Social Icons

.

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018

Παιδικά παιχνίδια...... ζωής και θανάτου




Τα περισσότερα παιχνίδια μας, γίνονταν κοντά   στου "Χαρίτου του αλώνι". Πιο πάνω από κει, στην ρεματιά, μετά από κάθε βροχή "κατέβαζε" πολύ άμμο και   είχαμε μαζευτεί να παίξουμε. 
Κάποια στιγμή ένα από παιδιά βλέπει ένα στρογγυλό μεταλλικό αντικείμενο.
Κοιταζόμαστε μεταξύ μας, σαν να ήταν το σύνθημα και μονομιάς  ανεβαίνουμε όλοι στην όχθη. Κάποιος  είπε να το πετροβολήσουμε. Παιδική αφέλεια και απερισκεψία στο έπακρο. 
Υποψιαζόμαστε για χειροβομβίδα, αλλά κανείς δεν σταματούσε. Ρίξαμε τόσες που ένας μικρός λόφος από πέτρες  την κάλυψε ολόκληρη.
Ευτυχώς δεν έσκασε και είχαμε την "μεγάλη" ιδέα να την μεταφέρουμε στο χωριό.

Κρατώντας την από τον κρίκο ένα από τα παιδιά,  εμπρός εκείνος και πίσω εμείς, φτάσαμε στο χωριό. 
Η παναγία ήταν που μας έσωσε. Θάνατοι παιδιών ή ακρωτηριασμοί είχαν συμβεί πολλοί την εποχή εκείνη στην ελληνική ύπαιθρο. 
Την κρύψαμε στην αυλή ενός ακατοίκητου σπιτιού. 


 Ο φόβος ότι υπάρχει κίνδυνος  να σκοτωθούν άνθρωποι δεν με άφηνε να ησυχάσω.
 Το βράδυ το λέω στον θείο μου,  ο οποίος θορυβήθηκε πολύ. Του έδειξα το σημείο  που την είχαμε κρύψει και με έδιωξε να γυρίσω σπίτι. 
 Δεν γνωρίζω τι έκανε αλλά μετά από μερικές ημέρες  κάτι συνέβαινε στο  αλώνι. 
Στο κέντρο του αλωνιού, είχαν ανάψει μια μεγάλη φωτιά, καίγοντας πουρνάρια.  Δεν άφηναν τον κόσμο να πλησιάσει λιγότερο από εκατό μέτρα. 
Σε λίγο ένας ισχυρός κρότος ακούστηκε, σκορπίζοντας παντού  στάχτες και καμμένα πουρνάρια. 
Δεν έγινε λόγος ποτέ για την χειροβομβίδα και πώς βρέθηκε.
 Ίσως οι γονείς των παιδιών να μη το έμαθαν ποτέ. 
Το γνωρίζαμε μόνον εμείς..... τα παιδιά του Αλωνιού  και......η Παναγία.
Βασίλης Καραγιάννης
Ανήκει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΕΣ ΤΟ ΜΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)