Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου) είναι μια μέρα για να ενώσουμε τις φωνές μας με ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και να φωνάξουμε δυνατά και ξεκάθαρα το μήνυμά μας για ίσα δικαιώματα:  «Τα δικαιώματα των γυναικών είναι ανθρώπινα δικαιώματα!».

   Γιορτάζουμε όλες τις γυναίκες, με όλες τις διαφορές τους. Αγκαλιάζουμε τις όποιες διαφορές τους ως προς την πίστη, τη φυλή, την εθνικότητα, το φύλο ή τη σεξουαλική ταυτότητα ή την αναπηρία. Γιορτάζουμε αυτές που ήρθαν πριν από εμάς, αυτές που στέκονται δίπλα μας τώρα και αυτές που θα έρθουν μετά.

   Είναι μια στιγμή για να γιορτάσουμε τα επιτεύγματα των γυναικών, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά ή πολιτιστικά.

   Το 1908, σε ένα φόντο τρομερών συνθηκών εργασίας και εκμετάλλευσης, 15.000 γυναίκες βγήκαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης διαμαρτυρόμενες για λιγότερες ώρες, καλύτερες αμοιβές και δικαιώματα ψήφου.

   Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας πραγματοποιήθηκε το 1911 και περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι συμμετείχαν σε συλλαλητήρια στην Ευρώπη.  Μόλις το 1975 τα  Ηνωμένα Έθνη  υιοθέτησαν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, όπου γιορτάζεται μέχρι σήμερα.

   Είναι μια ημέρα για να αναγνωρίσουμε πόσο μακριά έχουμε φτάσει προς την ισότητα των φύλων, καθώς και πόσο μακριά έχουμε ακόμη να φτάσουμε. Το 1911, μόνο οκτώ χώρες επέτρεπαν στις γυναίκες να ψηφίζουν, η ίση αμοιβή, η ίση εργασία ήταν πρωτόγνωρη (για όσες επιτρεπόταν να εργαστούν).

   Έχουμε κερδίσει πολλά. Ενώ κάποτε οι γυναίκες δεν μπορούσαν να ψηφίσουν, τώρα είναι ηγέτες χωρών. Ενώ κάποτε αντιμετώπιζαν περιορισμούς στον τόπο εργασίας, τώρα διαχειρίζονται εταιρείες. Αποκτήθηκαν  δικαιώματα που οι γιαγιάδες μας δε θα μπορούσαν ούτε καν να ονειρευτούν, αλλά εξακολουθούμε να μην έχουμε πλήρη ισότητα. Και η πλειοψηφία των γυναικών στον κόσμο δεν είναι τόσο κοντά σε αυτόν τον στόχο.

   Η πρώτη πορεία, πριν 100 περίπου χρόνια, αφορούσε τον τερματισμό των επιβλαβών συνθηκών στο χώρο εργασίας, τα ίσα δικαιώματα, την ίση αμοιβή και τον τερματισμό της εκμετάλλευσης. Και δυστυχώς, αυτοί οι στόχοι εξακολουθούν να είναι επίκαιροι σήμερα.

   Μερικές φορές, ακόμη και όταν θεσπιστούν νόμοι και δικαιώματα, αγνοούνται ούτως ή άλλως. Παρά τους νόμους για την ενδοοικογενειακή βία, την ευαισθητοποίηση του κοινού και την πρόσβαση σε νομική προστασία, συνεχίζεται η βία με θύματα γυναίκες.

Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας είναι  μια ευκαιρία κάθε χρόνο για να υπενθυμίσουμε στις κυβερνήσεις, στις επιχειρήσεις και σε όλους τους άλλους ότι:

« όσο μια γυναίκα αντιμετωπίζει διακρίσεις, παρενόχληση, ανισότητα ή καταπίεση, το αντιμετωπίζουμε όλες»