μεγάλοι πίθηκοι οδηγήθηκαν σε εξαφάνιση στην αρχαία Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη, όταν το περιβάλλον τους άλλαξε δραματικά πριν από περίπου εννέα εκατομμύρια χρόνια, εξαιτίας κυρίως της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με νέες επιστημονικές εκτιμήσεις.

Ομάδα ερευνητών, υπό τον δρα Ζιλντάς Μερσερόν του πανεπιστημίου Λιόν 1 «Κλοντ Μπερνάρ», σε εργασία τους στο περιοδικό της επιστημονικής Βασιλικής Εταιρίας της Βρετανίας, σύμφωνα με το BBC, αναφέρουν ότι οι αρχαίοι συγγενείς των γοριλών, των χιμπατζήδων και των ουρακοτάγκων κατάφεραν να επιβιώσουν στην Αφρική και την Ασία, επειδή εκεί οι αλλαγές στο περιβάλλον ήσαν λιγότερο σημαντικές.

Οι ερευνητές μελέτησαν απολιθώματα από δόντια αντιλοπών που έζησαν μαζί με τους πίθηκους, τα οποία βρέθηκαν στην Ευρώπη (στις περιοχές όπου σήμερα βρίσκονται η Ελλάδα, η Ουγγαρία και η Γερμανία) και χρονολογούνται από την Ύστερη Μειόκαινο εποχή. Τα ευρήματα δείχνουν ότι λόγω των κλιματικών αλλαγών τα μεγάλα αρχαία ευρωπαϊκά δάση αντικαταστάθηκαν από λιβάδια και οι πίθηκοι από μαϊμούδες.

Οι επιστήμονες έκαναν εκτιμήσεις για τις μεταβολές του περιβάλλοντος, με βάση αναλύσεις για τη διατροφή των φυτοφάγων ζώων, όπως ήσαν οι αντιλόπες που κυριαρχούσαν στην πανίδα της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Αναλύοντας μικροσκοπικά ίχνη πάνω στα απολιθωμένα δόντια τους, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι αντιλόπες αρχικά μοιράζονταν με τους μεγάλους πιθήκους την ευρωπαϊκή γη, σε μια περίοδο που το τοπίο της Ευρώπης ήταν πολύ διαφορετικό από το σημερινό.

Οι αλλαγές στο περιβάλλον -και η εξαφάνιση των πιθήκων- έγινε σταδιακά, διαρκώντας χιλιάδες χρόνια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις. Καθώς η μορφή του οικοσυστήματος άλλαζε, οι πίθηκοι αργά εξαφανίστηκαν από την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη και αντικαταστάθηκαν σταδιακά από τα μικρότερα «ξαδέλφια» τους, ένα είδος μαϊμούδων, τους «Μεσοπιθήκους».

Σύμφωνα με τον Μερσερόν, η αποψίλωση των δασών, τότε όπως και σήμερα, οδηγεί σε απομόνωση των διαφορετικών πληθυσμών των μεγάλων πιθήκων σε μικρά -απομακρυσμένα μεταξύ τους- δάση, με συνέπεια οι πίθηκοι να μην μπορούν να έχουν πια γενετικές ανταλλαγές και οι πληθυσμοί τους σιγά-σιγά να παρακμάζουν.

Κάτι ανάλογο, όπως είπαν οι επιστήμονες, συμβαίνει και στη σημερινή εποχή, όπου οι αριθμοί των πιθήκων έχουν μειωθεί κατακόρυφα. Το παράνομο κυνήγι τους και η καταστροφή των δασών αποτελούν τις δύο κυριότερες αιτίες γι’ αυτό. Πολλά είδη πιθήκων αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρό κίνδυνο εξαφάνισης. Για παράδειγμα, υπολογίζεται ότι δεν ζουν πια περισσότεροι από 700 άγριοι γορίλες των βουνών.