Όταν κραταιές αυτοκρατορίες ανέρχονταν και έπεφταν και όταν η πανώλη θέριζε την ύπαιθρο, οι άνθρωποι, παραδοσιακά, καταριόντουσαν τα άστρα. Θα είχαν περισσότερο δίκιο, αν θεωρούσαν υπεύθυνο τον καιρό, όπως υποστηρίζει νέα μελέτη, που συνδέει την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ή τον Μαύρο Θάνατο στον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα με την αλλαγή του κλίματος.
Πρόκειται για μελέτη που κρούει κώδωνα κινδύνου για τη σημερινή δυστοκία πολιτικών και οικονομικών παραγόντων να προωθήσουν τις απαραίτητες δράσεις για την ανάσχεση των επιταχυνόμενων κλιματικών αλλαγών στον παρόντα αιώνα.
Η έρευνα επιστημόνων από τη Γερμανία, την Αυστρία, τις ΗΠΑ και την Ελβετία, που δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της επιθεώρησης Science, καταλήγει στο ότι περίοδοι κλιματικής αστάθειας συνέπεσαν με περιόδους πολιτικών αναταραχών.
Είναι γεγονός ότι σε καιρούς κοινωνικής σταθερότητας και ευημερίας, όπως στην άνοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μεταξύ του 300 πχ και του 200 μΧ., η Ευρώπη βίωσε ζεστά και υγρά καλοκαίρια, ιδανικά για γεωργική δραστηριότητα. Παρόμοιες συνθήκες απαντώνται στο χρονικό διάστημα μεταξύ του 1000 μ.Χ. και του 1200 μ.Χ., περίοδο του μεσαιωνικού απόγειου. Αντιθέτως, τον 3ο αιώνα μ.Χ. η εκτεταμένη ξηρασία συμπίπτει με τις εισβολές των βαρβάρων και την πολιτική αναστάτωση. Από την άλλη, γύρω στο 1300 μΧ., κύμα ψύχους σε συνδυασμό με πιο υγρά καλοκαίρια συμπίπτει με εκτεταμένους λοιμούς και την πανούκλα, που αφάνισε σχεδόν το μισό πληθυσμό της Ευρώπης μέχρι το 1347.
Οι σύγχρονες κοινωνίες μοιάζουν λιγότερο ευάλωτες, «αλλά, σαφώς, δεν είναι απρόσβλητες» από την κλιματική αλλαγή, ειδικά επειδή η μετανάστευση «δεν θα συνιστά επιλογή σε έναν κόσμο, που θα συνωστίζονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι», γράφουν οι επιστήμονες, που διεξήγαγαν την έρευνα.