Η κατάθλιψη είναι μια από τις πιο διαδεδομένες νόσους της σύγχρονης εποχής, αφού 121 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως πάσχουν από αυτήν. Πρόκειται για ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας που σχετίζεται με σημαντική αναπηρία. Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για το 2000, η κατάθλιψη κατατασσόταν στην τέταρτη θέση της κλίμακας για τη δυσφορία που προκαλούν στα άτομα οι διάφορες ασθένειες με τις προβλέψεις για το 2020 να την ανεβάζουν στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, αμέσως μετά την καρδιακή νόσο. Η επίδραση της άσκησης στη νόσο αποτελεί το αντικείμενο μελετών εδώ και αρκετές δεκαετίες και πολλοί ερευνητές πιστεύουν πως μπορεί να είναι αποτελεσματική ακόμη και στη θεραπεία της νόσου.

Η άσκηση στην πρόληψη της κατάθλιψης
Σύμφωνα με μελέτες, τα άτομα που ασκούνται συστηματικά έχουν χαμηλότερη πιθανότητα να εμφανίσουν κατάθλιψη ή τα συμπτώματα της νόσου. Ειδικότερα, μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό “American Journal of Preventive Medicine” αποκάλυψε πως οι γυναίκες που ασκούνταν σε μέτρια ένταση για περισσότερο από 60 λεπτά την εβδομάδα διέτρεχαν 30%-40% χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν κατάθλιψη μέσα στα επόμενα 5 χρόνια, συγκρινόμενες με γυναίκες που ασκούνταν λιγότερο.

Η άσκηση στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης
Η πρώτη φορά που η άσκηση αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως θεραπευτικό μέσο για την κατάθλιψη χρονολογείται πάνω από έναν αιώνα πριν. Από την πιο πρόσφατη τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή που δημοσιεύτηκε στο ίδιο περιοδικό, φάνηκε πως η άσκηση στα προτεινόμενα επίπεδα συνιστά μια αποτελεσματική μονοθεραπεία για την ήπιας μορφής κατάθλιψη, μιας και το 42% των ασθενών που ασκήθηκαν πέτυχε ίαση μετά από 12 εβδομάδες.

Συμπερασματικά…
Αν και δεν υπάρχουν ξεκάθαρα δεδομένα σχετικά με τη βέλτιστη “συνταγή” (τύπος, ένταση, συχνότητα, διάρκεια άσκησης) που μπορεί να οδηγήσει στην πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση της κατάθλιψης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η άσκηση παρέχει μια ποικιλία φυσιολογικών θετικών επιδράσεων, στις οποίες οι κλασσικές θεραπείες υστερούν (π.χ. μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου, ρύθμιση του σωματικού βάρους και γενικότερη βελτίωση της ποιότητας ζωής). Μια ρεαλιστική προσέγγιση, λοιπόν, θα ήταν να συστήνεται τόσο στους υγιείς όσο και στους ασθενείς να ακολουθούν προγράμματα άσκησης που τους προσφέρουν απόλαυση, ικανοποίηση και μια αίσθηση εκπλήρωσης των στόχων και των προσδοκιών τους, προκειμένου να επωφελούνται τόσο από το σωματικά όσο και από τα ψυχολογικά ευεργετήματα της φυσικής δραστηριότητας.

ΠΗΓΕΣ

1. Torpy MJ, Burke AE, Glass RM. Depression. JAMA 2008;300(18):2202
2. Moussavi S, Chatterji, Verdes E, Tandon A, Patel V, Ustun B. Depression, chronic diseases, and decrements in health: results from the World Health Surveys. Lancet 2007; 370:851-58
3. Mead GE, Morley W, Campbell P, Greig CA, McMurdo M, Lawlor DA. Exercise for depression. Cochrane Database of Systematic Reviews 2008;(