Με την αγάπη νικάς παρά με τους άλλους αγώνες.
Πριν από 3 ώρες
Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
[ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΡΑΣΣΑ ‘‘ ΜΝΗΜΕΣ‘‘]
Στη γιορτή του Αγίου Σεραφείμ στη Κοσλόμπα γινόταν πολύ καλό πανηγύρι. Η Κοσλόμπα παλιά ήταν χωριό του Δήμου Θαυμακού και επί Τουρκοκρατίας κατοικούσαν αποκλειστικά και μόνο Τούρκοι. Με την αποχώρηση των Τούρκων, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κυρίως βλάχοι, από τα ορεινά της Καρδίτσας και των Τρικάλων. Το μόνο απομεινάρι από το χωριό που διατηρείται μέχρι σήμερα είναι το εκκλησάκι του Αγίου Σεραφείμ.
Περνούσαν οι Βαρδαλιώτες με τα γαϊδούρια καβάλα ο ένας κοντά στον άλλο, σμίγανε με τους Γιακαρομπίτες και σχηματίζονταν καραβάνι ολόκληρο με κατεύθυνση τη Κοσλόμπα. Εκεί βρίσκονταν και οι Πουρναριώτες, αλλά ακόμα και από την Σκάρμιτσα, ερχόταν αρκετός κόσμος.
Η εκκλησία ήταν μικρή και δεν χωρούσε όλο τον κόσμο. Έξω από αυτήν ο κόσμος μαζεύονταν πηγαδάκια και άκουγαν την Θεία Λειτουργία στην οποία έπαιρναν μέρος οι παπάδες και των τεσσάρων χωριών. Μετά την λειτουργία, τις ευχές και το αντάμωμα όλων των κοντοχωριανών, τα όργανα άρχιζαν να παίζουν και στήνανε χορό. Κάθονταν στον ίσκιο των δέντρων, έστρωναν τα μεσάλια και τις μπλε ριγέ πετσέτες και άπλωναν επάνω διάφορα εδέσματα που κουβαλούσαν και άρχιζε το φαγοπότι. Μέρες και στιγμές νοσταλγίας πραγματικά για όσους έζησαν όλα τούτα.
Στη γιορτή του Αγίου Σεραφείμ στη Κοσλόμπα γινόταν πολύ καλό πανηγύρι. Η Κοσλόμπα παλιά ήταν χωριό του Δήμου Θαυμακού και επί Τουρκοκρατίας κατοικούσαν αποκλειστικά και μόνο Τούρκοι. Με την αποχώρηση των Τούρκων, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κυρίως βλάχοι, από τα ορεινά της Καρδίτσας και των Τρικάλων. Το μόνο απομεινάρι από το χωριό που διατηρείται μέχρι σήμερα είναι το εκκλησάκι του Αγίου Σεραφείμ.
Περνούσαν οι Βαρδαλιώτες με τα γαϊδούρια καβάλα ο ένας κοντά στον άλλο, σμίγανε με τους Γιακαρομπίτες και σχηματίζονταν καραβάνι ολόκληρο με κατεύθυνση τη Κοσλόμπα. Εκεί βρίσκονταν και οι Πουρναριώτες, αλλά ακόμα και από την Σκάρμιτσα, ερχόταν αρκετός κόσμος.
Η εκκλησία ήταν μικρή και δεν χωρούσε όλο τον κόσμο. Έξω από αυτήν ο κόσμος μαζεύονταν πηγαδάκια και άκουγαν την Θεία Λειτουργία στην οποία έπαιρναν μέρος οι παπάδες και των τεσσάρων χωριών. Μετά την λειτουργία, τις ευχές και το αντάμωμα όλων των κοντοχωριανών, τα όργανα άρχιζαν να παίζουν και στήνανε χορό. Κάθονταν στον ίσκιο των δέντρων, έστρωναν τα μεσάλια και τις μπλε ριγέ πετσέτες και άπλωναν επάνω διάφορα εδέσματα που κουβαλούσαν και άρχιζε το φαγοπότι. Μέρες και στιγμές νοσταλγίας πραγματικά για όσους έζησαν όλα τούτα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΟ ΜΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ