Από την εποχή του μυθικού πύργου της Βαβέλ (ενός βαβυλωνιακού ζιγκουράτ κατά πάσα πιθανότητα), οι άνθρωποι αρέσκονταν στα πανύψηλα οικοδομήματα.
Οι πιο μεγαλοπρεπείς ενσαρκώσεις αυτής της επιθυμίας ήταν οι γοτθικοί καθεδρικοί ναοί.
Βρισκόμαστε όμως τώρα στην περίοδο της Βιομηχανικής Επανάστασης, που εκφράζεται με μια μηχανική του εμπορίου - με σιδηροδρόμους, πλοία, γέφυρες, διώρυγες, εκθέσεις.
Η πλέον εντυπωσιακή απεικόνιση αυτό του κλίματος θα ήταν ένας πύργος: ένας πανηγυρισμός της Επανάστασης κατασκευασμένος με τη μορφή και τα υλικά της εποχής.
Στην έκθεση του 1889 στο Παρίσι, με τον εορτασμό για τη συμπλήρωση μιας 100νταετίας από τη Γαλλική Επανάσταση, ανεγέρθηκε ο εν λόγω πύργος που έγινε το πιο διάσημο σύμβολο του Παρισιού.

Ο Πύργος του Άιφελ.
Παρά τις επικρίσεις που διατυπώθηκαν σχετικά με την εντύπωση που δημιουργούσε μέσα στο Παρίσι, ο πύργος αποδείχτηκε εξαιρετικά δημοφιλής στην έκθεση του 1889.
Ο Άιφελ εγκατέστησε έναν μετεωρολογικό σταθμό στην κορυφή και το 1901 εμπόδισε την κατεδάφιση διαθέτοντας την κορυφή του πύργου σε ραδιοπομπούς.

Η κορυφή του Πύργου.
Πολλοί είχαν ανησυχήσει εκείνο τον καιρό για το ότι ο πύργος δε θα μπορούσε να αντέξει σε πολύ ισχυρούς ανέμους, αλλά ο συνδυασμός της ανοιχτής του βάσης και της δικτυωτής του κατασκευής που επιτρέπει στον αέρα να τη διαπερνά, εξασφάλισαν στο σχέδιο του Άιφελ μεγάλη σταθερότητα απέναντι στις πιο άγριες, τις πιο μανιασμένες θύελλες.
πηγη