Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009
Τα λέμε αλλά ξέρουμε γιατί;
ΑΝΤΙΟ: στα Ισπανικά σημαίνει κυριολεκτικά ‘‘ Θα τα πούμε στο Θεό στον άλλο κόσμο‘‘ δηλ. πρόκειται για…. Αποχωρισμό! ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΦΗ ΚΑΝ’ ΕΛΑ: δεν έχει σχέση με κανέλλα ή άλλα καρυκεύματα αφού σημαίνει ‘‘ Έρχομαι από την Κων/πολη και σε προσκαλώ να έρθεις στην κορυφή
ΕΦΑΓΕ ΧΥΛΟΠΙΤΑ: προέρχεται από το παρασκεύασμα χυλού που έδινε κάποιος κομπογιαννίτης ο Παρθένης Νένιμος γύρω στα 1815 για τον περιορισμό του καημού των ερωτευμένων
.
ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΚΑΦΑΣΙ: Στα Τούρκικα καφάς θα πει το κεφάλι, κρανίο. Όταν λοιπόν η καρπαζιά σε κάποιον είναι δυνατή λέμε: ’’μου έφυγε το καφάσι ‘‘ Το ίδιο λέμε και όταν ακούμε κάτι σπουδαίο, συνταρακτικό.
ΜΥΡΙΖΩ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΜΟΥ: Η φράση προέρχεται από την αρχαία τελετουργική συνήθεια, κατά τη οποία οι ιέρειες των μαντείων βουτούσαν τα δάχτυλά τους σε ένα υγρό με βάση το δαφνέλαιο, τις αναθυμιάσεις του οποίου εισέπνεαν καθώς τα έφερναν κατόπιν κοντά στην μύτη τους και με αυτόν τον τρόπο έπεφταν σε ένα είδος έκστασης κατά την οποία προμάντευαν τα μελλούμενα.
ΠΑΤΗΣΙΑ: στα Τουρκικά σημαίνει: τα κεκτημένα αγροκτήματα
ΠΟΥΡΜΠΟΥΑΡ: Η ακριβής ερμηνεία είναι ότι προσφέρουμε σε κάποιον χρήματα για να πιει κάτι, δηλαδή τον κερνάμε ένα ποτό.
ΣΩΦΕΡ: Δηλαδή ‘‘ Θερμαστές’’ λεγόταν οι οδηγοί των πρώτων αυτοκινήτων ατμού, γιατί ζέσταιναν το νερό της μηχανής πριν ξεκινήσουν.
ΤΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟΝ ΑΕΡΑ: προέρχεται από την αρχαιότητα και την εκμετάλλευση του ανέμου κατά τις ναυμαχίες έναντι του εχθρού.
ΤΟΥΜΠΕΚΙ: λέγεται τουρκικά ο καπνός για τον αργιλέ, που κάπνιζαν σε διάφορα καφενεία της παλιάς εποχής. Τον αργιλέ τον ετοίμαζαν οι ’’παμπήδες’’ των καφενείων και επειδή αυτοί έπιαναν την κουβέντα και αργούσαν να τον πάνε στον πελάτη, εκείνος φώναζε ’’κάνε τουμπεκί’’. Όσοι κάπνιζαν αργιλέ ήταν από φυσικού τους σιωπηλοί. Απολάμβαναν τον αργιλέ και όταν κάποιος από δίπλα τους μιλούσε γυριζαν και έλεγαν ‘‘κάνε τουμπεκί’’ δηλ. κάπνιζε και μη μιλάς.
ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΥΣ: Μετά την επανάσταση του 21 υπήρχε στο Ναύπλιο μια ταβέρνα που άνηκε σε μια γυναίκα την Μιχαλού. Αυτή είχε το προτέρημα να κάνει βερεσέδια αλλά υπό προθεσμία. Μόλις τελείωνε η προθεσμία και η υπομονή της, στόλιζε με κοσμητικότατα επίθετα αυτόν που τις χρωστούσε. Όσοι την ακούγανε καταλάβαιναν ότι αυτός ’’χρωστάει της Μιχαλούς’’
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΜΥΡΙΖΩ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΜΟΥ:ΚΑΙ ΛΕΩ ΟΤΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 8Α ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΓΑΜΩ.ΠΩΣ ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΜΕΝΑ ΜΑΝΤΗ.ΧΑΧΑΧΑΧΑΑ ..ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή