Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009
ΑΠΟΚΡΙΕΣ
Τις αποκριές οι προετοιμασίες ξεκινούσαν μια εβδομάδα πριν. Έπρεπε να κανονίσουμε τις παρέες μας, τι θα φορούσαμε…
Ντυνόμασταν με ρούχα του παππού και της γιαγιάς και για μάσκα καλσόν και μαντίλα και στα χέρια κάλτσες. Κανένα μέρος του σώματος μας δεν ήταν φανερό.
Γινόμασταν αγνώριστοι.
Μόλις νύχτωνε ξεκινούσαμε από σπίτι σε σπίτι. Δεν μιλούσαμε και οι σπιτικοί προσπαθούσαν με διάφορα κόλπα να μας κάνουν να γελάσουμε, για να μας αναγνωρίσουν. Εμείς τσιμουδιά.
Ο ιδρώτας έσταζε κάτω από τα χοντρά ρούχα. Κάποιος που αναγνωρίζονταν έβγαζε την μάσκα και οι άλλοι περηφανεύονταν για το τέλειο ντύσιμό τους, γιατί κανείς δεν τους αναγνώρισε.
Τα γέλια που κάναμε!
Μόλις νύχτωνε αρκετά, ο φόβος μας ήταν τα σκυλιά, που βλέποντας αλλόκοτα πλάσματα να κυκλοφορούν άλλα μας γάβγιζαν και άλλα μας κυνηγούσαν. Από το τρέξιμο μας πέφτανε και οι μαντίλες και τα γλυκά…. Όπου φύγει – φύγει.
Στο δρόμο συναντούσαμε άλλες παρέες και προσπαθούσαμε μεταξύ μας να αναγνωριστούμε.
Την άλλη μέρα λέγαμε τις εμπειρίες μας και γελούσαμε με τα παθήματά μας.
Αλλά και οι φωτιές; Παρέες παρέες να μαζεύουν ρόδες παλιές από αυτοκίνητα, τρακτέρ .
Μια φωτιά στον Άγιο Παντελεήμονα , άλλη στην Περιστεριά.
Μαύριζε ο ουρανός από τον καπνό, μύριζε ο αέρας. Ο αγώνας αρχίζει.
Ποιος θα έχει την μεγαλύτερη φωτιά και ποιος θα την κρατούσε αναμμένη περισσότερες ώρες;
Φωνές, σφυρίγματα ακούγονταν από όλες τις πλευρές.
Την Καθαρά Δευτέρα όσοι ξέρανε να φτιάξουν χαρταετό ή να αγοράσουν πηγαίναν στο ύψωμα του Αγίου Γεωργίου να τον ΄΄πετάξουμε΄΄ [αν τα καταφέρναμε].
Τρέξιμο στον κατήφορο και άντε πάλι να ανεβαίνουμε πάνω να ξαναδοκιμάσουμε.
Αυτός ο ανήφορος!!!!
τελεια φωτογραφια...
ΑπάντησηΔιαγραφή