Το υδρογόνο και το οξυγόνο είναι δύο διαφορετικά αέρια, που όταν όμως συνδυαστούν συνθέτουν το νερό. Νομίζω πως σε μία επαγγελματική ενασχόληση κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με το κίνητρο και το ταλέντο. Κάθε ένα μπορεί να υφίσταται σε μία προσωπικότητα και να λειτουργεί ανεξάρτητα, αλλά μόνο όταν συνδυαστούν μεταξύ τους σε μία ενασχόληση, δημιουργείται κάτι το ιδιαίτερο… η μαγεία που υπάρχει στο ταλέντο κινήτρου.

Το ταλέντο δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό που ένας επαγγελματίας κάνει καλά, επειδή το κατέχει. Αυτό συμβαίνει όταν ο κατάλληλος άνθρωπος είναι στην κατάλληλη θέση. Κίνητρο είναι εκείνο που αρέσει σε κάποιον να κάνει, ενώ ταλέντο είναι εκείνο που μπορεί να κάνει, κάτι που είναι μέσα στη φύση του. Φυσικά, παρόλο που κάποιος μπορεί εκ γενετής να είναι καλός σε κάτι, μπορεί να μην έχει «ενεργοποιήσει» αυτό το ταλέντο του.



Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τέτοια ταλέντα, αλλά δυστυχώς δεν τα εκμεταλλεύονται. Φυσικά, υπάρχουν και εκείνα τα ταλέντα – δεξιότητες, που απολαμβάνουν να αξιοποιούν και όπου η ενασχόληση μας έρχεται αβίαστα και χωρίς να μας ζητηθεί. Είναι ο μοναδικός τρόπος έκφρασης μας και η διέξοδος μας για να περνάμε όμορφα. Δυστυχώς, είναι σπάνια υπόθεση η ενασχόλησή κάποιου να συνδυάζει τα ταλέντα κινήτρου… κοινώς να πληρώνεται για κάτι που έτσι και αλλιώς τον ευχαριστεί. Μόνο όταν κάποιος κάνει το κέφι του, το μεράκι, είναι σε θέση να διασκεδάζει και ταυτόχρονα να αμείβεται γι’ αυτό.

Η μειωμένη απόδοση ενός εργαζομένου μπορεί να μην οφείλεται απαραιτήτως στην έλλειψη προσόντων, αλλά στην έλλειψη κινητοποίησης ή στη δυσαρέσκειά του απέναντι σε κάποιες καταστάσεις. Οι ειδικοί στην Διαχείριση Ανθρώπινων πόρων μελετώντας την ψυχολογία και τις εργασιακές συμπεριφορές, έχουν τον σωστό τρόπος για τη διάγνωση των εκπαιδευτικών αναγκών και την αναγνώριση των επαγγελματικών δεξιοτήτων και ταλέντων των εργαζομένων. Έτσι, για την βελτίωση της εργασιακής συμπεριφοράς του εργαζόμενου, καλό θα ήταν να αποφεύγονται οι υψηλές προσδοκίες από τον ίδιο και να υπάρχει ρεαλισμός. Να λέει: «Μπορώ να κάνω αυτό, δεν είμαι και τόσο καλός στο άλλο αντικείμενο». Αυτό το σημειώνω, γιατί μου έχει συμβεί να μην απολαμβάνω μια απασχόλησή μου και συνεπώς, να αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ περισσότερη ενέργεια -από κάποιον άλλο που είναι η ενασχόληση αυτή τον ευχαριστεί. Έτσι, το μόνο σίγουρο σ’ αυτή την περίπτωση είναι ότι κάποιος θα αναλώνεται , χωρίς να έχει τη διάθεση για κάτι άλλο στο τέλος της ημέρας. Στην περίπτωση αυτή, δεν είναι ότι δεν μπορεί να κάνει αυτό που του έχουν αναθέσει, αλλά ότι δεν τον ευχαριστεί και ζορίζεται για να αποδώσει τα μέγιστα σε κάτι που του μοιάζει ανούσιο και είναι αδιάφορο για τον ίδιο.

Πιστεύω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα για τους εργαζόμενους, αν κανένα ταλέντο δεν συνδεόταν ποτέ με κίνητρα και χρηματισμό στην επαγγελματική του απασχόληση … παρά με την τέχνη και το πνεύμα μόνο! Τότε όλα θα ήταν τέλεια. Μόνο που στην πραγματικότητα κανείς και τίποτα δεν είναι τέλειο. Ελάχιστοι έως μηδαμινοί είναι οι τυχεροί που έχουν την ευλογία να παράγουν τέχνη ή «πνεύμα» και να αμείβονται γι’ αυτό.