονταν σε πόλεμο, «τα όπλα να σιγήσουν τουλάχιστον τη νύχτα που ψέλνουν οι αγγέλοι». Η έκκληση του απορρίφθηκε πάραυτα.
Οι άντρες όμως των χαρακωμάτων στην περιοχή Υπέρ των γαλλοβελγικών συνόρων ήξεραν ότι απέναντί τους έχουν τον εχθρό και πρέπει να πολεμήσουν. Έτσι τουλάχιστον είχαν μάθει να κάνουν. Όταν όμως στις 24 Δεκεμβρίου, λίγο πριν η μέρα αλλάξει και ακουστούν «οι ύμνοι των αγγέλων», στην πεδιάδα επικρατούσε η απόλυτη σιωπή, οι πολεμιστές ήθελαν μόνο την ειρήνη. Από τη μια πλευρά οι Γερμανοί στρατιώτες και από την άλλη οι Βρετανοί και λίγο παραπέρα οι Γάλλοι προσεύχονταν να γίνει ένα θαύμα.Την αρχή την έκαναν οι Γερμανοί. Δειλά στην αρχή και δυνατά στη συνέχεια άρχισαν να τραγουδούν κάλαντα και να στολίζουν τα χαρακώματά τους με κεράκια. Παίρνοντας θάρρος και οι Βρετανοί άρχισαν να τραγουδούν δικά τους χριστουγεννιάτικα τραγούδια και σε λίγο οι δυο πλευρές αντάλλαζαν φωναχτά χριστουγεννιάτικες ευχές! Σύντομα, οι πιο θαραλλέοι άρχισαν να βγαίνουν στην ουδέτερη ζώνη και να χαιρετούν από κοντά αυτούς που ίσως να σκότωναν την άλλη μέρα. Άρχισαν μάλιστα να ανταλλάσουν δώρα όπως ποτό και καπνό ή ακόμα πιο προσωπικά όπως κουμπιά και καπέλα! Το πρώτο βήμα προς την ειρήνη είχε γίνει. Όλες οι πλευρές μάζεψαν τους νεκρούς τους και τους αποχαιρέτησαν με ύμνους.
Τελικά το βράδυ αυτό τα όπλα πράγματι σίγησαν για να ακουστούν ύμνοι, τραγούδια και η Ειρήνη. Ο Άγγλος Μπρους Μπάιρνσφάδερ που βρισκόταν εκεί εκείνο το βράδυ ανέφερε σε γράμμα του λίγο αργότερα: «Δε θα ήθελα να χάσω αυτά τα μοναδικά και παράξενα Χριστούγεννα για τίποτα στον κόσμο. Εντόπισα έναν Γερμανό αξιωματικό και του είπα ότι θα έπρεπε να μου χαρίσει κάποια από τα φανταχτερά του κουμπιά. Έφερα σύρμα και τα έβγαλα και εγώ σε αντάλλαγμα του χάρισα δυο δικά μου κουμπιά. Το τελευταίο πράγμα που είδα ήταν ένας οπλίτης μας που παλιά ήταν ερασιτέχνης κομμωτής να κουρεύει έναν Γερμανό στρατιώτη που είχε πολύ μακριά μαλλιά».
Τα νέα δε μαθεύτηκαν έξω από το μέτωπο παρά μια εβδομάδα μετά. Τότε ανακάλυψαν ότι αυτό το χαράκωμα δεν ήταν η μόνη περιοχή που τα αντίπαλα στρατόπεδα είχαν συναδελφωθεί έστω για ένα βράδυ. Κάπου μάλιστα αυτή η «παύση» του πολέμου είχε κρατήσει ως και την Πρωτοχρονιά. Οι New York Times ήταν οι πρώτοι που μίλησαν γι’ αυτή την άτυπη ανακωχή σε δημοσίευμά τους στις 31 Δεκεμβρίου 1914. Γρήγορα οι βρετανικές εφημερίδες άρχισαν να γράφουν για την «μεγαλύτερη έκπληξη αυτού του γεμάτου εκπλήξεις πολέμου». Σύντομα, φωτογραφίες φτάνουν από το μέτωπο και οι εφημερίδες δημοσιεύουν τις εικόνες Γερμανών και Βρετανών στρατιωτών να τραγουδούν μαζί ανάμεσα στις γραμμές καθώς και γράμματα που έφταναν από το μέτωπο στις οικογένειες των στρατιωτών. Οι New York Times μιλούν θετικά για την φανερή έλλειψη πραγματικής έχθρας ανάμεσα στις δύο πλευρές, ενώ η Mirror, πιο ρεαλιστική, λυπάται γιατί η τραγωδία και ο παραλογισμός θα ξεκινήσουν και πάλι.Την ίδια άποψη φυσικά δεν είχαν οι αξιωματούχοι των στρατευμάτων κάθε πλευράς, που εξαγριωμένοι με αυτή την εξέλιξη ανακοινώνουν ότι αυτή του είδους η άτυπη ανακωχή θεωρείται προδοσία και θα τιμωρείται. Μάλιστα ο γαλλικός Τύπος εξέδωσε μια ανακοίνωση της κυβέρνησης σύμφωνα με την οποία η συναδέρφωση με τον εχθρό είναι προδοσία. Σύμφωνα μάλιστα με «επίσημη πηγή» όπως μετέδιδαν οι γαλλικές εφημερίδες η ανακωχή έγινε μόνο σε κάποια μικρά βρετανικά κλιμάκια και περιορίστηκε σε λίγα μόνο τραγούδια που σταμάτησαν γρήγορα. Ο γερμανικός Τύπος ήταν λακωνικός σχετικά με τα γεγονότα και τα καταδίκασε από την πρώτη στιγμή μιλώντας για προδοσία και χωρίς να δημοσιεύει καμία φωτογραφία.
Ωστόσο από κείνη τη στιγμή τέτοιου είδους «ανακωχές» ανάμεσα στα αντικρινά χαρακώματα προσπαθούν να γίνουν όλο και πιο, φανερή ένδειξη ότι οι άνθρωποι δε θέλουν πια να πολεμούν και να σκοτώνουν σε μια μάχη μάλιστα σχεδον σώμα με σώμα. Τις περισσότερες φορές όμως μένουν μετέρωες είτε λόγω αυστηρών εντολών και απειλών από τους ανωτέρους, είτε γιατί η απέναντι πλευρά δεν είναι διατεθειμένη να κάνει «ειρήνη». Κυρίως τα Χριστούγεννα κάποιοι προσπαθούν να σταματήσουν να πολεμούν, αλλά μέχρι τη λήξη του πολέμου δεν συνέβει ποτέ ξανά κάτι ανάλογο με τα Χριστούγεννα του 1914.Με τα χρόνια, αυτή η χριστουγεννιάτικη ανακωχή, αμφισβητήθηκε από πολλούς ότι πράγματι συνέβη, από την πρώτη στιγμή όμως πήρε μυθικές διαστάσεις ως μια ξεκάθαρη ένδειξη της προσπάθειας του ανθρώπου για αγάπη, ειρήνη και συμφιλίωση. Γι΄αυτή τη μέρα γράφτηκαν τραγούδια, βιβλία και γυρίστηκε ακόμα και ταινία.
Ενενήντα έξι χρόνια μετά, μπορεί να μην υπάρχει κάποιος Παγκόσμιος Πόλεμος ανάμεσα στους λαούς, αλλά ο καθένας συνεχίζει να πολεμά για τα δικά του προβλήματα. Αν όμως τα Χριστούγεννα κατάφεραν να νικήσουν μια φορά τον Πόλεμο, αξίζει να προσπαθήσουμε και φέτος να διώξουμε μακριά τους δικούς μας δαίμονες…
aek365.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΟ ΜΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ