Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιό του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες σ’ ένα χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δύο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο ο πατέρας ρώτησε το γιο του:

‘‘Πως σου φάνηκε η εμπειρία;’’

‘‘Ωραία ’’ απάντησε ο γιος με βλέμμα καρφωμένο στο κενό.

‘‘Και τι έμαθες;’’ συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:

‘‘Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ανώ αυτοί τέσσερις.

Εμείς διαθέτουμε πισίνα που φτάνει μέχρι την μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από απο το οποίο υπάρχουν άλλες ομορφιές.

Εμείς εισάγουμε φαναράκια α΄πο την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι.

Η αυλή μας φτάνει μέχρι τον φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα.

Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι’ αυτό.

Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι.

Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ότι τρώνε έχει αυτή την θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρέυουν στα ξύλα.....

Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευόμενοι από την φιλία των γειτόνων τους.....

Εμείς ζούμε ‘‘καλωδιωμένοι’’ με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, ‘‘συνδέονται’’ με την ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.’’

Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του.....

Και ο γιος ολοκλήρωσε με την φράση: