ακόμα πιο εξειδικευμένες. Ο κόσμος μοιράζεται τα ρούχα και τα αντικείμενα που περισσεύουν, ακόμα και τις επαγγελματικές του ικανότητες, ανταλλάσσοντάς τες ανάλογα με τις ανάγκες του.
Η ιδεολογία και η πρακτική του ρεφενέ, ωστόσο, έχει και ένα άλλο καλό, πέρα από την εξοικονόμηση χρημάτων. Οι άνθρωποι βγαίνουν από το καβούκι τους, γνωρίζονται με τους συμπολίτες τους, συζητούν για τα προβλήματα που τους απασχολούν και, στο τέλος της ημέρας, στήνουν ακόμα και αυτοσχέδια γλέντια στα οποία μοιράζονται τα έξοδα.
«Πριν από μερικούς μήνες δημιουργήσαμε την Ανοιχτή πρωτοβουλία πολιτών Θησείου - Πετραλώνων, στην οποία συμμετέχουν άνθρωποι από όλους τους πολιτικούς χώρους. Αισθανθήκαμε ότι δεν μπορούσαμε να περάσουμε μόνοι μας αυτή τη λαίλαπα. Ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα από μόνοι μας, αλλά συζητάμε τις ιδέες μας. Οι συναντήσεις μας καταλήγουν συνήθως σε αυτοσχέδια γλέντια στα οποία μοιραζόμαστε τα έξοδα, ενώ έχουμε αρχίσει να συζητάμε για το πώς θα καλλιεργούμε λαχανικά στις ταράτσες και τις βεράντες μας για να γλιτώσουμε χρήματα» λέει το μέλος της πρωτοβουλίας Γιώργος Παναγιωτόπουλος.
Μια ξεχωριστή πρωτοβουλία από 4 κοπέλες
Εκδηλώσεις για ανταλλαγές ρούχων
«Πιστεύω ότι όλες οι γυναίκες έχουμε περισσότερα ρούχα από όσα χρειαζόμαστε. Η οικονομική κρίση θα μας βοηθήσει να δούμε διαφορετικά κάποια πράγματα και να διαπιστώσουμε ότι καταναλώναμε πολύ περισσότερα».
Εκτός από όλες τις υπόλοιπες αρνητικές επιπτώσεις, η οικονομική κρίση υποχρέωσε τους πολίτες να επανεξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο κάνουν τις αγορές τους. Οι αγορές γίνονται πλέον με μέτρο, αλλά οι γυναικείες, κυρίως, γκαρνταρόμπες είναι ακόμα γεμάτες με ρούχα που έχουν φορεθεί ελάχιστα. Η Μαρία Μυλωνά, μαζί με την Ιωάννα Μαναβοπούλου, τη Μυρτώ Τζούμα και τη Μίνα Κουτσού, είναι τέσσερις κοπέλες από τη Θεσσαλονίκη που δημιούργησαν τη Restyle Team, ομάδα που διοργανώνει εκδηλώσεις στις οποίες γίνονται ανταλλαγές ρούχων και αξεσουάρ.
Το σκεπτικό τους ήταν ότι τα ρούχα που είναι ελαφρώς μεταχειρισμένα και βρίσκονται σε καλή κατάσταση δεν χρειάζεται να ξεχαστούν σε μια ντουλάπα και να καταλήξουν ύστερα από λίγο καιρό στα σκουπίδια. Από αντίστοιχες εκδηλώσεις στο εξωτερικό διαπίστωσαν ότι η συμμετοχή είναι μεγάλη και αποφάσισαν να μεταφέρουν το «πείραμα» στην πόλη τους.
«Με αφορμή την οικονομική κρίση σκεφτήκαμε ότι τα ρούχα δεν πρέπει να τα πετάμε αλλά να τα ανακυκλώνουμε. Οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε ένα bazaar στο οποίο θα ανταλλάσσαμε ρούχα που δεν χρειαζόμασταν. Η ανταπόκριση ήταν πολύ θετική και διαπιστώσαμε ότι οι περισσότερες είχαμε ρούχα τα οποία είχαμε φορέσει πολύ λίγες φορές και τα είχαμε κιόλας βαρεθεί» λέει η κ. Μυλωνά.
Αντίστοιχες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν και τους επόμενους μήνες μετά την επιτυχία των πρώτων bazaar. «Εχουν δημιουργηθεί και άλλες τέτοιες ομάδες στην Ελλάδα και η ανταλλαγή ρούχων τείνει να γίνει μόδα, όπως συμβαίνει κυρίως στην Αγγλία. Στα bazaar που διοργανώνουμε υπάρχει πάντα μεγάλη ποικιλία ρούχων τα οποία έχουν εξαιρετική ποιότητα, αφού υπάρχουν κανόνες για την κατάσταση στην οποία θα πρέπει να βρίσκονται» καταλήγει η κ. Μυλωνά.
Το παράδειγμα της Κλεοπάτρας και της Ράνιας
Μάθημα ζωής η συγκατοίκηση
Η 22χρονη Κλεοπάτρα Χασσάν ήρθε από την Κόρινθο στην Αθήνα και σύντομα διαπίστωσε ότι τα οικονομικά της δεν της επέτρεπαν να νοικιάσει σπίτι μόνη. Μέσω μίας κοινής φίλης γνωρίστηκε με την 29χρονη Ράνια Βαξεβανίδη, η οποία αναζητούσε συγκάτοικο καθώς κανένα από τα σπίτια που έβρισκε τους τελευταίους έξι μήνες δεν ήταν εντός του προϋπολογισμού της.
Οι δύο κοπέλες αποφάσισαν αμέσως να συγκατοικήσουν και να μοιραστούν τα έξοδα. Βρήκαν ένα διαμέρισμα στο Μετς με ενοίκιο 450 ευρώ και είναι και οι δύο απόλυτα ευχαριστημένες. «Στην αρχή ανησύχησα λίγο γιατί δεν γνωριζόμασταν με τη Ράνια, αλλά το γεγονός ότι μας σύστησε μία κοινή φίλη, η οποία έκανε και προσπάθειες για να μείνουμε μαζί, ήταν καθησυχαστικό. Τελικά όλα πήγαν καλά. Μοιραζόμαστε το νοίκι, τους λογαριασμούς και τις δουλειές του σπιτιού και συμβιώνουμε μια χαρά».
Στο ερώτημα για τις θετικές πλευρές αυτής της κίνησης, η Κλεοπάτρα τονίζει ότι η συγκατοίκηση είναι «μάθημα ζωής». «Ολα στο μυαλό μας είναι, και οι δυσκολίες στη συγκατοίκηση υπάρχουν μόνο αν δεν μπορείς να κάνεις ένα βήμα πίσω για να είναι ικανοποιημένος και ο συγκάτοικός σου.
Αναγνωρίζω ότι είναι ρίσκο να μένεις με κάποιον που δεν ξέρεις, αλλά αν μάθεις να σέβεσαι τον χώρο του άλλου και να είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου, όλα θα πάνε καλά», λέει.
Για την Κλεοπάτρα η συγκατοίκηση είναι και μία πρόβα για τη μελλοντική της ζωή καθώς μέσα στο 2011 σχεδιάζει να φύγει στο εξωτερικό και να συνεχίσει τις σπουδές της. «Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου θα χρειαστεί να βρω συγκάτοικο, γιατί και τα χρήματα είναι πολλά και θα πρέπει να μάθω πώς είναι να ζεις με κάποιον άλλον άνθρωπο εκτός από την οικογένειά σου», σημειώνει.
«Σε προσωπικό επίπεδο θεωρώ ότι έχω κερδίσει μία καινούργια φίλη. Η Ράνια δεν είναι απλά η κοπέλα με την οποία μένουμε μαζί. Σε τελική ανάλυση, το να μένεις μαζί με κάποιον δεν είναι τόσο δύσκολο, γιατί οι ρυθμοί της ζωής μας είναι τέτοιοι που δεν υπάρχουν πολλές ώρες στο σπίτι. Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα».
Carpooling ή συνεπιβατισμός
«Πάμε μαζί» η νέα μόδα για τις μετακινήσεις στην πόλη
Το carpooling, ελληνιστί συνεπιβατισμός, έχει δώσει διέξοδο σε εκατοντάδες ανθρώπους που θέλουν να μοιραστούν το αυτοκίνητο και τα έξοδά του για να πάνε στη δουλειά τους ή σε ένα ταξίδι μακριά από την πόλη.
Αν και έχουν περάσει περίπου πέντε χρόνια από τότε που το carpooling έγινε γνωστό στην Ελλάδα, τους τελευταίους μήνες έχει καταγραφεί μεγάλη αύξηση του ποσοστού των πολιτών που επιλέγουν αυτήν τη μέθοδο για τις μετακινήσεις τους. «Μόνο φέτος τα μέλη που έχουν γραφτεί στην ιστοσελίδα μας και προσφέρουν ή αναζητούν μετακίνηση αυξήθηκαν κατά 20% - 30%.
Τα ποσοστά της αύξησης αφορούν τόσο αυτούς που αναζητούν ή προσφέρουν διαδρομές μέσα στην πόλη όσο και όσους ταξιδεύουν εκτός Αθηνών. Πιστεύω ότι πρόκειται για συνειδητοποιημένους πολίτες που, εκτός από την οικονομία που κάνουν, σκέφτονται και την προστασία του περιβάλλοντος», επισημαίνει ο Γιώργος Σακελλάρης, εμπνευστής της ιστοσελίδας www.carpooling.gr.
Ο ίδιος ο κ. Σακελλάρης δεν χρησιμοποιεί το carpooling πλέον για να πάει στη δουλειά του, αφού η απόσταση από το σπίτι του δεν ξεπερνά τα πέντε χιλιόμετρα, αναζητεί, ωστόσο, πάντα συνεπιβάτες όταν θέλει να πάει στην ιδιαίτερη πατρίδα του τα Ιωάννινα.
«Οταν κάνω δρομολόγια προς την πόλη μου, αναφέρω τη διαδρομή στην ιστοσελίδα και αναζητώ πάντα συνεπιβάτες. Ούτως ή άλλως η ιδέα να παίρνω μαζί μου τους συμφοιτητές μου ως συνεπιβάτες ξεκίνησε από τον καιρό που ήμουν φοιτητής εκεί. Θα πρέπει να πούμε, επίσης, ότι η παρέα είναι σημαντική κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Ακόμα και μέσα στην πόλη είναι καλό να έχεις παρέα αν έχεις μπλέξει για μία ώρα στην κίνηση σε μια κεντρική λεωφόρο της Αθήνας».
Το σημαντικό για τον κ. Σακελλάρη, πάντως, είναι να εκλείψουν οι λόγοι για τους οποίους ο κόσμος αναζητά συνεπιβάτη για τις καθημερινές διαδρομές του.
«Χρειάζεται να γίνουν αρκετά πράγματα. Αν η οικονομική κατάσταση βελτιωθεί, αν στον πολίτη γίνει συνείδηση ότι πρέπει να σκέφτεται το περιβάλλον και δεν χρειάζεται να οδηγεί πάντα για να μετακινηθεί και αν οι συγκοινωνίες γίνουν καλύτερες, είμαι βέβαιος ότι ο κόσμος δεν θα θέλει να χρησιμοποιήσει το αυτοκίνητο. Αν γίνουν όλα αυτά, το carpooling δεν θα είναι πλέον απαραίτητο».