Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009
Σκουτώθκαν στην πλατεία
Ήταν η εποχή που πλανόδιοι «σινεμάδες» πηγαίνανε από χωριό σε χωριό και με ένα πανί και την μηχανή τους στην πλατεία ή σε κάποιο καφενείο παίζανε ταινίες της εποχής.
Οι χωριανοί κάθε ηλικίας το βραδάκι συγκεντρώνονταν για να δουν σινεμά.
Κάποιοι γνώριζαν, κάποιοι έβλεπαν για πρώτη φορά.
Εκείνο το βράδυ το έργο ήταν πολεμικό. Οι χωριανοί μαζεμένοι στην πλατεία.
Κάποια στιγμή άρχισαν στο έργο να αγριεύουν τα πράγματα.
Πιστολίδι Γερμανών και Ελλήνων, βόμβες…. Χαμός.
Ξαφνικά μια γιαγιά σηκώνεται αλαφιασμένη και τρέχοντας προς το σπίτι της φώναζε
«Σκουθίτι χουριανοί…. σκουτώθκαν στην πλατεία»
Είδε πραγματικό πόλεμο, πραγματικές σφαγές και κείνες οι σκηνές πόσο θα μπορούσαν να απέχουν από την πραγματικότητα που έζησε;
Η καημένη με τόσα που είχαν δει τα μάτια της πώς να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ούι,τι κακό μας βρήκι!:))))
ΑπάντησηΔιαγραφήουϊ ουϊ α γιε' μ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό συμβαίνει. ΄Οταν κάποιος ζει ένα γεγονός εις την πραγματικότητα, ασχέτως αν δει τα συμβάντα μέσα από την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο, βλέπει να ξαναζεί αυτό που είχε ζήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γριούλα, μπορεί να μην απείχε από το ψέμα και την αλήθεια, μα ένας που ξέρει πάλι ζει την αλήθεια μέσα στο ψέμα.