Ογδόντα έξι χρόνια από τη γέννησή του συμπληρώνονται σήμερα (23/10/1925), ο Μάνος Χατζιδάκις μπορεί να μη ζει ανάμεσά μας, αλλά διαβάζοντας κανείς τις παλιές τοποθετήσεις του, σε κείμενα και συνεντεύξεις του, διαπιστώνει πόσο προφητικός στάθηκε.
Πολλά απ όσα είπε είναι σαν να καυτηριάζουν όσα ζούμε καθημερινά


* Για τη σχέση κράτους και πολίτη. (Προβληματική και σήμερα).
"Να ξαναβρεί η δημοκρατία την αληθινή της έννοια, πρέπει το κράτος να εγκαταλείψει την αυταρχικότητά του, ο πολίτης να αποκτήσει συνείδηση των δικαιωμάτων του. (...) Ο πολίτης να επιβάλλει στις διεκπεραιωτικές αρχές τον απόλυτο σεβασμό της προσωπικότητάς του (...) Να θεωρηθεί ιερή η έννοια και η παρουσία της νεότητας (...) Οι ιδεολογίες και τα κόμματα απέδειξαν πως δεν είναι πλέον ειλικρινείς φορείς Δημοκρατίας, τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις. Γι αυτό να εγκαταλείψουν την επιμονή τους να υποτάσσουν τον πολίτη."

* Ελληνικό κράτος και πολιτισμός:
"Το ελληνικό κράτος δέχεται μόνο ό τι το υπηρετεί και το κολακεύει. Υπήρξε πάντοτε αντιπνευματικό και εξακολουθεί να είναι".
"Δεν έχουμε πολιτισμό και η απόδειξη είναι ότι έχουμε υπουργείο Πολιτισμού".
Περί ελληνικότητας:
"Δεν νομίζω ότι κινδυνεύουμε ως Έλληνες, αλλά ως ελληνολάτρεις". "Πάντα μ απασχολούσε το γνωστό εμβατήριο "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει". Έλεγα μέσα μου, τι άραγες εννοεί; Σκέφτηκα, σαν κάτι να φωτίστηκε μέσα μου, εφ όσον η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, πάει να πει πως και  ποτέ δεν θα αναστηθεί" "Δε μ αρέσει να παριστάνω τον πολύ Έλληνα. Θέλω να είμαι όσο είμαι. Καιρός είναι η έννοια Έλληνας να δώσει τη θέση της στην έννοια άνθρωπος. Και τότε πιστεύω πως θα συνδεθούμε με μια πιο βαθιά παράδοση που, κατά σύμπτωση, είναι κι αυτή γνησίως ελληνική"

* Για την Αθήνα:
"Πόσο πολύ άλλαξε για μένα η Αθήνα. Κινδυνεύει να γίνει η πιο ξένη πόλη του κόσμου...(...) Μέσα μου γνωρίζω πως δεν χρειάζεται να επιστρέψω - ούτε αυτή χρειάζεται εμένα ούτε εγώ αυτήν".

* Οι Γάλλοι νέοι του '68.
"Οι Γάλλοι νέοι/ Που επαναστατούν/ Στους δρόμους/ Στα δημόσια πάρκα/ Και στις ιστορικές πλατείες/ Δεν κάμουν Ιστορία.
Τραγουδούν. Καθώς παλιά οι Προχριστιανοί/ Την γέννηση ενός κόσμου που θα ρθει/ Για να ξεπλύνει τούτη τη γη/ Από χιλιάδων χρόνων/ Σκόνη/ Μίσος/ Και Μωρία.
Οι Γάλλοι νέοι/ Δεν επαναστατούν/ Εγκαινιάζουνε απλώς/ Μιαν εντελώς/ Καινούργια/ Ιστορία"
Γιώτα Συκκα/Καθημερινή.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ